Έρευνα-σοκ: «Σε 200 χρόνια θα κυνηγούν ανθρώπους για διασκέδαση» (βίντεο)

Με αφορμή την σωρεία των reality shows που εξετάζουν όλες τις πτυχές των ανθρωπίνων σχέσεων και κυρίως τις συγκρούσεις που αυτές επιφέρουν έρευνα του πανεπιστημίου του Central Lancashire «προβλέπει» ένα μέλλον εξόχως δυστοπικό όπουοι άνθρωποι θα ψυχαγωγούνται μόνο με τους θανάτους άλλων ανθρώπων.

Δηλαδή πρόκειται για την επιστροφή της Ανθρωπότητας σε εποχές βαρβαρότητας όταν το αίμα έρρεε ζεστό στην αρένα του Κολοσσαίου και σε άλλες ρωμαϊκές αρένες.

Πολλές ταινίες και βιβλία έχουν φανταστεί τον θάνατο ως διασκέδαση σε ένα δυστοπικό μέλλον. Στα The Hunger Games (2008-2015), η ελίτ διασκεδάζει βλέποντας παιδιά να αλληλοσκοτώνονται.

Στο The Running Man (1987), η εκτέλεση καταδίκων είναι ζωντανό ριάλιτι για τη διασκέδαση των μαζών όπου μάλιστα υπάρχουν υποτιθέμενοι νικητές που λαμβάνουν χάρη από το ολοκληρωτικό καθεστώς και στην συνέχεια διασκεδάζουν σε εξωτικά νησιά.

Στο Death Race 2000 (1975), οι οδηγοί αγώνων σκοτώνουν πεζούς και απλούς πολίτες κατά την διαδρομή της κούρσας.

Υπάρχει και το δυστοπικό Rollerball του 1976 όπου στο μέλλον έχουν κυριαρχήσει οι εταιρείες και για να διασκεδάζουν τον κόσμο έχουν εφεύρει το θανατηφόρο ομώνυμο παιχνίδι.

Σύμφωνα λοιπόν με πανεπιστημιακή έρευνα, ταινίες όπως οι παραπάνω είναι πολύ πιθανόν να γίνουν αλήθεια

Ένας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο του Central Lancashire «προβλέπει» ένα τρομακτικό μέλλον. Συγκεκριμένα, με έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Futures, υποστηρίζει ότι το κυνήγι και η θανάτωση ανθρώπων δεν αποκλείεται να αποτελεί χόμπι για τους πλούσιους σε 200 χρόνια από τώρα.

Ο συγγραφέας της μελέτης, Daniel William Mackenzie Wright, γράφει ειδικότερα: “Η έρευνα αναφέρει ότι κατά το έτος 2200 ο θάνατος και το κυνήγι των ανθρώπων θα αποτελεί μέρος της βιομηχανίας διασκέδασης και τουρισμού και μία πρακτική της πλούσιας ελίτ -μία άποψη η οποία υποστηρίζεται ουσιαστικά”.

Στο The Running Man οι άνθρωποι ποντάρουν στον θάνατο άλλων ανθρώπων Για να καταλήξει στο παραπάνω συμπέρασμα, ο Wright προσέγγισε την έρευνά του με βάση τον κοινωνικό κονστρουκτιβισμό και δευτερεύοντα στοιχεία και αναλύσεις που αφορούν:

Το περιβάλλον και την καταστροφή και εξάντληση των φυσικών πόρων, κοινωνικά πλαίσια που συμπεριλαμβάνουν ταινίες και ψυχαγωγία, ΜΜΕ και τεχνολογία, την εξέλιξη θεματικών πάρκων και την διάδοση της κουλτούρας, τις οικονομικές πραγματικότητες όσον αφορά την φτώχεια εναντίον της παγκόσμιας ελίτ και η παγκόσμια κουλτούρα, παράγοντες οι οποίοι θα είναι οι οδηγοί σε μια μελοντική τουριστική αγορά.

Παρουσιάζει λοιπόν ένα αφήγημα όπουτο 2200 ο θάνατος και το κυνήγι των ανθρώπων θα αποτελεί μέρος της τουριστικής διασκέδασης και μια πρακτική εφαρμοζόμενη από την πλούσια ελίτ

Αναφέρει ότι, ως αποτέλεσμα του παρελθόντος και των τωρινών αναμείξεων με φόνους, θανάτος και ανθρωπίνων κτηνωδιών και της όλης σχέσης μας με τον θάνατο, οι άνθρωποι σταδιακά θα γίνουν όλο και πιο εξοικιωμένοι με τον θάνατο επηρεαζόμενοι από την τωρινή ψυχαγωγία, τις ταινίες και τα ΜΜΕ.

Ο θάνατος ως διασκέδαση ως φυσική και συναισθηματική μορφή θα επηρεάζει τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό που θα προωθήσει το ανρθωποκυνηγητό ως «συγκίνηση»

Οι έλλειψη νερού, φυσικών πόρων και οι μεγάλες προκλήσεις και οι ακόμα μεγαλύτερες ανισότητες πλούσιων και φτωχών θα οδηγήσουν στην αλλαγή της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η βία τείνει να γίνει διασκέδαση ενώ ιστορικά αποτελούσε το μέσο επιβίωσης.

Στα βιβλία και τις ταινίες Hunger Games, η ελίτ βάζει παιδιά να αλληλοσκοτώνονται για διασκέδαση και επιβεβαίωση της κυριαρχίας της

Ο ερευνητής σημειώνει στην έρευνά του ότι ήδη υπάρχει μία υποβόσκουσα τάση για «σκοτεινό τουρισμό» στις σύγχρονες κοινωνίες, παραθέτοντας ως παραδείγματα τα ανοιχτά στο κοινό στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αφιερωμένα σε βασανιστήρια μουσεία.

Αυτή η «γοητεία του θανάτου» θα μπορούσε να οδηγήσει τους ανθρώπους να κυνηγούν άλλους ανθρώπους ως «άθλημα».

Ως αποτέλεσμα παλαιότερων και σύγχρονων αλληλεπιδράσεων με τον φόνο και τις ανθρώπινες θηριωδίες, αλλά και της σχέσης μας με τον θάνατο, οι άνθρωποι θα γίνονται σταδιακά, όλο και πιο εξοικειωμένοι με τον θάνατο ως θέαμα, επηρεασμένοι από τη σύγχρονη ψυχαγωγία, τις ταινίες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».

Ο θάνατος ως μορφή διασκέδασης, συνεχίζει o Wright, θα συμβάλει στην απομάκρυνση της έννοιάς του από το συναισθηματικό και σωματικό φορτίο με το οποίο είναι συνδεδεμένος στις συνειδήσεις μας και θα τονίσει περαιτέρω τη «διασκεδαστική πτυχή» του κυνηγιού ανθρώπων -μία πτυχή “διεστραμμένης συγκίνησης και ενθουσιασμού”.