Το πρόβλημα με την πρώτη γενιά αυτών των τηλεσκοπικών φακών ήταν ότι απευθυνόταν ειδικά σε ηλικιωμένους ανθρώπους με εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, επομένως, η μεγένθυνση ήταν μονίμως ενεργοποιημένη και ο μόνος τρόπος να την “ακυρώσεις” ήταν να βγάλεις τους φακούς από τα μάτια. Επίσης, η κατασκευή τους είχε γίνει από άκαμπτο πολυμερές υλικό που δεν επέτρεπε τη διέλευση αέρα με αποτέλεσμα να μην “αναπνέει” το μάτι και να είναι κουραστική η χρήση τους για πολύ ώρα.
Το δεύτερο πρόβλημα λύθηκε σχετικά εύκολα με την δημιουργία μικρών οπών στην επιφάνεια των φακών (διαμέτρου 0.1mm) που επιτρέπουν τη διέλευση του οξυγόνου στο μάτι. Για την επίλυση του πρώτου προβλήματος κατασκεύασαν ένα ζευγάρι γυαλιά που επιτρέπει στον χρήστη να ενεργοποιεί και να απενεργοποιεί την μεγένθυνση όποτε θέλει με πολύ φουτουριστικό τρόπο: κλείνοντας το δεξί μάτι ενεργοποιείται η μεγένθυνση και κλείνοντας το αριστερό επιστρέφει σε κανονική όραση!
Υποθέτουμε, βέβαια, ότι η έρευνα θα συνεχιστεί για να βρουν τρόπο ελέγχου της μεγένθυνσης χωρίς να χρειάζεται ζευγάρι γυαλιών και φυσικά περιμένουμε να μάθουμε πότε θα είναι πραγματικά διαθέσιμοι για εμπορική χρήση.
Ωραία όλα αυτά (εξωσκελετοί, τηλεσκοπικοί φακοί επαφής, εικονική πραγματικότητα κλπ.), αλλά ας βρουν επιτέλους και τον τρόπο να μην γερνάμε