Σε κάποιους μπορεί ν’ ακουστεί σαν κακόγουστο αστείο, όμως δεν είναι: ο Σόιμπλε στηρίζει δημόσια τον Τσίπρα…
Το είπε ο ίδιος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, σε συνέντευξη που έδωσε στη Deutsche Welle, μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup της 14ης Αυγούστου, που ενέκρινε την Τρίτη δανειακή σύμβαση και το τρίτο μνημόνιο.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη στροφή 180 μοιρών που έκανε ο έλληνας πρωθυπουργός, ο Σόιμπλε είπε, χωρίς ίχνος χαιρεκακίας στη φωνή ή στο ύφος του:«Προφανώς συνειδητοποίησε ότι αν θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει να καταβάλλει ακριβώς αυτές τις προσπάθειες. Είναι αυτό που έλεγα όλα αυτά τα χρόνια. Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει ως μέλος της ευρωζώνης μόνο αν καταβάλλει πολλές προσπάθειες. Είχε υποσχεθεί το αντίθετο, τώρα όμως δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Σημασία έχει πάντως ότι προτίθεται να καταβάλλει αυτές τις προσπάθειες και αυτό είναι σίγουρα θετικό. Ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα αποδώσουν και εμείς θέλουμε να τον στηρίξουμε».
Tο ίδιο ακριβώς περιεχόμενο είχε και η δήλωση που έκανε εξερχόμενος της συνόδου του Eurogroup: «Είμαι ευχαριστημένος. Κάναμε σήμερα ένα σημαντικό βήμα. Μέχρι την Τετάρτη θα πρέπει η συμφωνία να επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια. Είμαι όμως αισιόδοξος ότι θα πετύχουμε και αυτό το στόχο. Τις τελευταίες εβδομάδες έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Στις σκληρές συζητήσεις τον Ιούλιο η ελληνική κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι όπως τους τελευταίους μήνες. Η χώρα πρέπει να καταβάλει τη δική της προσπάθεια για να μπει σε κανονική τροχιά. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν έλειψε, αυτό που έλειπε ήταν η βούληση από ελληνικής πλευράς».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η Μέρκελ, σε συνέντευξη που έδωσε στην τηλεόραση της ZDF. Αναφερόμενη στη στροφή της ελληνικής κυβέρνησης, τόνισε ότι αυτό επετεύχθη «χάρη στην σκληρή στάση πολλών χωρών, αλλά και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και της γερμανικής κυβέρνησης». Η Αθήνα «βλέπειτώρα ότι η χώρα μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια της μόνο εάν πραγματικά μεταρρυθμιστεί», τόνισε με έμφαση και παίρνοντας το ύφος της αυστηρής λυκειάρχισσας πρόσθεσε ότι οι εταίροι της Ευρωζώνης θα παρακολουθούν «εάν συνεχίζεται αυτή η δουλειά με την ίδια ένταση». Χρειάζονται επιπλέον μέτρα «αν θέλουμε να δούμε φως στην άκρη του τούνελ», κατέληξε.
Κάποιοι, που αρέσκονται στο παραμύθι ότι η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη δεξιά θέλει να ρίξει από την εξουσία την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα πουν ότι όλα όσα λένε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε έχουν καθαρά εσωτερικό γερμανικό ενδιαφέρον, ενόψει της ψηφοφορίας στη γερμανική Βουλή, κατά την οποία θέλουν να περιορίσουν τα «κατά» από τους βουλευτές της συμμαχίας CDU/CSU. Και θα επαναλάβουν τις παπάρες που επανέλαβε ο Τσίπρας στη διάρκεια του όρθρου, μετά την ολονυχτία της ελληνικής Βουλής στις 13 προς 14 Αυγούστου. Οτι δηλαδή τα πάντα στην Ευρώπη τίθενται πλέον με διαφορετικό τρόπο κι αυτό οφείλεται στο σκληρό αγώνα αξιοπρέπειας που έδωσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μπλα, μπλα, μπλα. Αντί για την ανιαρή παπαρολογία τους, θα έπρεπε να μας εξηγήσουν γιατί τα ίδια ακριβώς με τους Γερμανούς λένε και οι Γάλλοι, οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, όπως τους παρουσιάζουν;
Ο Ολάντ περιορίστηκε σε μια σύντομη δήλωση, στην οποία μίλησε για ένα«επιτυχές αποτέλεσμα για την Ελλάδα, η οποία έκανε τις προσπάθειες που αναμενόταν» και χαρακτήρισε τη συμφωνία «απόδειξη ότι η Ευρώπη είναι ικανή να προχωρήσει στη βάση των αρχών της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας». Η μόνη διαφορά από τις δηλώσεις των Μέρκελ-Σόιμπλε βρίσκεται στη γαλατική αβρότητα με την οποία διατύπωσε τη δήλωσή του. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως όταν λέει «η Ελλάδα έκανε τις προσπάθειες που αναμενόταν», εννοεί πως προηγουμένως δεν τις έκανε και γι’ αυτό δεν υπήρχε συμφωνία, ενώ όταν μιλά για «υπευθυνότητα» θυμίζει τη δήλωση που είχε κάνει στη διάρκεια της συνόδου των ηγετών του G7 στο Ελμαου, όταν είχε πει ότι δεν μπορεί να επιδειχτεί αλληλεγγύη σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης, αν αυτό το κράτος δεν αναλαμβάνει με υπευθυνότητα τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από τις Συνθήκες.
Ο υπουργός Οικονομικών Σαπέν, ως καθ’ ύλην αρμόδιος, υπήρξε πιο αναλυτικός. Χωρίς να μασάει τα λόγια του, συμπαρατάχτηκε με τον Σόιμπλε. «Χάθηκε πολύς χρόνος επί μακρόν» είπε, για να προσθέσει: «Αλλά μέσα σε μερικές εβδομάδες, ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνησή του και η Βουλή της Ελλάδας ανέλαβαν τις ευθύνες τους».
Ο Σαπέν αναφέρθηκε με έμφαση στο ζήτημα της εμπιστοσύνης ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους εταίρους, χωρίς ν’ αφήσει την παραμικρή αιχμή στη Γερμανία και τους στενούς συμμάχους της, παρά μόνο στην… ανεύθυνη μέχρι κάποια στιγμή κυβέρνηση Τσίπρα. «Η εμπιστοσύνη αποκαταστάθηκε», είπε ο γάλλος υπουργός Οικονομικών. «Αυτό ήταν απαραίτητο και εξηγεί την εμπιστοσύνη στην εφαρμογή των αποφάσεων που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση», πρόσθεσε.
Αμέσως μετά, έσπευσε να συμπληρώσει ότι η εμπιστοσύνη που υπάρχει πλέον προς την ελληνική κυβέρνηση δεν ισοδυναμεί με λευκή επιταγή. «Υπάρχουν προθεσμίες, τον Οκτώβριο θα δούμε πού βρισκόμαστε σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και το αντάλλαγμα θα είναι η εκταμίευση μέρους του δανείου», είπε.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη σκληρότητα των μέτρων που έχει επιβάλει το κουαρτέτο («θεσμοί»), ο Μισέλ Σαπέν υπήρξε περισσότερο… Σόιμπλε από τον Σόιμπλε. «Οι επικρίσεις αυτές δεν είναι βάσιμες. Το σχέδιο αυτό είναι ισορροπημένο. Προβλέπει δημοσιονομικές προσπάθειες, εξοικονόμηση πόρων, φόρους, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι τα προηγούμενα προγράμματα», είπε.
Στην πραγματικότητα, ουδέποτε υπήρξε σχέδιο ανατροπής της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου από τους ιμπεριαλιστές δανειστές της Ευρωζώνης. Μολονότι θα προτιμούσαν να έχουν μια πιο συνεργάσιμη κυβέρνηση, οι ιμπεριαλιστές δανειστές δεν πάσχουν από έλλειψη πολιτικού ρεαλισμού και πραγματισμού. Στόχος τους δεν ήταν να ρίξουν τον Τσίπρα και τον Καμμένο από την εξουσία, αλλά να τους επιβάλλουν το τρίτο Μνημόνιο. Από τη στιγμή που το πέτυχαν, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να στηρίξουν τον Τσίπρα. Οχι γιατί γοήτευσε τη Μέρκελ ή γιατί έδιωξε τον Μπαρουφάκη που έσπαγε τα… καρύδια του Σόιμπλε και των άλλων με την απέραντη παπαρολογία του, αλλά γιατί αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας αποτελεί τον επικεφαλής του πιο ισχυρού αστικού πόλου εξουσίας στην Ελλάδα, ενώ ισχυρή εναλλακτική λύση δεν υπάρχει.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις διαθέτουν πρεσβείες και συνομιλούν με πρόσωπα που επηρεάζουν την πολιτική ζωή στην Ελλάδα, όπως οι μιντιάρχες και οι επικεφαλής των τραπεζών και των ισχυρότερων εγχώριων καπιταλιστικών ομίλων. Εχουν πλήρη γνώση για το πώς διαμορφώνονται οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ελλάδα και ποια είναι η συμφερότερη για το σύστημα λύση. Βλέπουν και οι ίδιοι πως τελικά άξιζε τον κόπο να υποστούν την μπαρουφακειάδα επί ένα εξάμηνο, όταν το αντάλλαγμα είναι ένας «ισιωμένος» ΣΥΡΙΖΑ, ένα ενσωματωμένο στη μνημονιακή πολιτική τέως αντιμνημονιακό πολιτικό δυναμικό κι ένας λαός βυθισμένος στην απογοήτευση και στην ηττοπάθεια.
Από την άλλη, οι ηγέτες του γερμανογαλλικού άξονα Μέρκελ και Ολάντ, κι από κοντά ο Γιούνκερ, ο Ρέντσι, ο Σουλτς, η Λαγκάρντ, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Τσίπρα από κοντά και να τον «κόψουν» καλά. Αντιλήφθηκαν (δεν είναι πρωτάρηδες) ότι δεν έχουν να κάνουν με κάποιον ριζοσπάστη αριστερό, ούτε καν με κάποιον σοσιαλδημοκράτη παλαιάς ρεφορμιστικής κοπής, αλλά με ένα διψασμένο για εξουσία παιδάριο, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να παραμείνει στην κυβέρνηση, αλλά και να αποτελέσει για χρόνια τον ένα από τους δύο πόλους εξουσίας στην καπιταλιστική Ελλάδα (ο άλλος είναι η ΝΔ).
Και βέβαια, στα μυστικοσυμβούλια που έγιναν, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στις Βρυξέλλες, πήραν από τον Τσίπρα προσωπικές διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της συμφωνίας. Γι’ αυτό και δεν λένε τίποτα όταν τον ακούνε να δηλώνει πως εκβιάστηκε και πως αναγκάζεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν είναι δικό του, που δεν το πιστεύει. Αστοί πολιτικοί είναι και οι ίδιοι και ξέρουν πως υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Καλού-κακού, βέβαια, φρόντισαν να αλυσοδέσουν και τη σημερινή και τις επόμενες αστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας μ’ ένα Μνημόνιο που μετατρέπει τη χώρα σε προτεκτοράτο (δείτε αναλυτικά εδώ). Κι έβαλαν τον Τσίπρα να υπογράψει ότι «για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισμός του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για τον σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».
Ακόμη και ο δεξιός Μαριάνο Ραχόι, που δεν έπαιξε κανένα ρόλο στις διαπραγματεύσεις (η Ισπανία διαθέτει μόνο πληθυσμιακό και εδαφικό μπούγιο, όχι όμως και δύναμη μονοπωλιακού κεφαλαίου), αυτός που άκουγε Τσίπρας και έβγαζε φλύκταινες, στάζει μέλι πλέον για τον έλληνα ομόλογό του. Και ο υπουργός Οικονομικών Λουΐς δε Γκίντος φρόντισε να απαθανατιστεί σε αρκετά φωτογραφικά ενσταντανέ χαμογελαστός δίπλα στον Τσακαλώτο, στο τελευταίο Eurogroup. Πάμε και στοίχημα πως σύντομα είτε ο Ραχόι θα επισκεφθεί την Αθήνα είτε ο Τσίπρας τη Μαδρίτη. Βλέπετε, όσο ο ευρωζωνικός οδοστρωτήρας περνάει πάνω από την Ελλάδα με κυβέρνηση Τσίπρα, τόσο κονταίνει η αλογοουρά του Ιγγλέσιας. Ηδη, το κόμμα του θα έπρεπε να ονομάζεται Non podemos, καθώς οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το δίνουν καθαρά τρίτο, με πρώτο το PP του Ραχόι και δεύτερο το σοσιαλδημοκρατικό PSOE, ενώ σε απόσταση αναπνοής από το Podemos ακολουθούν οι κεντροδεξιοί «Πολίτες».
Οι ιμπεριαλιστές δανειστές στηρίζουν τον Τσίπρα, γιατί έβαλε μυαλό, όπως λένε στα ακροατήριά τους. Στηρίζουν τον Τσίπρα, γιατί αυτή τη στιγμή αυτός είναι ο καλύτερος για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους στην Ελλάδα. Τα άλλα, που ακούγονται από τον Τσίπρα και την άθλια συγχωρδία των συριζαίων, είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Είναι το αφήγημα (το παραμύθι) δηλαδή, που χρειάζεται το κομματικό τους σώμα για ν’ αποκοιμηθεί γλυκά και να ξυπνήσει σφόδρα μνημονιακό. Είναι κάτι σαν κομματική ψυχοθεραπεία.
ΥΓ1. «Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση. Πριν από τρία χρόνια μπορεί να ίσχυε, αλλά εντωμεταξύ πήραν τα μέτρα τους. Προς έκπληξή μας, ο κ. Σόιμπλε μας είπε να φύγουμε και ότι θα μας βοηθούσε γι’ αυτό». Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης στην τελευταία συνέντευξή του στην ΕΡΤ, παραμονή της ψήφισης του Μνημόνιου-3. Και ο πρωθυπουργός Τσίπρας, στην ομιλία του στη Βουλή, λίγο πριν το «ναι σε όλα»: «Εξαντλήσαμε αυτό το εξάμηνο κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης και ταυτόχρονα κάθε περιθώριο ρευστότητας χωρίς δανεισμό. Και εφόσον οι μόνοι υπαρκτοί δανειστές μας επέλεξαν να κλιμακώσουν τη σύγκρουση σε σημείο μη διαχειρίσιμο, η συμφωνία αυτή ήταν για εμάς, όπως θα ήταν και για κάθε άλλη κυβέρνηση και για κάθε άλλον στη θέση μου, μία αναγκαστική επιλογή (…) Πήραμε μια επώδυνη επιλογή ευθύνης. Κάναμε ένα βήμα πίσω, βγαίνοντας όμως όρθιοι από το λάκκο των λεόντων. Διεκδικήσαμε το δίκιο του ελληνικού λαού υπό το βάρος του δυσμενούς συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, όχι, όμως, μόνοι και απομονωμένοι όπως οι περισσότεροι λένε». Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που προεκλογικά παραμύθιαζαν τον ελληνικό λαό ότι η Μέρκελ θα συμφωνήσει με τις θέσεις τους «και θα ‘ναι ντάλα μεσημέρι» κι ότι αυτοί θα βαράνε τα νταούλια και θα παίζουν τη λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη…
ΥΓ2. «Η κυβέρνηση κακώς υπέγραψε και θα πρέπει σύντομα να πάρει αποστάσεις από αυτό που υπέγραψε», δήλωσε ο Στ. Λεουτσάκος της «Αριστερής Πλατφόρμας». Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω… Εχει πλάκα να πάρουν μέρος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και να καταθέσουν πρόταση ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει αποστάσεις από το Μνημόνιο που υπέγραψε!
Use Facebook to Comment on this Post
