ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ είναι η μεθοδική μελέτη των δυνάμεων, είτε ενδεχόμενων, είτε φανερών, στον άνθρωπο – μικρόκοσμο και στη Φύση, το μακρόκοσμο. Για να ερευνηθούν τα αποκρυφιστικά φαινόμενα, χρησιμοποιείται μία μέθοδος, η οποία δεν είναι άλλη από τη μέθοδο της επιστήμης. Η επιδίωξη της αποκρυφιστικής επιστήμης θεωρείται ταυτόσημη με εκείνη της θρησκείας.
Όμως, πριν ο άνθρωπος μπορέσει να επιχειρήσει να εξουσιάσει τη Φύση με αποκρυφιστικά μέσα, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος είναι ένας τέλειος μικρόκοσμος – αυτό σημαίνει, ότι στην οργανική, ψυχική και πνευματική του δομή αντικατοπτρίζει και αντανακλά όλα τα στοιχεία και τις διεργασίες, τα οποία εμπεριέχονται στη Φύση. Συνεπώς, πρέπει να επιτύχει να οραματιστεί τον κοσμικό εαυτό μέσα στον άνθρωπο, ώστε να συνειδητοποιήσει το θαυμάσιο γεγονός ότι είναι ο Υιός του Πατέρα των πάντων. Αυτό το απρόσωπο Ον, στο οποίο οι Ινδουιστές έχουν δώσει το περιεκτικό όνομα Μητέρα-Πατέρας και το οποίο οι Ροδόσταυροι μυστηριωδώς αναδεικνύουν με το Ερυθρό Ρόδο και τον Χρυσό Σταυρό.
Σύμφωνα με τα λόγια του μυημένου Ιησού: “ΟΥΔΕΙΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΙΜΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ”. Η ταυτοποίηση με το απόλυτο Ον πραγματοποιείται μόνον αφού ο υποψήφιος έχει κατορθώσει την ένωση με τον Άγγελο Αντωνάι, τον Εβραϊκό όρο για αυτή την κακοποιημένη και παρεξηγημένη λέξη, τον κυρίως εσωτερικό (ή κατά άλλους ανώτερο) Εαυτό.
Υπάρχουν δύο ειδών αποκρυφιστές. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν τις απόκρυφες δυνάμεις για τις δικές τους, ατομικές και συνεπώς, εγωιστικές επιδιώξεις και υπάρχουν επίσης, εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις δυνάμεις για να εξυψώσουν και να εξευγενίσουν τα πλάσματα γύρω τους.
Η πρώτη σχολή μετέρχεται πρακτικών, στις οποίες έχει δοθεί ο διακριτικός τίτλος Μαύρη Μαγεία. Ένας μαύρος Μάγος είναι απλά ένα παραπλανημένο άτομο, το οποίο προσπαθεί να εξυψώσει τον εαυτό του επιβαρύνοντας εκείνους, στους οποίους προκαλεί δεινά και ο οποίος χρησιμοποιεί αποκρυφιστικές δυνάμεις για να το επιτύχει. Υπάρχουν, ακόμα και σήμερα, διάφορες οργανώσεις στον κόσμο, οι οποίες καλλιεργούν την προσωπικότητα προς ζημίαν της ηθικής.
Ο Αποκρυφισμός και ο Μυστικισμός (η ερμηνεία του οποίου αναλύεται πιο κάτω) είναι πρακτικές καταγεγραμμένες στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, αφού αποτελούσαν φυλετικές συνήθειες και εσωτερικές πρακτικές αιώνων ζωής του ανθρώπου στον πλανήτη.
Σύμφωνα με τον ορισμό της Ντίον Φόρτσιουν (Dion Fortune), που παρατίθεται κατωτέρω, μπορούμε να διερευνήσουμε αυτές τις όψεις του εαυτού μας, να δούμε σε ποιο ποσοστό επηρεάζουν τη ζωή μας και να εξηγήσουμε πολλά από όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας. Οφείλω να παρατηρήσω, ότι είναι πολύ δύσκολο να ζει κάποιος μία αμιγώς μυστικιστική ζωή στη σημερινή δυτικού τύπου κοινωνία, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος χρειάζεται να εργάζεται για βιοποριστικούς λόγους και εφόσον ζει με την οικογένειά του, η οποία περιλαμβάνει και παιδιά. Είναι ευκολότερο (αν και όχι εύκολο) να ζει μία αποκρυφιστική ζωή.
Δε νομίζω ότι ο μυστικισμός και ο αποκρυφισμός μπορούν να διαφοροποιηθούν απόλυτα, παρ’ όλο που κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν να ακολουθούν σθεναρά τον ένα ή τον άλλο δρόμο. Η Φόρτσιουν κατατάσσει τον εαυτό της στους αποκρυφιστές.
Η Φόρτσιουν δηλώνει ότι και οι δύο ατραποί οδηγούν στον ίδιο προορισμό, αλλά άλλοι άνθρωποι δείχνουν να έλκονται προς τη μία ή την άλλη ανάλογα την ιδιοσυγκρασία τους περισσότερο, παρά για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Παραθέτοντας τα ίδια τα λόγια της Φόρτσιουν από το βιβλίο Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου:
Ο Μυστικισμός σκοπεύει στην ταχύτερη δυνατή επίτευξη της Θείας Ένωσης της ψυχής με την πρωταρχική Πηγή της. Για να το πετύχει αυτό, ελαχιστοποιεί όλα όσα ευθύνονται για το διαχωρισμό αυτό. Θεμελιώδες δόγμα όλων των μυστικιστικών σχολών είναι αυτό της Μη Πραγματικότητος. Όποτε συναντούμε μία σχολής σκέψης, η οποία κάνει σαφή διάκριση μεταξύ του Πλασματικού και του Πραγματικού και αναζητά να αποβάλλει τη μορφή από τη συνείδηση, ώστε να διατηρηθεί η δεύτερη, δικαίως μπορούμε να την κατατάξουμε στα χαρακτηριστικά δείγματα του μυστικισμού.
Ο Αποκρυφισμός, από την άλλη μεριά, δέχεται τα φαινομενικά ως αρκετά πραγματικά αν και όχι αληθινά, εάν χρησιμοποιούμε τον όρο αληθινό με την τεχνική μυστικιστική του έννοια ως αιώνιο και αυθύπαρκτο. Σκοπός του αποκρυφιστή είναι να οργανώσει και να εξουσιάσει τα φαινόμενα και να τα φέρει σε αρμονία με τον αιώνιο νόμο του Αληθινού.
Ο μυστικιστής απορρίπτει το φαινομενικό κόσμο και επιδιώκει να αποδράσει στον Αληθινό, ενώ ο αποκρυφιστής, ακόμα κι όταν εντοπίζει και δραπετεύει για λίγο στον Αληθινό, στέκεται στον κόσμο των φαινομένων και επιδιώκει να τον θέσει κάτω από τον έλεγχο της δικής του θέλησης.
Ο αποκρυφιστής, ενώ συμφωνεί θεωρητικά με την άποψη του μυστικιστή, προτιμά τους όρους Αιώνιο και Εφήμερο από το Αληθινό και Ψευδές, παρά ταύτα υποστηρίζει ότι κάτι μπορεί να είναι θεωρητικά ΜΗ αληθινό, ακόμα κι αν πρακτικά αποδεικνύεται απόλυτα το αντίθετο και με κάθε δυνατό εφαρμόσιμο υπολογισμό στον χρόνο και το χώρο.
Σε αυτό ο μυστικιστής απαντά ότι η ψυχή απελευθερώνεται καλύτερα από τα πρόσκαιρα, αν εξοικειώνεται με την ιδέα ότι τα πάντα πέρα από το αιώνιο είναι ΜΗ αληθινά.
Τελικά, εάν δεχθούμε τους ορισμούς της Φόρτσιουν για το μυστικισμό, ότι σε γενικές γραμμές αναζητά το Αληθινό / Αιώνιο συνεχώς και αγνοεί συνεχώς το Ψευδές / Πρόσκαιρο, τότε αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο είναι να είναι κάποιος μυστικιστής, ενώ ζει μέσα στην κοινωνία. Είναι αρκετά πιο εύκολο να είναι κάποιος μυστικιστής ενώ έχει αποσυρθεί από την κοινωνία. Δεν είναι αδύνατο, απλά δύσκολο. Φυσικά, δεν είναι εύκολο για κάποιον να είναι ούτε αποκρυφιστής και δεν επιθυμώ να θέσω το μυστικισμό σε υπέρτερη θέση σε σχέση με τον αποκρυφισμό δηλώνοντας ότι είναι δυσκολότερο να είναι κάποιος μυστικιστής, επιτρέποντας πιθανά σε οποιονδήποτε να συμπεράνει ότι πρέπει να είναι και καλύτερος ο μεν από τον δε. Δεν έγραψα κάτι τέτοιο και σαφώς, ούτε καν το υπαινίχθηκα.
Νομίζω ότι ο μυστικισμός δε χαίρει ουδεμίας συμπάθειας στο σημερινό κόσμο. Αρκετοί έχουν μία ακαθόριστη εικόνα για το μυστικισμό, όπως μονάζουσες καλόγριες με όρκους σιωπής ή Ανατολίτικους γιόγκι οι οποίοι τραγουδούν «Ωμ» για ατελείωτες ώρες.
Ο όρος αποκρυφιστής από την άλλη, ήταν ανέκαθεν σχεδόν άρρηκτα συνδεδεμένος με το Σατανισμό ή το σκοτάδι, τον κίνδυνο και το κακό, αφού οι διάφορες επικρατούσες θρησκείες, οι οποίες κατά κύριο λόγο εμφανώς ακολουθούν τη μυστικιστική οδό, τον αποκηρύττουν αδιάκριτα και μετά βδελυγμίας, παρά το γεγονός ότι ο αποκρυφιστής έχει περισσότερες ελπίδες να διανύσει μία ψυχικά πιο ισορροπημένη ζωή.
Προσωπικά, θεωρώ σημαντικό να αναπτύσσει κάποιος και τις δύο όψεις του, όσο μπορεί, έως ότου δυνηθεί να επιλέξει εκείνη την ατραπό την οποία θεωρεί πιο ενδεδειγμένη.
από την
Zadok the priestess
Use Facebook to Comment on this Post
