εαυτού. Γιατί πολύ απλά ξέρουμε ότι αν δεν τα μαζέψουμε εμείς, όλα τα αυτοκινητάκια/ κουκλάκια/ στρατιωτάκια θα μείνουν εκεί… εις τον αιώνα τον άπαντα. Μέχρι κάποιος να μας «ανοίξει» τα μάτια. Όπως έκανε ο σύζυγος αυτής της μαμάς. Εμείς, πάντως, θ’ ακολουθήσουμε τη συμβουλή του.
«Σήμερα έκλεισα την πόρτα.
Για πολλά χρόνια, κάθε βράδυ συμμάζευα το δωμάτιο των παιδιών μου. Δεν θέλω καν να υπολογίσω πόσες ώρες από τη ζωή μου έχω σπαταλήσει μαζεύοντας παιχνίδια από το πάτωμα. Σίγουρα πολλές. Πάρα πολλές.
Θέλω να έχω ένα καθαρό σπίτι. Αλήθεια. Είναι το μόνο πράγμα στη ζωή μου που νιώθω ότι μπορώ να ελέγξω. Αν τα πάντα είναι οργανωμένα, η ζωή σου είναι καλύτερη.
Αλλά έχω παιδιά.
Τα αγαπάω. Πάρα πολύ. Είναι απίστευτα παιδιά.
Αλλά είναι ακατάστατα.
Και δεν τους νοιάζει. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Μάλλον δεν μου έμοιασαν.
Ούτε που ξέρω πόσες φορές έκανα αυτή την κουβέντα μαζί τους.
Εγώ: “Πώς αντέχετε; Δεν μπορείτε ούτε να περπατήσετε εδώ μέσα.”
Τα παιδιά μου: “Μπορούμε. Απλώς παίζουμε κουτσό γύρω από τα παιχνίδια.”
Μια μέρα, ο άντρας μου με είδε ενώ προσπαθούσα να οργανώσω τα Λέγκο ανά χρώμα. Σας είπα πόσο μου αρέσει η οργάνωση;
Ήμουν εξαντλημένη. Κάτι πολύ συνηθισμένο για μένα.
“Γιατί δεν κλείνεις απλώς την πόρτα;”, μου είπε.
Τον κοίταξα. Με απορία. Περίμενα να έρθει, να κάτσει δίπλα μου στο πάτωμα και να με βοηθήσει με τα Λέγκο. Αντ’ αυτού, ξεστόμισε αυτές τις λέξεις.
Προφανώς, ήταν ό,τι χρειαζόμουν.
Σηκώθηκα και έκλεισα την πόρτα.
Κανείς δεν μιλάει για το πόσο σημαντικό είναι να προσέχεις τον εαυτό σου όταν είσαι γονιός. Είναι όμως. Είναι εύκολο να τον χάσεις όταν φροντίζεις όλους τους άλλους. Αλλά το να προσέχεις εσένα; Ναι, δεν είναι τόσο εύκολο. Θέλει χρόνο, ενέργεια και σημαίνει ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια.
Μερικές φορές όμως;
Το να προσέχεις τον εαυτό σου σημαίνει να κρύψεις την αγαπημένη σου σοκολάτα για να την φας μόνος σου.
Σημαίνει να βάλεις τα παιδικά στην τηλεόραση για να βλέπουν τα παιδιά όσο εσύ πίνεις τον καφέ σου. Ζεστό.
Σημαίνει να βάζεις τα παιδιά να κοιμηθούν νωρίς για να μπορέσεις να χαλαρώσεις για λίγο στον καναπέ με τον σύζυγό σου.
Σημαίνει να κλείσεις την πόρτα.
Τι γίνεται πια; Τα παιδιά καθαρίζουν μόνα τους το δωμάτιό τους μια φορά την εβδομάδα. Όχι εγώ. Εκείνα.
Το υπόλοιπο 95% της εβδομάδας; Μοιάζει κάπως έτσι. Και δεν πειράζει.
Γιατί με αυτήν την κλειστή πόρτα, μπορώ να ζήσω.»