Το παραμύθι της επαληθεύτηκε, σε κάποιο βαθμό. Λέει έστειλε μήνυμα στη καλύτερη της φίλη μετά το πρώτο ραντεβού με το μελλοντικό σύζυγό της και είπε, “μόλις γνώρισα τον άντρα μου.”
Αλλά η ζωή έχει αναποδιές, και δεν είναι πάντα όλα μέλι γάλα. Στο blog που διατηρεί έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: “Αν ο εργαζόμενος σύζυγός σας, σας κάνει να αισθάνεστε μοναξιά όταν πλένετε τα ρούχα του” εξηγεί:
“Δεν θυμάμαι ποτέ τον Πρίγκηπα του παραμυθιού να έχει σκληρά, ραγισμένα χέρια πριν φτάσει τα 30. Δεν θυμάμαι ο Πρίγκιπας να λείπει σε δείπνα, επειδή κάνει υπερωρίες ή να πηγαίνει για ύπνο μόλις ήρθε στο Παλάτι του, επειδή ήταν τόσο εξαντλημένος.”
Η Τζόνα παραδέχεται ότι είναι παντρεμένη με έναν άνθρωπο πολύ εργατικό, και μερικές φορές η μοναξιά της της προκαλεί να ενεργεί παράλογα κατά καιρούς.
“Αν δεν δουλέψει μέχρι αργά, δεν θα πάρουμε νέα έπιπλα που ΕΓΩ πρέπει να έχω. Αν δουλέψει μέχρι αργά, επιστρέφει σπίτι σε μια γκρινιάρα σύζυγο που είναι απελπισμένη για την προσοχή του.”
Μερικές φορές χρειάζεται μία στιγμή “Α χα!” στην Τζόνα για να συνειδητοποιήσει τι έχει.
Μία από αυτές τις στιγμές “Α χα!” της ήρθε, καθώς δίπλωνε τα ρούχα. Παρατήρησε μια έντονη διαφορά ανάμεσα στα ρούχα της και του συζύγου της.
“Γιατί τα ρούχα μου φαίνονται τόσο ζωντανά, καθαρά και καινούρια; Τα δικά του ήταν σκοτεινά, ξεβαμμένα και σκισμένα. Σταμάτησα να διπλώνω και απλά στάθηκα εκεί, σκεφτόμενη.”
Αμέσως είχε μια “συντριπτική αίσθηση ενοχής και ντροπής”, σαν να είχε αποτύχει ως σύζυγος.
“Αυτός ο άνθρωπος μου παρέχει περισσότερα από όσα αξίζω. Αν του πω ότι θέλω κάτι, πολύ σπάνια θα μου πει όχι …”
“Αντί να είμαι ευγνώμων που έχω ένα καταπληκτικό σύζυγο που με φροντίζει και την κόρη μας, περιμένω να γυρίσει στο σπίτι για να τσακωθούμε. Κακομαθαίνω με τους καρπούς της εργασίας του, και αυτός είναι εντάξει με ένα σκισμένο μποξεράκι.”
Μέσα από όλα αυτά η Τζόνα έχει μάθει να μην ακούει πλέον παραμύθια.
Και μετά το τέλος της μπουγάδας του, είναι σε καλύτερη θέση να εκτιμήσει την αγάπη του συζύγου της γι “αυτήν.
“Τα χέρια του είναι τραχιά. Έχουν φουσκάλες και είναι ραγισμένα. Τα ρούχα του σκισμένα, με λεκέδες και ξεβαμμένα. Δεν τον νοιάζει, όμως. Η καρδιά του είναι γεμάτη όταν μπαίνει μέσα στο σπίτι.”
Και η αγάπη που έχει γι “αυτήν είναι “η πιο όμορφη μορφή της αγάπης που υπάρχει” – εργάζεται σκληρά για να παρέχει στην οικογένειά του ότι χρειάζονται.