ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Το στοκ των κόκκινων δανείων ύψους 80 δισ. ευρώ αποτελεί βαρίδι για την οικονομία και τις τράπεζες. Οσο καθυστερούμε την αναδιάρθρωσή τους, τόσο παρατείνουμε την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Τα βήματα που έχουν γίνει έως τώρα στο πεδίο αυτό δεν είναι ικανοποιητικά. Τουλάχιστον όχι για μια χώρα που διαθέτει τον υψηλότερο δείκτη NPLs πανευρωπαϊκά. Λόγω όμως αυτής της αδικαιολόγητης αδράνειας, συντηρούμε σε ομηρία χιλιάδες δανειολήπτες αλλά και επιχειρήσεις-ζόμπι.
Ειδικότερα στο μέτωπο των επιχειρηματικών κόκκινων δανείων, τίθεται επιτακτικά το ζήτημα της διάσωσης του υγιούς τμήματος των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Εκεί η νομοθεσία δεν επιτρέπει σήμερα τη γρήγορη αλλαγή διοικήσεων. Ετσι σημαντικά παραγωγικά κεφάλαια μένουν αδρανή και απαξιώνονται σε καθημερινή βάση, θέσεις εργασίας χάνονται και το τραπεζικό σύστημα καθηλώνεται.
Είναι βέβαιο ότι απαιτούνται τολμηρά βήματα και τομές για να βγούμε από αυτό το τέλμα. Και η κυβέρνηση αυτή είναι αποφασισμένη να το πράξει. Η διάσωση της κεφαλαιουχικής αξίας μέσα από ταχείες αναδιαρθρώσεις προβληματικών επιχειρήσεων αποτελεί βασική προτεραιότητα της πολιτικής μας για να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις και να δημιουργήσουμε περισσότερες δουλειές.
Εκεί στοχεύουν οι παρεμβάσεις που γίνονται από την κυβέρνηση τόσο στον ποινικό κώδικα για τις ευθύνες των τραπεζικών στελεχών όσο και στον κώδικα φορολογικής διαδικασίας. Να σαρώσουμε εμπόδια που καθυστερούν αδικαιολόγητα τη ρύθμιση χρεών, το «κούρεμα» οφειλών και την επαναπώληση, καθαρών πλέον από περιττά βάρη, των επιχειρήσεων αυτών.
Το φορολογικό νομοσχέδιο που σύντομα θα εισαχθεί στη Βουλή περιέχει μια σημαντική μεταρρύθμιση προς αυτή την κατεύθυνση, που θα συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, στην αποκατάσταση κλίματος ασφάλειας των συναλλαγών και στην εμπέδωση της κανονικότητας στη λειτουργία της οικονομίας. Θεραπεύει δε μια οξεία στρέβλωση που προϋπήρχε πολύ πριν από την κρίση και εντοπίζεται στο άρθρο 50 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).
Το μέγεθος της στρέβλωσης και του παραλογισμού που συνδέεται με το άρθρο 50 μπορεί να παραλληλιστεί μόνο με ένα δικαστικό σύστημα, όπου ο συνήγορος υπεράσπισης μοιράζεται την ίδια ποινή με τον κατηγορούμενο, ή με ένα σύστημα υγείας, όπου ο χειρουργός μοιράζεται την τύχη του ασθενούς, αν αποτύχει η επέμβαση!
Ποιος θα έβρισκε δικηγόρο να τον υπερασπιστεί ή γιατρό να τον χειρουργήσει;
Αυτό συμβαίνει και με την ισχύουσα ρύθμιση για τις υποχρεώσεις των νομικών προσώπων προς το Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με την οποία ένα είδος αντικειμενικής ευθύνης διαχέεται εις βάρος των διοικούντων τα νομικά πρόσωπα ανεξαρτήτως του πότε και από ποιον διαπράχθηκε η φορολογική παράβαση.
Πρόκειται για άλλη μία ελληνική ιδιαιτερότητα που δεν απαντάται σε καμία άλλη ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αντιθέτως, σε όλες τις δικαιοδοσίες της Ε.Ε. τα μέλη της διοίκησης ευθύνονται μόνο για οφειλές που δημιουργούνται κατά τον χρόνο της θητείας τους.
Είναι εύλογο αν ο διευθύνων σύμβουλος Χ δεν κατέβαλε το ΦΠΑ ή τους παρακρατούμενους φόρους, που δημιουργήθηκαν ως φορολογικές υποχρεώσεις στη διάρκεια της θητείας του, να ευθύνεται ο ίδιος προσωπικά. Οχι όμως την ίδια ακριβώς ευθύνη να έχουν και τα πρόσωπα που τον διαδέχονται στη διοίκηση της επιχείρησης, πληρώνοντας το τίμημα με την προσωπική τους περιουσία. Ακόμη χειρότερα, με το ισχύον καθεστώς, την ίδια αλληλέγγυα ευθύνη έχουν ακόμη και οι εκκαθαριστές των επιχειρήσεων που είχαν την ατυχία να διοριστούν από το Δικαστήριο!
Συνέπεια της δρακόντειας αυτής νομοθεσίας είναι η (πολύ συνηθισμένη) άρνηση ανάληψης καθηκόντων εκκαθαριστή, με αποτέλεσμα νομικά πρόσωπα που τελούν υπό εκκαθάριση να βρίσκονται για χρόνια σε κατάσταση τέλματος. Αλλά και πολλές εταιρείες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, πολύ συχνά αδυνατούν να απευθυνθούν σε έμπειρα στελέχη για την ανάληψη διαχειριστικών καθηκόντων, καθώς η αλληλέγγυα ευθύνη είναι απολύτως αποτρεπτική.
Με το φορολογικό νομοσχέδιο, λοιπόν, η διαδοχή στην αλληλέγγυα ευθύνη καταργείται απολύτως και εναρμονίζεται με αντίστοιχες ευρωπαϊκές πρακτικές. Και εκλογικεύεται το πλαίσιο ευθύνης των διοικούντων κατά τη διάρκεια της θητείας των οποίων δημιουργήθηκε η οφειλή. Τίθεται ως προϋπόθεση, μεταξύ άλλων, και η υπαιτιότητα του διοικούντος, όπως συμβαίνει ήδη στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί αλληλέγγυα ευθύνη με το νομικό πρόσωπο για χρέη που ο διοικών δημιούργησε στη διάρκεια της θητείας του και μόνο.
Με το πλέγμα των παραπάνω ρυθμίσεων και βεβαίως με το σχέδιο «Ηρακλής» που θα παρέχει εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου, με την έγκριση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κομισιόν, για μαζικές τιτλοποιήσεις κόκκινων δανείων από τις συστημικές τράπεζες, φιλοδοξούμε να μειώσουμε δραστικά το μέγεθος των κόκκινων δανείων έως το 2021. Κυρίως όμως ερχόμαστε πιο κοντά στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που είναι και το διαχρονικό ζητούμενο για να δημιουργήσουμε ένα πιο φιλικό προς την ανάπτυξη περιβάλλον.
* Ο κ. Ακης Σκέρτσος είναι υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ.
Έντυπηkathimerini.gr