που μας έγραψε για κάποιο φάρμακο ή στις εξετάσεις που μας έγραψε να κάνουμε. Είναι πραγματικά
ένα φαινόμενο που είναι κοινό στους γιατρούς όλου του κόσμου και όχι μόνο της Ελλάδας. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Πώς είναι δυνατόν όλοι οι γιατροί να έχουν τόσο περίεργο γραφικό χαρακτήρα; Η απάντηση βρίσκεται στη ρουτίνα που ακολουθεί ένας γιατρός και με την οποία εμείς δεν είμαστε εξοικειωμένοι. Ένα πρόβλημα για τους γιατρούς είναι ο όγκος των εγγράφων που ακολουθούν για κάθε συνάντηση με έναν ασθενή. Πρόκειται για μια νομική απαίτηση ότι όλα όσα γίνονται πρέπει να τεκμηριώνονται. Οι γιατροί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η διαδρομή του χαρτιού καταλήγει σε κάποιο αρχείο, και το χαρτί αυτό δεν θα δει ποτέ ξανά το… φως. Αντιμετωπίζουν την όλη διαδικασία ως ύψιστη γραφειοκρατία που αποτελεί εμπόδιο στην πραγματική δουλειά που θέλουν να κάνουν και αυτή είναι η φροντίδα του ασθενούς και σωστή μέθοδος θεραπείας του. Οι γιατροί επίσης ξέρουν ότι αυτά που γράφουν προορίζονται για τα μάτια τα δικά τους και άλλων συναδέλφων τους ή άλλων επαγγελματιών στο χώρο της Υγείας (πχ φαρμακοποιοί) και όχι για το κοινό. Η γραφή τους είναι ως επί το πλείστον δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί από έναν τρίτο, επειδή δεν θα ήξερε τι να ψάξει ανάμεσα στις λέξεις που σημείωσε ο γιατρός. Όταν κάποιος γνωρίζει για παράδειγμα τα πιθανά φάρμακα ή την πιθανή αγωγή για μία πάθηση, τότε περιμένει να δει συγκεκριμένες λέξεις και ονομασίες στο χαρτί. Όσο και αν αυτές είναι γραμμένες με ακαταλαβίστικο τρόπο, αν ξέρει κανείς τι αναζητά, τότε αυτό “αποκαλύπτεται” μπροστά του στο χαρτί. Βέβαια η ηλεκτρονική συνταγογράφηση βάζει ένα τέλος σε αυτό το… μυστήριο.