H γιατρός Judith Wright εξηγεί στο αμερικάνικο Marie Claire ότι οι γυναίκες διαλέγουν τον σύντροφό τους με βάση τα παιδικά βιώματα που είχαν. Το πως ανατραφήκαμε, ποια χαρακτηριστικά θαυμάσαμε και τι κουσούρια είδαμε στον πατέρα μας, είναι πολύ πιθανό να τα αναζητήσουμε και στον σύντροφό μας.
Ακόμη και αν μία γυναίκα είχε κακή σχέση με τον πατέρα της, θα ψάξει να βρει κάποιον που του μοιάζει (εξωτερικά και εσωτερικά), μόνο και μόνο για να διορθωθεί και να εξιλεωθεί με κάποιο τρόπο.
Η Wright ανέφερε χαρακτηριστικά «Μπορεί να πιστεύεις πως βγαίνεις με κάποιον που δεν έχει κανένα κοινό με τον μπαμπά σου, ωστόσο το μυαλό έστω και ασυνείδητα «κολλάει» πιο εύκολα σε άτομα που σου βγάζουν κάτι το… οικείο.
Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει με τον εραστή που θα διαλέξει κάποια, καθώς αυτός θα έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον πατέρα της.
Επιβεβαιώνοντας αυτό το μοτίβο, η Τζένιφερ Χάρμαν, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, πρόσθεσε κι άλλα χαρακτηριστικά τα οποία συνδέουν το σύντροφο με τον πατέρα μας.
Η ίδια ανέφερε πως όσες γυναίκες έχουν μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα τους, τότε τείνουν να κάνουν σχέσεις με μεγαλύτερους, ώστε να αναπληρώσουν το κενό.
Παρόμοιο πράγμα συμβαίνει επίσης για όσες έχουν ανατραφεί από τον παππού ή τον πατριό τους.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, μάλιστα, όσες είχαν πάντα μία στενή και υγιής σχέση με τον πατέρα τους είναι πολύ πιθανό να βρουν τον ιδανικό σύζυγο και να ζήσουν ευτυχισμένες.
Από την άλλη, η Λίντα Νίλσεν, καθηγήτρια ψυχολογίας στο «Wake Forest University »στη Βόρεια Καρολίν επισημαίνει το εξής:
«Η καλή σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης έχει ως αποτέλεσμα, να κάνει καλό στην υγεία των γυναικών, οι οποίες κινδυνεύουν λιγότερο από ασθένειες, όπως η κατάθλιψη, η ανορεξία (βλέπε Αντζελίνα Τζολί) και η δυσμορφία του σώματος».
Ωστόσο το ιδανικό θα ήταν να βλέπουμε την σχέση με τον σύντροφό μας ως κάτι καινούργιο, καθώς οι πολλές ομοιότητες και συγκρίσεις μπορεί να φθείρουν μία σχέση.
Πηγή:| iefimerida.gr