Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της Telegraph:
«Μετά την απάντηση του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, οι γραμμές μάχης των εταίρων έχουν ήδη αρχίσει να σχεδιάζονται γύρω από την Ευρώπη. Η ελληνική κρίση αναγκάζει την Ευρωζώνη να αντιμετωπίσει το υπαρξιακό ερώτημα, αν όντως η κρίση στην Ελλάδα έπληξε ανεπανόρθωτα την Ευρώπη. Καλείται μάλιστα να απαντήσει στο αν θα πρέπει να παρατείνει ή να προσαρμόσει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ηταν αναμενόμενο αρκετές χώρες να έχουν διαφορετικές αντιδράσεις σε αυτή την ερώτηση και οι αντικροούμενες απόψεις έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους.
Ενα πράγμα που όλες οι πλευρές συμφωνούν είναι η ανάγκη για περισσότερες συνομιλίες. Φυσικά θα ήταν αδύνατο να απορριφθούν οι συνομιλίες καθώς έτσι θα γινόταν ξεκάθαρο ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα απέρριπταν το δημοκρατικό δικαίωμα του ελληνικού λαού και θα έδιναν το δικαίωμα στον Αλέξη Τσίπρα να κατηγορεί διαρκώς τους δανειστές πως αυτοί φταίνει για όλα τα δεινά στην Ελλάδα.
Η ουσία των συνομιλιών είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν για ένα νέο πρόγραμμα αυτή την στιγμή και επίσης ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν υπάρχει στο τραπέζι. Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μισέ Σαπέν, επέλεξε την άλλη οδό λέγοντας πως ένα Grexit δεν μπορεί να έρθει αυτόματα, προσθέτοντας ότι υπάρχει η βάση για μια διαπραγμάτευση. Οι χώρες της Βαλτικής και οι Ολλανδοί, συσπειρώθηκαν όπως ήταν αναμενόμενο γύρω από την σκληρή γερμανική γραμμή ενώ ο Ματέο Ρέντσι δείχνει τις τελευταίες ημέρες πιο ήπιο ύφος.
Η Ευρώπη για ακόμη μια φορά έχει διαιρεθεί και ταυτόχρονα εκτεθεί από την κρίση. Ο Τσίπρας έχει καταστήσει σαφές ότι πιστεύει πως η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους και είναι απίθανο να κινηθεί σε διαφορετική βάση έχοντας πάρει θάρρος από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όμως από την στιγμή που το 76% του ελληνικού χρέους κατέχεται από τους φορολογούμενους ολόκληρης της Ευρώπης, καθιστά την όποια συζήτηση για αναδιάρθρωσή του, εξαιρετικά δύσκολη.
Πέρα από τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για την Ευρωζώνη, υπάρχουν οι άμεσες και για κάθε χώρα ξεχωριστά. Η Ισπανία δεν θέλει να τροφοδοτήσει την άνοδο των Podemos. Αλλες κυβερνήσεις, οι οποίες εφάρμοσαν σκληρή λιτότητα δεν θέλουν εκτεθούν ξαφνικά από μια πιθανή «υποχώρηση» προς την Ελλάδα.
Η συνήθης απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα για την Ευρώπη είναι να αναζητήσει ένα συμβιβασμό. Αλλά αυτή την στιγμή, κάτι τέτοιο δεν είναι και το πιο εύκολο. Με τις ελληνικές τραπεζές πλέον κλειστές και τα capital controls σε πλήρη εφαρμογή, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα καταφέρουν να ανοίξουν μόνο με τη βοήθεια της ΕΚΤ. Αυτό όμως είναι απίθανο να συμβεί αν δεν υπάρξει συμφωνία, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα.
Μόνο ένα Grexit δείχνει αυτή τη στιγμή πιθανό να ανοίξει ξανά τις ελληνικές τράπεζες. Τα κενά ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές, καθώς και ανάμεσα στους πιστωτές, είναι πολύ μεγάλα γαι να γεφυρωθούν. Τελικά, αν η Ελλάδα θέλει ποτέ να ανοίξει εκ νέου τις τράπεζες της, θα πρέπει να αρχίσει να τυπώνει το δικό της νόμισμα, σηματοδοτώντας ένα σημαντικό βήμα προς το ολοκληρωτικό Grexit».