Πως τρελαίνονται τα παιδιά των διαζυγίων…

Γράμματα διαζευγμένων

1) Καλημέρα σας. Πήγα σήμερα στο δημοτικό σχολείο του παιδιού μου, στο Κιλκίς για να συναντήσω στην έναρξη της περιόδου το παιδί μου, εννέα ετών σήμερα που έχω να το δω από πενταετίας διότι του έγινε πλύση εγκεφάλου και δεν θέλει να με δει, αλλά η δασκάλα μου απαγόρευσε την είσοδο. Τι πρέπει να κάνω? Πέρισυ, της έστειλα το έγγραφο του Υπουργείου το οποίο αγνοούσε παντελώς. Να την κάνω μήνυση, αναφορά ή να επιδιώξω να της εξηγήσω? Είμαι πολύ θυμωμένος διότι αυτή η διαγωγή δεν αρμόζει σε εκπαιδευτικό και…
θα κάνω κάποια άσχημη ενέργεια. Θέλω το παιδί μου: Είναι η ζωή μου και θυσιάζομαι γ’αυτό. Η γιαγιά και όλοι οι συγγενείς το θέλουν. Η μαμά του έχει κατηγορήσει όλους μας και η δικαιοσύνη δεν καταλαβαίνει οτι όλα είναι στημένα από ψυχοπαθή. Η δικαστική απόφαση απαγορεύει την επικοινωνία με τους συγγενείς και δίνει μόνο λίγες ώρες την εβδομάδα σ’εμένα αλλά είναι πλέον οδηνηρό να μετακινούμαι 600 χιλιόμετρα κάθε φορά (διότι η μαμά της μετακόμισε μακρυά) και να μη βλέπω το παιδί μου. Δεν είναι χώρα αυτή!!!
2) Καλή χρονιά. Είμαι η θεία της Αλίκης, 10 χρονών που έχει στραφεί εναντίον του αδελφού μου και όλης μας της οικογένειας, από Λάρισα. Η μαμά της μας κατηγορεί συνεχώς και το παιδί μας φοβάται. Μάλιστα, ζητάμε και εμείς επικοινωνία παρόλο οτι μας κατηγορούν αισχρά. Το αγαπάμε πολύ το παιδί. Η γιαγιά του το λατρεύει όπως και όλοι μας στην οικογένεια. Την πρώτη μέρα του σχολείου, μας άφησαν να μπούμε διότι κάναμε αγώνα και τώρα, μετά από χρόνια, κατάλαβαν οτι είναι απάνθρωπο να μας στερούν την επαφή έστω και στο σχολείο. Προ τριών μηνών, μας πήραν στο αυτόφωρο διότι βρισκόμασταν έξω από την πόρτα. Ζούμε ένα εφιάλτη. Ο αδελφός μου πήρε δικαστική απόφαση να βλέπει το παιδί πολύ συχνά αλλά ακόμα και τώρα δεν μπορεί να το δει εξ’αιτίας της μάνας και των συγγενών που έρχονται όλοι τη στθιγμή της επικοινωνίας και δημιουργούν πρόβλημα τόσο στο παιδί όσο και στο μπαμπά. Θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου για το παιδί αυτό.
3) Καλησπέρα ΣΥΓΑΠΑ. Είμαι από κατερίνη. Φέτος, η μαμά των παιδών μου δεν τα έγραψε στο σχολείο (Γυμνάσιο-Λύκειο) γιατί θέλει να φύγει στην Αυστραλία. Ηδη μου τα έχει αποξενώσει από πενταετίας και δεν με θέλουν. Εχουν τρελαθεί. Το μεγαλύτερο αγόρι μου στέλνει απειλητικά μηνύματα και ο μικρός είπε στη δασκάλα οτι έχει σουγιά για να αμυνθεί εάν έλθει να τον δει ο πατέρας (εγώ δηλαδή) στο σχολείο. Και τα δύο παρακολουθούνται από παιδο-ψυχίατρο αλλά που δεν γνωρίζει το PAS και λέει μόνο οτι το διαζύγιο τα έχει αποσυντονίσει (!). Δικηγόροι και εισαγγελέας που ζήτησα βοήθεια μου λένε να κάνω δικαστήρια αλλά εγώ δεν θέλω (και δεν μπορώ άλλο). ΘΕΛΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΕΓΩ.
4) Πήγα χθες στο κτίριο που συστεγάζονται το Γυμνάσιο και το Λύκειο των παιδιών μου, στη Θεσσαλονίκη. Τα παιδιά απουσίαζαν την πρώτη ώρα. Μόλις ήλθε ο μεγάλος που πάει φέτος δευτέρα Λυκείου απομακρύνθηκε και δεν ήθελε να με δει. Μάλιστα πήγε στο γραφείο του Διευθυντή και με το κινητό του προσπάθησε να τηλεφωνήσει στην αστυνομία, λέγοντας: ‘Είμαι ο τάδε και ο μπαμπάς μου ήλθε στο σχολείο να με δει αλλά δεν θέλω και η δικαστική απόφαση αναφέρει να τον βλέπω όποτε θέλω εγώ (μπράβο δικαστές!!!). Ελάτε να με προστατεύσετε. Ο Διευθυντής παρακολουθούσε την αγωνία μου που διαρκεί χρόνια στο ίδιο σχολείο και το μόνο που έκανε ήταν να κρυφτεί διότι φοβήθηκε την αστυνομία και μάλιστα έλεγε στους παρόντες καθηγητές οτι δεν θέλει αστυνομία στο σχολείο (μπράβο Διευθυντής!!!). Ο Διευθυντής εδώ και ΄δύο χρόνια παίζει την παπαδιά, μια με τους βαθμούς που δεν ήθελε να δώσει, μια με την προβληματική επικοινωνία, μια με την άγνοια, αδιαφορία, φόβο που αποδείχθηκε καταστροφική αν και γνωρίζει την ιστορία, γνωρίζει το σύνδρομο γονικής αλλοτρίωσης-αποξένωσης, είδε την ‘τρέλα’ στο μυαλό αυτού του παιδιού που δίχως κανένα λόγο είναι εχθρικό προς το μπαμπά του και το μόνο που είχε να πει ήταν μήπως θέλετε κάποια άλλη φορά να μιλήσετε αλλού? Το παιδί με απειλητικό τρόπο μου είπε οτι ο Διευθυντής γνωρίζει οτι η απουσία είναι δικαιολογημένη και οτι θα δικαιολογούσε ακόμα και τη δεύτερη ώρα: Εγώ πάντως μεγάλωσα ένα αγγελούδι και τώρα βλέπω ένα διάβολο. Αυτή η μετατροπή έγινε από το σατανικό χώρο των δικαστηρίων και από την ψυχοπαθή μάνα. Να ποιοί δάσκαλοι αποτελούν τη αφρόκρεμα της παιδείας στην Ελλάδα. Επιτρέπει το κινητό τηλέφωνο μέσα στο σχολείο, δεν δίνει τον σχολικό φάκελο στον γονέα και συναλλάσεται για απουσίες με το παιδί ενώ φέρεται στη μάνα δουλικά όταν γνωρίζει την ψυχοπάθεια και αντί να καλέσει ψυχολόγους και κοινωνικές υπηρεσίες, αντί να βοηθήσει το παιδί να προσεγγίσει το μπαμπά με την εξουσία που έχει και με δυναμικό τρόπο να μαλώσει το παιδί για την αχαριστία και ανάγωγη συμπεριφορά, προσπάθησε να σώσει το τομάρι του.
Το άλλο παιδί είναι στα χέρια της άχρηστης διευθύντριας του Γυμνασίου που ήδη κατέστρεψε το μεγαλύτερο και έχει τρόπους υποκόσμου. Λέει μάλιστα οτι έχει και πτυχίο νομικής αλλά αγνοεί παντελώς τους ηθικούς, νομικούς και παιδαγωγικούς τρόπους. Δεν έδωσε ποτέ βαθμούς, κάλυπτε τη μάνα, έβλεπε την ανικανότητά της και παρέλαβε την απόφαση λέγοντας: ΄Δεν δικαιούστε να έρχεστε εδώ διότι δεν έχετε τη μέριμνα’. Ντροπή για την εκπαίδευση, ντροπή για την Παιδεία. Να γιατί η χώρα μας πάει κατά διαβόλου και η νεολαία δεν ξέρει τι της γίνεται. Δεν είναι κακό να μη ξέρουν οι δάσκαλοι τι συμβαίνει στα παιδιά των διαζυγίων αλλά είναι κακό οτι δεν θέλουν να μάθουν και είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. ΝΤΡΟΠΗ. Θα πρέεπι να παρέμβει το Κράτος, ο Υπουργός και η Δικαιοσύνη εάν της έμεινε λίγη αξιοπρέπεια και φιλότιμο. Τα παιδιά μου πέρασαν όλο το καλοκαίρι μέσα σε ένα δωμάτιο επειδή μια δικαστής έγραψε να με βλέπουν όταν θέλουν. Δηλαδή, ανήλικα παιδιά αποξενωμένα που δεν γνωρίζουν το αληθινό τους συμφέρον, να στερούνται τον πατέρα και όλο το συγγενικό του περιβάλλον για τρία χρόνια εξ’αιτίας ανίκανων και ανεκπαίδευτων δικαστών στην παιδική ψυχιατρική και στο PAS (Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης). Οι επιστήμονες το αναφέρουν ως τρέλα αλλά τα δικαστήρια και ο συνήγορος Κύπρου όπως και πολλών άλλων χωρών το αναγνωρίζουν ως κακοποίηση των παιδιών από τον γονέα που έχει την επιμέλεια.
5) Εχω να δω τα παιδιά μου από το 2004 από τότε που τα κάλεσε ο Εισαγγελέας στο θέμα επικοινωνίας. Σήμερα είναι 21 και 20 ετών. Μου έναναν αγωγές για διατροφή και κατάσχεση μισθού. Πήγα πολλές φορές στα σχολεία και σε άλλα σπίτια για να τα δω ενώ αυτά δεν με θέλουν. Μετά από χρόνια, έκανα νέα οικογένεια και έχω παιδάκι 3 ετών που ήθελα να τους το γνωρίσω αλλά τα παιδιά μου βρίζουν και δεν με θεωρούν πατέρα τους. Μάλιστα, πρόσφατα το αγόρι μου έκανε και αγωγή προσβολής πατρότητας για να αλλάξει το όνομά του (!) ενώ τα λατρεύω. Προ δύο ετών πήγα με τη νέα μου οικογένεια στο σχολείο όπου είχαν γιορτή και ο γιός μου ήλθε να με δείρει μπροστά στα έντρομα μάτια του μικρού παιδιού (ετεροθαλή αδελφή του). Οι καθηγητές και ο διευθυντής με έδιωξαν. Σήμερα τα παρακολουθώ από το ίντερνετ όπου σπουδάζουν σε ΤΕΙ-ΑΕΙ. Η συμπεριφορά τους είναι ‘τρελού’ ανθρώπου.

Δέστε:
http://el.wikipedia.org/wik
και
http://patrotita.blogspot.gr/view/classic
Ο ΣΥΓΑΠΑ κατάφερε το αυτονόητο, δηλαδή να μπορεί να ασχοληθεί ο μη έχων την επιμέλεια/μέριμνα γονέας με την παιδεία και εκπαίδευσή του. Αφού το Κράτος δεν υπάρχει και άφησαν αυτούς που θέλουν το κακό μας, να κυριεύσουν, αυτοί είμαστε σαν πολίτες και οι λίγοι καλοί θα ασχοληθούμε με το καλό. Δεν μπορεί να επικρατήσει ο σκοταδισμός, η ανηθικότητα, το χρήμα, το παρακράτος και οι στοές-λέσχες. Το καλό επικρατεί πάντα του κακού.
Είναι αληθινές οι ρήσεις: ‘Εκαναν τα παιδιά και την παιδεία σαν τα μούτρα τους’, επικρατεί σκοταδισμός και διαπλοκή’. Στα σημερινά νέα μιλούν για το παρακράτος της δικαιοσύνης, τη διαφθορά και το παραδικαστικό (Ελλάδα, σελίδα 8, Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012).
Ο Γάλλος ψυχίατρος Dr Victor Simon, σε έκθεσή του που τιτλοφορεί: ‘Πως να τρελάνετε τα παιδιά των διαζυγίων:

ΕΠΙΣΗΣ:
Δρ Νίκου Σπιτάλα, (http://spitalas.blogspot.com)
καθηγητού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης,
Προέδρου του ΣΥΓΑΠΑ (www.sos-sygapa.eu).
Η κρίση στην Ελλάδα ξεκίνησε από 30ετίας με την ευημερία, την εύκολη κτήση
χρημάτων, την λεγόμενη ‘πρόοδο’ σύμφωνα με τα δυτικο-ευρωπαϊκά και αμερικανικά δεδομένα και συνήθειες.

Ένα από τα ήθη της νέας τάξης πραγμάτων είναι και το διαζύγιο. Δηλαδή, με το πρόσχημα της γρήγορης λύσης του γάμου, της διευθέτησης των περιουσιακών και της λεγόμενης ‘ανεξαρτησίας’, χωρίζουν με την ευλογία της Πολιτείας και της Εκκλησίας, δίχως να υπάρχει κατάλληλη κουλτούρα για τα υπόλοιπα θέματα που κατά την άποψη των ειδικών είναι τα σπουδαιότερα: Τα παιδιά και το ηθικό μέρος της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης.
Ετσι, εμφανίζονται σήμερα, ένα εκατομμύριο διαζευγμένα ζευγάρια, 200.000 παιδιά εκτός γάμου, 20.000 επίσημα-νομικά διαζύγια το χρόνο. Μαζί μ’αυτά, έχουμε διεκδικήσεις, κακοποιήσεις (ή δήθεν κακοποιήσεις, χάριν των συμφερόντων) και καθημερινές ιστορίες τρέλας που διαδραματίζονται στα δικαστήρια ή/και σε ψυχολόγους/κέντρα στήριξης.

Τα αποτελέσματα του μοντερνισμού έχουν και αυτή τη μορφή. Η νέα γενιά γαλουχείται με αυτά τα μοντέλα, με αυτές τις συνήθειες. Σ’αυτά προστέθηκαν και τα πρότυπα της τηλεόρασης που προβάλει συνεχώς και αδιαλείπτως τις ίδιες αυτές καταστάσεις, την μονογονική οικογένεια, την μάνα με παιδί, την δήθεν κακοποίηση.
Το Κράτος σε όλα αυτά έμεινε απαθές. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται αλλά επιπλέον αρέσκονται να έχουν ανθρώπους εξαρτώμενους, υποτελείς και ψυχολογικά ασθενείς.
Οι μισές υποθέσεις που εκδικάζονται καθημερινά στα δικαστήρια, έχουν σχέση με τα οικογενειακά θέματα. Οι ψυχολόγοι/ψυχίατροι έχουν δουλειά. Ο κρατικός όμως μηχανισμός αποδείχθηκε ανεπαρκής και το νομοθετικό πλαίσιο ελλιπές. Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης και της υγείας ανεπαρκείς και ανημέρωτοι, οι δάσκαλοι δίχως γνώσεις επί του θέματος, και καμία υπηρεσία δεν είναι σε θέση να διορθώσει τα εγκληματικά λάθη και ελλείψεις.

Η νέα γενιά, μεγαλώνει σε ένα κυκεώνα αποστροφής του συστήματος, δίχως το πρότυπο του πατέρα/άνδρα, με ψυχολογικά προβλήματα, παραβατικότητα και μίσος για την κοινωνία δίχως να αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα προέρχεται από όσα τους δώσανε ως πρότυπα, χθες, όση (μισή) εκπαίδευση τους πρόσφεραν, όσα χτυπήματα δέχθηκε η οικογένεια έως τώρα από την αδιαφορία και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχεται από το ίδιο το κράτος και την κρατική εξουσία. Η ανικανότητα διαχείρισης του άκρως πολιτικού θέματος των διαζυγίων σε συνδυασμό με την κατασπατάληση του χρήματος στο θέμα αυτό, έφερε την κατάντια της χώρας μας.

Συγκεκριμένα: Ενώ στην Αμερική, υπολογίζεται το κόστος ενός διαζυγίου στα 50.000.000.000 $ το έτος, στην Ελλάδα δε, αυτό ξεπερνά το παραπάνω ποσό.

Κάθε παράσταση στο δικαστήριο μπορεί να κοστίσει από 200 έως 1500 ευρώ (παράβολα), συν τα δικηγορικά έξοδα, τα δικαστικά ένσημα, τα χαρτόσημα/μεγαρόσημα, έντυπα/φωτοτυπίες, φάκελοι, τετραπλότυπα, παραστάσεις δικηγόρου, αναβλητικά ένσημα, επιδόσεις, κτλ προστίθενται άλλα τόσα.
Εάν υποθέσουμε ότι έχουμε τουλάχιστον μία αναβολή, τότε3 το κόστος ανέρχεται στα 5000 ευρώ το ελάχιστο, μόνο για το διαζύγιο. Το θέμα όμως δεν είναι το διαζύγιο μεταξύ των γονέων αλλά πολλαπλασιάζεται με τα θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας, διατροφής των παιδιών. Εδώ, παίζονται πολλά άλλα πράγματα που είναι η ψυχολογία του γονέα που δεν θέλει να χάσει τα παιδιά του και δίνει τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του, πολύ περισσότερο τον χρόνο και το χρήμα του.
Ο χρόνος που χάνουν και διαθέτουν οι διάδικοι, οι μάρτυρες και άλλοι παράγοντες της δίκης αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σπατάλης χρήματος (ο χρόνος είναι χρήμα). Επιπλέον, η φθορά των ανθρώπων, η διακύβευση της αξιοπρέπειάς τους και η σπατάλη του δυναμικού της χώρας σε πάνε-έλα, χρονοβόρες διαδικασίες που αναγκάζουν να απουσιάζουν από την υπηρεσία τους και η χώρα μας να χάνει έμψυχο δυναμικό που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ουσιαστικά και δημιουργικά διότι στις ηλικίες αυτές (30-50) που χωρίζουν συνήθως, θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε εργασίες του κρατικού μηχανισμού και σε εποικοδομητικά θέματα.

Οι δικηγόροι κερδίζουν και τα ταμεία του κράτους γεμίζουν από τις εισπράξεις δισεκατομμυρίων, ενώ εισπράττουν και οι δικηγορικοί σύλλογοι (20%) για τα ταμεία τους ώστε να τα χρησιμοποιήσουν σε πολιτικά τερτίπια και παρεμβάσεις. Δηλαδή κανένα κοινωνικό έργο παρά μόνο εισπρακτική τακτική. Εφόσον κανείς δεν μιλά, κανείς δεν διαμαρτύρεται για την κατασπατάληση αυτού του Εθνικού πλούτου που είναι χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό, το σύστημα καλά κρατεί.
Οι διατροφές δεν περνούν από κρατικό έλεγχο και δεν δηλώνονται στην εφορία (ούτε ως εισπράξεις από την γυναίκα ούτε ως έξοδα από τον άνδρα) έτσι, συνεχίζει να υπάρχει ‘μαύρο χρήμα’, αφορολόγητο που διακινείται ακόμα στη χώρα μας. Τα ποσά που υπολογίζονται έτσι (διατροφές) είναι της τάξεως του 200.000.000 ευρώ σαν μαύρο αφορολόγητο από διατροφές.
Οσο για τα περιουσιακά στοιχεία που βγαίνουν ακόμα και στον πλειστηριασμό από κακία/μίσος είναι χαρακτηριστικό της χώρας μας διότι και αυτό χρησιμοποιείται από απατεώνες δικηγόρους και δικαστικούς επιμελητές για κέρδος διότι χρεώνουν τα χρήματα στον πατέρα και σαν τα όρνεα κατασπαράσσουν περιουσίες που κάποιοι δυστυχισμένοι έκαναν χρόνια για να δημιουργήσουν. Φυσικά όλα αυτά αφορολόγητα έως πρότινος, στα χέρια των επιτήδειων, δίχως αποδείξεις, δίχως κανένα ηθικό φραγμό και ενδοιασμό.
Παλαιότερα, υπήρχαν και τα ‘κοράκια’ των πλειστηριασμών που συχνά ήταν οι ίδιοι. Αυτοί που με γραβάτες, σήμερα είναι στα έδρανα της Βουλής και συνεχίζουν ανενόχλητοι το ‘έργο’ τους δηλαδή της καταστροφής αυτής της χώρας.
Τώρα, αρχίζουν να συμμετέχουν στο ίδιο παιχνίδι και λειτουργοί της ψυχικής υγείας, παίζοντας το ίδιο παιχνίδι με τις ψυχές αθώων παιδιών που αποτελούν το μέλλον της πατρίδας μας. Δεν κατάλαβαν ότι παίζουν παιχνίδια ενάντια στη πατρίδα μας? Η χώρα μας έχει δείκτη γονιμότητας 1,00 δηλαδή αντιστοιχεί ένα παιδί (και αυτό προβληματικό) ανά οικογένεια.
Η χώρα γερόντων που (δεν) μεγαλώνει, δεν αναπτύσσεται, δεν προοδεύει αλλά οπισθοδρομεί, έδωσε χώρο να πει αυτά σε ακραίους που λίγο αντιλαμβάνονται το τραγικό της υπόθεσης. Οι ίδιοι ανίκανοι βουλευτές που έχουν και εκτελεστική εξουσία και σχετίζονται με κάθε άλλη αρχή και εξουσία (δικαστική, εκκλησιαστική, κτλ) δεν επιθυμούν ή/και είναι ανίκανοι να λύσουν προβλήματα όπως αυτό που είναι το σοβαρότερο.
Και όμως θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα εάν διορθώνονταν κάποια πράγματα όταν από 15ετίας διατυμπανίζαμε, μέσω του ΣΥΓΑΠΑ, δηλαδή να αρχίσουν κάποιες αλλαγές όπως: Ο θεσμός του διαμεσολαβητή ώστε να μην οδηγούνται αυτόματα στα δικαστήρια, οι κοινωνικές υπηρεσίες σε τοπική αυτοδιοίκηση, τοποθέτηση ειδικών πραγματογνωμόνων, ειδικών οικογενειακών δικαστών και δικαστηρίων, συνεπιμέλεια, εναλλασσόμενη κατοικία, τιμωρία άμεση σε γονείς που συκοφαντούν και δικηγόρους που συντάσσουν παράνομα ή συκοφαντικά έγγραφα.
Γρήγορη επίλυση δίχως χρονοτριβή της επιμέλειας/επικοινωνίας, ερώτηση των τέκνων από ειδικούς την πρώτη στιγμή του διαζυγίου και όχι όταν τα παιδιά έχουν αποξενωθεί από τον συκοφάντη και ακατάλληλο γονέα. Μετά, τα παιδιά έχουν μίσος κατά των γονέων, κατά των δικαστηρίων, κατά της κοινωνίας και έτσι ήλθε η κατάντια της χώρας μας να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή.
Όχι ότι οι υπόλοιποι είναι αθώοι και ευεργέτες. Κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το μέλλον των παιδιών μας. Και η Παιδεία έχει μέρος της ευθύνης, όπως η Δικαιοσύνη και οι υπεύθυνοι του Πολιτισμού, της Υγείας, της Ασφάλειας. Στο σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι οι αστυνομικοί τα έχουν χαμένα όταν βρίσκονται σε περιστατικά οικογενειακών υποθέσεων διότι δεν έχουν επίσης την κατάλληλη εκπαίδευση όπως και οι δάσκαλοι/καθηγητές.
Κανείς από τους δήθεν ειδικούς, εδώ, δεν γνωρίζει καλά πως προέρχεται το Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης/Αποξένωσης το οποίο είναι ψυχιατρικό φαινόμενο που προκαλείται από τον αποξενωτή γονέα μέσω συκοφαντικής δυσφήμισης, πολλών δικαστηρίων, πλύσης εγκεφάλου, παιδιού που έχει στην επίβλεψη/επιμέλειά του.
Το κακό που έχει γίνει με τη νεολαία αυτή η οποία δεν μπορεί να αντιληφθεί το ζήτημα παρά μόνο όταν θα ενηλικιωθεί και όταν θα αποκτήσει το ίδιο πρόβλημα αλλά τότε θα είναι αργά.
Η Ελλάδα όπως και οι γονείς του θα έχουν πεθάνει. Δεν θα ξέρει ότι έγινε πιόνι του συστήματος, ότι βοήθησε τους εχθρούς του να καταστραφεί η χώρα μας. Οσοι ακόμα είναι ενεργοί και ζωντανοί έφυγαν και άφησαν φελλούς να επιπλέουν και να συντηρούν την ανηθικότητα, να έχουν την εξουσία και να καταστρέφουν με την πλήρη ανικανότητά τους.
Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν με έλλειψη αυτοπεποίθησης (κυρίως τα αγόρια) και δίχως όνειρα και ιδανικά διότι τους τα έχουν καταστρέψει.

Τα τραύματα των παιδιών σε συγκρουσιακά διαζύγια δεν επουλώνονται ποτέ και το μαρτύριο του πατέρα που δεν βλέπει τα παιδιά του εξ αιτίας της μανίας της μαμάς ή/και του βρώμικου συστήματος αποτελούν σοβαρά θέματα που πρέπει να απασχολήσουν την Πολιτεία και τους ειδικούς.
Ο ΣΥΓΑΠΑ ενημερώνει και προσπαθεί με τα ολίγα μέσα που διατηρεί να οδηγήσει στο σωστό δρόμο μακριά από υλικά αγαθά και με ιδεολογία του μέλλοντος και των νέων. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές δημιουργήσαμε για το σκοπό αυτό το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (http://europeansocialmovement.blogspot.gr/) που σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου μπορεί να δώσει λύσεις και στο Ελληνικό πρόβλημα.
Φέτος, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει πρόθεση να διατηρήσει την ελπίδα στους νέους και να δώσει φως στους γηραιότερους.
Film. Κινηματογραφικό έργο για την βιομηχανία διαζυγίων στις ΗΠΑ.

https://youtube.com/watch?v=hvMZQvj51WQ%3Ffeature%3Dplayer_detailpage
https://youtube.com/watch?v=hvMZQvj51WQ%3Ffeature%3Dplayer_detailpage
Πηγή: http://www.gatzoli.gr/2014/02/blog-post_17.html#ixzz3JnRNHlxp
ΚΑΙ:
http://www.sos-sygapa.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=163%3A2013-07-22-12-13-09&catid=11%3Aistories&Itemid=15&lang=el
http://e-psychology.gr/forensic-psychology/870-martyras-mou-to-paidi
http://dikastis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_3934.html

http://goneikisothta.blogspot.gr/2014/11/2008-2011.html

Νίκος Σπιταλάς