του, αρπάζει τα κιάλια του, και σιγά-σιγά ανεβαίνει σε ένα δεντρόσπιτο που στέκεται στην άκρη ενός βουνού.
Από την κορυφή πάνω από τις ομιχλώδεις βουνοπλαγιές των Άνδεων του Ισημερινού στο Εκουαδόρ, ο Sánchez τραβά το βλέμμα του στα πεδινά της σμαραγδένιας κοιλάδας προς τον 5.023 μέτρων κρατήρα του Tungurahua, ένα άγριο ενεργό στρωματοηφαίστειο, το όνομα του οποίου σημαίνει «λάρυγγας της φωτιάς» στην τοπική γλώσσα Quechua.
Έπειτα σαρώνει με τα κιάλια του τις ρεματιές και τα βάραθρα που ξεπηδούν από τις πλαγιές του Tungurahua προς την πατρίδα του Baños, μέχρι να χαθεί μέσα στα σύννεφα.
Ο ηλικιωμένος είναι γνωστός στο Baños ως «παρατηρητής του ηφαιστείου» και είναι το παλαιότερο μέλος του Εθνικού Γεωφυσικού Ινστιτούτου του Ισημερινού και το μόνο άτομο στον κόσμο που λειτουργεί έναν σεισμολογικό σταθμό παρακολούθησης από τα κλαδιά ενός δέντρου.
Τα τελευταία 18 χρόνια ζούσε μόνος του σε αυτό τον απομακρυσμένο βράχο, δεμένος με τον τόπο χάρη σε μια υπόσχεση που έδωσε πριν από πολύ καιρό του να υπηρετήσει δηλαδή ως εθελοντής, μόλις 2,5χλμ από έναν κρατήρα που από το 1999 βγάζει (περιστασιακά) φωτιά, καπνό και λάβα.
Αλλά τα τελευταία χρόνια, άρχισε να συμβαίνει κάτι περίεργο: άνθρωποι από όλο τον πλανήτη έρχονται σε αυτό που κάποτε ήταν ένας ήσυχος βοσκότοπος προκειμένου να βρουν το σταθμό παρακολούθησης του Sánchez – και όλα αυτά για να μια ξύλινη κούνια που είναι δεμένη στο δέντρο. «Η κούνια ξεκίνησε σαν ένας απλός τρόπος για να συγκεντρώνεται η οικογένειά μου εδώ», λέει ο άντρας στο BBC. «Αλλά τα πράγματα εκτοξεύτηκαν», συμπληρώνει.
Το 2014, μια φωτογραφία του National Geographic εκτόξευσε το μέρος και η κούνια μετατράπηκε σε hot spot για τους παράτολμους ταξιδιώτες.
Η φωτογραφία απεικόνιζε έναν άντρα να ταλαντεύεται με την κούνια σαν μέσα στην άβυσσο ενώ κάτω από τα πόδια του το Tungurahua είχε αρχίζει να δείχνει τα δόντια του.