Το τεράστιο αυτό ζώο που η επιστημονική της ονομασία είναι Aegirocassis benmoulae χρησιμοποιούσε τα ακανθώδη «άκρα» που βρίσκονταν στο κεφάλι του για να κοσκινίζει το βυθό του ωκεανού, αναζητώντας τροφή.
Το απολίθωμα βρέθηκε στο Μαρόκο και αποτέλεσε το κλειδί για αυτή την ανακάλυψη ενώ η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.
Επικεφαλής της μελέτης είναι ο Peter Van Roy στην οποία αναφέρει πως έχει δύο πτερύγια σε κάθε πλευρά, ενώ το μήκος του άγγιζε τα δύο μέτρα. Αυτό έδωσε στους επιστήμονες μια καλύτερη εικόνα για τον τρόπο εξέλιξης των σύγχρονων αρθρόποδων, το είδος που περιλαμβάνει τα καρκινοειδή, τις αράχνες και τα έντομα.
Το απολίθωμα βρέθηκε από τον εξερευνητή Mohamed Ben Moula από τον οποίο πήρε το όνομά του το είδος, Aegirocassis benmoulae. Το πρώτο μέρος του ονόματος αναφέρεται στο γιγάντιο θεό της θάλασσας των Νορβηγών (Aegir) και στη λατινική λέξη για το κράνος (cassis).
Σύμφωνα με τον Van Roy ο προϊστορικός αστακός ανήκει σε ένα μια πρώιμη οικογένεια θαλάσσιων πλασμάτων (Anomalocaris) που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη γη πριν από 520 εκατομμύρια χρόνια κατά την Κάμβρια περίοδο.
