Από τους ανόητους, τους κακούς, τους πονηρούς, τους φθονερούς, τους πλεονέκτες, τους φονιάδες και τους ασεβείς είμαι μακριά, παραδίδοντας τους στον τιμωρό δαίμονα, ο οποίος αυξάνοντας την διαπεραστικότητα της φωτιάς τους, επιτίθεται στον τομέα των αισθήσεων και τους εξοπλίζει ακόμη περισσότερο για τις ανομίες, για να πετύχουν μεγαλύτερη τιμωρία. Και δεν σταματούν να έχουν επιθυμία για αχόρταγες ορέξεις, μαχόμενοι άπληστα στο σκοτάδι, και αυτούς τους βασανίζει, και εναντίον τους αυξάνει ακόμη περισσότερο την φωτιά.
Αφού είπε αυτά ο Ποιμάνδρης, ενώθηκε μπροστά μου με τις δυνάμεις. Και εγώ , αφού ευχαρίστησα και επαίνεσα τον Πατέρα των Πάντων, αφέθηκα, αφού δυναμώθηκα από αυτόν και διδάχθηκα την φύση του σύμπαντος. Τότε άρχισα να κηρύσσω: «Άνθρωποι γεννημένοι στην γη, εσείς που έχετε παραδώσει τον εαυτό σας στην μέθη και στον ύπνο, ξυπνήστε, σταματήστε την κραιπάλη προσελκυσμένοι από τον παράλογο ύπνο. Γιατί τους εαυτούς σας παραδώσατε στον θάνατο, ενώ έχετε την δύναμη να συμμετέχετε στην αθανασία; Μετανοήστε εσείς που προχωρήσατε με την πλάνη και μετείχατε στην άγνοια, απαλλαχθείτε από το σκοτεινό φως και πάρτε μέρος στην αθανασία, αφού εγκαταλείψετε την φθορά».
Κι εγώ την ευεργεσία του Ποιμάνδρη κατέγραψα για τον εαυτό μου και έχοντας ικανοποιηθεί σε αυτά που ήθελα, χάρηκα. Γιατί ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής, και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό. Αυτό συνέβη, αφού πήρα από τον Νου μου, δηλαδή από τον Ποιμάνδρη, τον Λόγο της Υπέρτατης Αρχής. Αφού εμπνεύστηκα την θεϊκή αλήθεια, ήρθα. Γι΄αυτό εκφέρω από την ψυχή μου και με όλη την δύναμη μου ύμνο στον Μοναδικό Πατέρα!
ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΔΙΑΛΟΓΟΙ-ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ