Το αντικείμενο ανακαλύφθηκε το 1973, σε βάθος 10 μέτρων, από κάποιους εργάτες που εργάζονταν σε ένα λατομείο στις όχθες του ποταμού Μάρου (Mureş) κοντά στη πόλη του Aiud. Το κομμάτι ζυγίζει περίπου 2 κιλά, είναι 21 εκατοστά σε μήκος, 12,5 εκατοστά σε
πλάτος, 7 εκατοστά σε πάχος και φέρει δύο κυλινδρικά διάκενα διαφορετικών διαμέτρων στη μία μεριά του, έτσι ώστε να εφαρμόζεται σε ορθή γωνία στη βάση του κατώτερου τμήματος ενός πιθανού μηχανικού ποδιού, ως πέλμα. Παρόμοιά πέλματα συναντάμε σε σχέδια πρωτότυπων αεροσκαφών με κάθετη προσγείωση-απογείωση από το έδαφος!
πλάτος, 7 εκατοστά σε πάχος και φέρει δύο κυλινδρικά διάκενα διαφορετικών διαμέτρων στη μία μεριά του, έτσι ώστε να εφαρμόζεται σε ορθή γωνία στη βάση του κατώτερου τμήματος ενός πιθανού μηχανικού ποδιού, ως πέλμα. Παρόμοιά πέλματα συναντάμε σε σχέδια πρωτότυπων αεροσκαφών με κάθετη προσγείωση-απογείωση από το έδαφος!
Όμως, προς έκπληξη όλων (και εδώ ξεκινά το παράδοξο της υπόθεσης), δίπλα του δεν βρέθηκε κάποιο άλλο κομμάτι που να προδίδει τη χρήση του, αλλά δύο απολιθωμένα οστά μαστόδοντα, ένα τριχωτό προϊστορικό ζώο που έζησε το χρονικό διάστημα 10.000 – 80.000π.Χ. . Αμέσως η ύπαρξη των οστών, δημιούργησε πολλά ερωτήματα για την ηλικία του και μετά από ανάλυση δειγμάτων που στάλθηκαν σε ερευνητικά κέντρα στην Ελβετία, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτή είναι τουλάχιστον 200.000 ετών!
Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο περίπλοκα μετά και από τη μεταλλογραφική ανάλυση. Τα αποτελέσματα από το ερευνητικό κέντρο ICPMMN έδειξαν ότι το μεταλλικό κομμάτι αποτελείται στην πραγματικότητα από ένα πολύπλοκο κράμα 12 διαφορετικών στοιχείων, μεταξύ των οποίων το κυριότερο στοιχείο είναι το αλουμίνιο, σε ποσοστό περίπου 80%. Κάτι που ξεπερνά τον άνθρωπο, αφού το αλουμίνιο ανακαλύφθηκε το 1825 και ξεκίνησε η παραγωγική του διαδικασία από τη βιομηχανία το 1883… και όχι 200.000 χρόνια πριν (που δηλώνει η χρονολόγηση)!
Αξιοθαύμαστη επίσης, είναι και η καλή κατάσταση του περίτεχνου κράματος, αφού αυτό δεν έχει οξειδωθεί (σκουριάσει) με το πέρασμα των αιώνων. Αυτό το οφείλει στο παχύ προστατευτικό στρώμα οξειδίου του αργιλίου που καλύπτει όλη την επιφάνειά του και περιορίζει την διείσδυση του φαινομένου οξειδώσεως της μεταλλικής του μάζας.
Από το 1973, η ταυτότητα του αντικειμένου και οι παραπάνω αναλύσεις αμφισβητήθηκαν δεκάδες φορές. Δεκάδες όμως ήταν και οι υποστηρικτές της αλήθειας που προχώρησαν σε περεταίρω επιβεβαιώσεις και πιθανές θεωρίες. Ο συγγραφέας Florin Gheorghiţa όσο κι αν έψαξε δεν βρήκε κανένα ίδιο ή παρόμοιο ανθρώπινο προϊόν τον τελευταίο αιώνα, αποδεικνύοντας έτσι την προγενέστερη καταγωγή του. Ορισμένοι εμπειρογνώμονες μίλησαν για ενδεχόμενη εξωγήινη παρουσία χιλιάδες χρόνια πριν, ενώ άλλοι προχώρησαν ακόμα περισσότερο κρίνοντας από τα οστά του μαστόδοντα που βρέθηκαν κοντά, ότι το πέλμα θα μπορούσε να είχε μείνει εκεί μετά από μια μάχη μεταξύ του προϊστορικού ζώου και του μηχανήματος που προσγειώθηκε στη γη!
Όσο για το που βρίσκεται σήμερα το παράξενο «πέλμα αλουμινίου», το μόνο που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε είναι ότι είναι θαμμένο στα υπόγεια του Μουσείου Ιστορίας της πόλης Κλουζ-Ναπόκα στα βορειοδυτικά της Ρουμανίας, καθώς λόγο της αδιευκρίνιστης καταγωγής του δεν εκτίθεται!
