ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Μια διαχρονική και διπλή, του κράτους και της κοινωνίας, ανεπάρκεια που προκαλεί προβληματισμό, ανησυχία αλλά και θλίψη, αναδείχθηκε στη Βουλή, όταν το ζήτημα της προσβασιμότητας κτιρίων και δημοσίων χώρων στην Ελλάδα, εξετάστηκε σε συνεδρίαση της Υποεπιτροπής της Βουλής για τα θέματα των Ανθρώπων με Αναπηρία. Ειδικότερα, κατά τη συζήτηση που αναπτύχθηκε, με τη συμβολή και εκπροσώπων εξωκοινοβουλευτικών φορέων, φάνηκαν:
ΠΡΩΤΟΝ, ότι αν και η νομοθεσία είναι καλή, ουδείς ενδιαφέρεται να την εφαρμόσει ή και να ελέγξει την εφαρμογή της.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πως η πτυχή της προσβασιμότητας δεν αφορά μόνο ΑΜΕΑ, αλλά και την ίδια τη ζωή πολλών που δεν έχουν μεν προβλήματα στην μετακίνηση, αλλά έχουν αγωνία για το πού θα παρκάρουν το αυτοκίνητό τους.
Ως προς αυτό το τελευταίο, τραγικό και πρόσφατο παράδειγμα, αποτελεί η άρνηση ικανοποίησης αιτήματος της Πυροσβεστικής να διασφαλιστεί πρόσβαση πυρασφάλειας για τα αυτοκίνητά της σε κεντρικότατο σημείο των Αθηνών, επειδή θα προέκυπτε πρόβλημα με τους χώρους στάθμευσης των ΙΧ αυτοκινήτων των κατοίκων.
«Περιοχή του Κολωνακίου. Πρόσφατα, θυμάμαι το 2018, η Πυροσβεστική επέβαλε στους δρόμους τους κάθετους μεταξύ Σκουφά και Σόλωνος, να καταργηθεί μια ζώνη στάθμευσης. Γιατί; Επειδή των μικρών οχημάτων της με βάση το ύψος των κτιρίων δεν μπορούν δεν φτάνουν οι σκάλες τους μέχρι το τελευταίο πάτωμα των κτιρίων, θα έπρεπε να περνάνε τα πυροσβεστικά. Και ζήτησε από τον Δήμο, να καταργήσει τη μια ζώνη στάθμευσης», περιέγραψε στη συνεδρίαση το συμβάν ο κ. Ευθ. Μπακογιάννης, γγ Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Και συνέχισε: «Αυτό δεν πέρασε. Πήγε στη δημοτική ενότητα και η δημοτική ενότητα είπε, ότι αυτό δεν περνάει. Που θα βάλουμε τα αυτοκίνητα; Προσέξτε, τώρα για λόγους πυρασφάλειας, όχι για λόγους προσβασιμότητας. Άρα, τι σημαίνει αυτό; Δεν μας πειράζει εάν πιάσει φωτιά. Αρκεί να έχουμε από κάτω το αυτοκίνητό μας για να μπορούμε να το παρκάρουμε».
Η στάση αυτή της κοινωνίας είναι έκδηλη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, εκείνες οι οποίες αφορούν την διευκόλυνση στην κίνηση ΑΜΕΑ: η στάθμευση αυτοκινήτων μπροστά σε εξόδους πεζοδρομίων με ειδικές ράμπες, ή η στάθμευση δίτροψων ή και τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από επαγγελματίες εστίασης στους ειδικούς «διαδρόμους» επίσης στα πεζοδρόμια για τους συνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης, αποτελούν δύο από τα συνηθέστερα παραδείγματα μη ορθής κοινωνική συμπεριφοράς. Την ίδια στιγμή, εξίσου σύνηθες είναι το να «κόβονται» κλήσεις από τα αρμόδια κρατικά όργανα περισσότερο επιμελώς σε σταθμευμένα αυτοκίνητα σε χώρους ειδικά για «μόνιμους κατοίκους», ή ελεγχόμενης χρονοστάθμευσης, παρά σε εκείνα που βρίσκονται στις ειδικές ράμπες. Το πρόβλημα του ελλιπούς έως και ανύπαρκτου ελέγχου, ωστόσο, είναι ευρύτερο.
Νόμοι χωρίς εφαρμογή
«Από το 1985 υπάρχει το πλαίσιο, στο οποίο η χώρα μας προσπαθεί να ενσωματώσει τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινότητα του αστικού περιβάλλοντος, βελτιώνονται οι Οδηγίες, έχουμε συνεχώς εγχειρίδια. Προφανώς, υπάρχουν και πάρα πολλά προβλήματα εφαρμογής της νομοθεσίας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπακογιάννης.
«Έχουμε ένα καλό θεσμικό πλαίσιο. Το πρόβλημά μας είναι η εφαρμογή και πάσχουμε στην εφαρμογή διότι αφενός δεν έχουμε ελεγκτικούς μηχανισμούς οι οποίοι να ελέγξουν και να επιβάλουν ενδεχομένως, κάποια πρόστιμα ή νουθεσίες ως προς το πώς θα βελτιωθεί η κατάσταση. Ευθύνεται όμως και η γενικότερη κουλτούρα που έχουμε ως κοινωνία. Να κοιτά ο καθένας την προσωπική του εξυπηρέτηση, να μην ενδιαφέρεται για το γενικότερο σύνολο όπως επίσης και η έλλειψη γνώσης των στελεχών της δημόσιας διοίκησης σε θέματα προσβασιμότητας», υπογράμμισε η κυρία Μαρίλυ Χριστοφή, εμπειρογνώμων προσβασιμότητας – τοπογράφος, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ).
Ούτε κουλτούρα διαθέτουμε συνολικά, ούτε ενδιαφερόμαστε ή πιέζουμε για να αλλάξει η κατάσταση, αλλά δηλώνουμε κιόλας ότι δεν είμαστε και ευχαριστημένοι από την κατάσταση εντός της οποίας ζούμε. Η κυρία Αυγή Βάσση, Διεθύντρια γραφείου γ.γ. EQUAL TEE έδωσε σχετικά στοιχεία έρευνας στην προαναφερθείσα συνεδρίαση: «Στις δημόσιες υποδομές για την κίνηση της πόλης δήλωσαν ότι μόνο το 13% είναι πολύ ευχαριστημένοι από αυτές. Αντίστοιχα το 13,2% είναι πολύ ικανοποιημένοι από την πρόσβαση στις ιδιωτικές και δημόσιες υπηρεσίες. Δηλαδή 1,5 στους 10 ουσιαστικά. Αντίστοιχα για το σχολείο το 18,8% είναι ικανοποιημένο ενώ το 30% δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο. Καταλαβαίνετε τώρα τα ποσοστά στο σύνολο του πληθυσμού. Στις υποδομές το 16,2% είναι ικανοποιημένο ενώ το 37,2% δεν είναι καθόλου. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς αντίστοιχα είναι ικανοποιημένοι από την πρόσβαση το 16,1% και δεν είναι σχεδόν το 40%, ενώ στους χώρους πολιτισμού και ψυχαγωγίας είναι ικανοποιημένοι 17,6% και καθόλου ικανοποιημένοι το 32%».
Ούτε στον Αγνωστο Στρατιώτη
Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε να βάλει μόλις προχθές ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Αμυράς καθώς με επιστολή του προς τον Δήμαρχο Αθηναίων Κ.Μπακογιάννη και την πρόεδρο της Επιτροπής Ισότητας Σοφία Βούλτεψη υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει ράμπα πρόσβασης για ΑΜΕΑ μπροστά από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, αν και υπάρχει απόφαση κατασκευής τέτοιας ράμπας ήδη από το 2017. «Μπορεί η Επιτροπή να συνεδρίαζε εντός του Μεγάρου της Βουλής για την προσβασιμότητα των Ατόμων με Αναπηρία παντού, λίγες ώρες όμως πριν έξω από το ίδιο κτίριο ο παραολυμπιονίκης κολύμβησης Δημήτρης Καρυπίδης δεν κατάφερε να επισκεφθεί το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, καθώς δεν υπήρχε ράμπα πρόσβασης για Άτομα με Αναπηρία ή άλλες κινητικές δυσκολίες. Σας καλώ να γίνετε αρωγοί στην προσπάθειά μου και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να είναι προσβάσιμο σε όλους» αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Αμυράς.
kathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
