Εγκλημα και αμοραλισμός

ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΣΧΟΛΙΟ

Είναι επιτακτική ανάγκη να αποσαφηνιστούν τόσο όλες οι διαστάσεις της οικονομικής πτυχής της υπόθεσης Novartis όσο και η όποια εκμετάλλευση αυτής για τη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων. Η τιμωρία όσων εμπλέκονται στο ένα ή στο άλλο σκέλος της υπόθεσης είναι ο μόνος τρόπος για να τεθεί τέλος σε απόπειρες αξιοποίησης ποινικών υποθέσεων για πολιτικούς σκοπούς. Είναι κατανοητή η προσπάθεια του πρωθυπουργού προκειμένου η διερεύνηση αυτή να μην προσλάβει τον χαρακτήρα βεντέτας. Οι διαδικασίες που θα ακολουθηθούν θα πρέπει να είναι άψογες, ώστε να πείσουν τους πολίτες ότι κάτι αλλάζει. Οσοι εμπλακούν σε αυτήν τη διαδικασία κάθαρσης –τόσο από δικαστικής όσο και από πολιτικής πλευράς– πρέπει να γνωρίζουν ότι στο τέλος θα κριθούν και αυτοί από μια κοινωνία που δεν έχει την πολυτέλεια να ανέχεται τις φαύλες νοοτροπίες και διαδικασίες του παρελθόντος.

Ουσιαστική παράμετρος του «σκανδάλου Novartis» είναι η καχυποψία, αφενός, ότι η διαφθορά έχει πολιτική κάλυψη και, αφετέρου, ότι κάθε δίωξη έχει πολιτικό στόχο. Οι χειρισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκαν σε αυτήν τη νοοτροπία και την ενθάρρυναν: ήταν τόσο χοντροκομμένοι, τόσο υπερβολικοί, τόσο εξόφθαλμα κυνικοί, που «εξαφάνισαν» τις πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης. Ηταν σαν να έλεγαν: «Αφού υπάρχει καπνός γιατί να μη “μαυρίσουμε” όσους θέλουμε; Ποιος νοιάζεται εάν τα θύματα είναι αθώα ή ένοχα; Δικό τους πρόβλημα». Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, ήταν ότι δηλητηρίασαν την πολιτική σκηνή, δεν τους πίστεψε κανείς και οι πραγματικές διαστάσεις του σκανδάλου χάθηκαν στη φασαρία.

Οπως ο ΣΥΡΙΖΑ του πρώτου εξάμηνου του 2015 πίστευε ότι έπαιζε χωρίς αντίπαλο στην Ε.Ε., έτσι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα συνέχισε να κινείται στο εσωτερικό – σαν να μην κατανοούσε ότι κάποια στιγμή θα έπαυε να κυβερνά, ότι οι πράξεις στελεχών της ίσως να είχαν συνέπειες. Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούσαν στις αντιδράσεις με το επιχείρημα ότι οι ένοχοι επιχειρούσαν να κρύψουν την ενοχή τους. Τώρα καταγγέλλουν τους κυβερνώντες για «εκδικητικότητα», που –σύμφωνα με αυτούς– στοχεύει κι αυτή στην απόκρυψη της αλήθειας. Δεν αναφέρονται στον δικό τους ρόλο στην υπονόμευση της αναζήτησης της αλήθειας.

Είναι δύσκολο, διχαστικό και αντιπαραγωγικό να σπιλώνεις κορυφαίους παράγο-ντες της πολιτικής. Αυτό δεν το έλαβε υπ’ όψιν η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτό φοβάται η σημερινή. Η έρευνα της Βουλής και της Δικαιοσύνης, όμως, επιβάλλεται. Εάν αποκαλύψει τους υπαιτίους της διαφθοράς και της όποιας σκευωρίας, εάν αυτοί πληρώσουν τις συνέπειες, ίσως αυτό περιορίσει την κλοπή και τη δωροδοκία και πλήξει τον πολιτικό αμοραλισμό.

Έντυπηkathimerini.gr