Είναι εμπνευσμένη από τις μικρές σαύρες και επιτρέπει στους ανθρώπους που τα φοράνε στα χέρια τους και στα πόδια τους, να σκαρφαλώνουν σε κάθετους τοίχους, ακόμη και σε γυάλινους.
Κάτι που θυμίζει τη συναρπαστική σκηνή από την ταινία «Επικίνδυνη Αποστολή: Πρωτόκολλο Φάντασμα» του 2011, όπου ο Τομ Κρουζ σκαρφαλώνει, φορώντας μόνο ένα ζευγάρι ειδικά γάντια, στο εξωτερικό του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο, του γυάλινου ουρανοξύστη Μπουρτζ Χαλίφα του Ντουμπάι, ύψους 830 μέτρων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον μηχανολόγο μηχανικό Έλιοτ Χόουκς του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας “Journal of the Royal Society Interface”, σύμφωνα με το “Science” και τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», πραγματοποίησαν και μια επίδειξη.
Ένας διδακτορικός φοιτητής βάρους 70 κιλών σκαρφάλωσε με επιτυχία σαν σαμιαμίδι πάνω σε έναν τοίχο από γυαλί ύψους 3,6 μέτρων. Η επιφάνεια του ειδικού γαντιού σε κάθε χέρι και πόδι του ήταν 140 τετραγωνικά εκατοστά. Έως τώρα οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει να πετύχουν κάτι ανάλογο παρά μόνο σε πολύ μκρές επιφάνειες λίγων μόνο τετραγωνικών εκατοστών (η ικανότητα προσκόλλησης μειώνεται όσο αυξάνεται η επιφάνεια προσκόλλησης).
Η νέα πρωτοποριακή τεχνολογία αξιοποιεί τις ηλεκτροστατικές «δυνάμεις Βαν ντερ Βάαλς», οι οποίες υποχρεώνουν τα γειτονικά μόρια να έλκονται μεταξύ τους. Χάρη σε αυτές τις δυνάμεις, οι μικρές σαύρες έχουν εντυπωσιακές ικανότητες προσκόλλησης, σε βαθμό που μπορούν να κρεμούν ολόκληρο το σώμα τους στο κενό, κολλημένες σε μια επιφάνεια από ένα μόνο δάχτυλο του ποδιού τους.
Υιοθετώντας την ίδια αρχή, οι επιστήμονες δημιούργησαν μια συνθετική ξηρή συγκολλητική ουσία, πιο αποτελεσματική και από αυτήν που διαθέτουν τα σαμιαμίδια. Η νέα αυτή τεχνολογία αναπτύσσεται με χρηματοδότηση από την πανταχού παρούσα Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του αμερικανικού Πενταγώνου, το πρόγραμμα «Ζ-άνθρωπος» της οποίας ερευνά τρόπους, εμπνευσμένους από τη βιολογία, για να μπορούν οι στρατιώτες των ΗΠΑ να μετατρέπονται σε «ανθρώπους-αράχνες».
Μια άλλη εφαρμογή, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι η χρησιμοποίησή της από τους αστροναύτες που ζουν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, ακόμη και εκτός διαστημοπλοίου, στο διάστημα.
Προς το παρόν, η ομάδα του Έλιοτ Χόουκς συνεργάζεται με το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA για να δημιουργήσει ρομπότ, τα οποία στα άκρα τους θα είναι εφοδιασμένα με την «μαγική» προσκολλητική ουσία. Θα έχουν έτσι αυξημένες δυνατότητες κινήσεων και χειρισμών στο εξωτερικό ενός διαστημοπλοίου ή ενός δορυφόρου για επιδιορθώσεις και συντήρηση, για την περισυλλογή δυνητικά επικίνδυνων διαστημικών «σκουπιδιών» κ.α.