Στο κλασικό τρικ που επινόησε ο γερμανός ψυχολόγος Χέρμαν Έμπινγκχαους (1850-1909), ένας κύκλος που περιβάλλεται από μεγάλους κύκλους φαίνεται μικρότερος από έναν ίδιο κύκλο που περιβάλλεται από μικρούς κύκλους.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νεβάδα στο Ρένο δημιούργησαν μια «δυναμική», κινούμενη παραλλαγή της οφθαλμαπάτης του Έμπινγκχαους.
Καθώς οι εξωτερικοί κύκλοι μεγαλώνουν και μικραίνουν, ο κύκλος στο κέντρο φαίνεται να αλλάζει κι αυτός μέγεθος, ενώ στην πραγματικότητα παραμένει ίδιος.
Πώς ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τα μεγέθη
Η οφθαλμαπάτη του Έμπινγκχαους πιστεύεται ότι σχετίζεται με τον τρόπο που ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τα σχετικά μεγέθη -στα ανθρώπινα μάτια, το μέγεθος του κύκλου στο κέντρο φαίνεται να εξαρτάται από το μέγεθος των κύκλων που τον περιβάλλουν.
Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ωστόσο ότι, εκτός από το μέγεθος των εξωτερικών κύκλων, ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την αντίληψη του μεγέθους του κεντρικού κύκλου είναι η απόστασή του από τους γύρω κύκλους: όταν οι εξωτερικοί κύκλοι πλησιάζουν, ο κύκλος στο κέντρο φαίνεται μεγαλύτερος.
Εδώ και δεκαετίες οι οφθαλμαπάτες κεντρίζουν το ενδιαφέρουν ψυχολόγων και νευροεπιστημόνων που εξερευνούν τους μηχανισμούς της όρασης στον εγκέφαλο.
Ο Διαγωνισμός Καλύτερης Οφθαλμαπάτης της Χρονιάς καθιερώθηκε το 2005 από δύο κορυφαίους ερευνητές του κλάδου, τη Σουζάνα Μαρτίνεζ-Κόντε και του Στίβεν Μάκνικ του Ινστιτούτου «Μπάροουζ» στο Φίνιξ της Αριζόνα.
