Στις 18 Δεκεμβρίου του 1917, η Αμερικανική Γερουσία ενέκρινε την ποτοαπαγόρευση.
Η περίοδος της ποτοαπαγόρευσης διήρκεσε από το 1920 έως το 1933 , όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.
Το κίνημα που οδήγησε σ΄αυτήν είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19ου αιώνα με τη δημιουργία δύο πανίσχυρων ομάδων πίεσης, της «Ένωσης κατά των Σαλούν» και της «Ένωσης Γυναικών για τη Χριστιανική Εγκράτεια». Στο ίδιο μήκος κύματος και επιφανείς εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου (Φορντ, Ροκφέλερ) που δήλωναν ότι οι εργαζόμενοι θα ήταν πιο παραγωγικοί, εάν απείχαν από το αλκοόλ.
Η κοινή γνώμη άρχισε να συμμερίζεται τις απόψεις περί απαγόρευσης. Το 1919, το 75% των πολιτειών είχε ευθυγραμμισθεί με τη 18η τροποποίηση του Συντάγματος, που απαγόρευσε την πώληση ή διακίνηση αλκοολούχων ποτών. Στις 16 Ιανουαρίου του 1920, τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος Βόλστιντ (Volstead Act), που σήμανε την έναρξη της Ποτοαπαγόρευσης.
Σύντομα, όμως, η μαύρη αγορά άρχισε να ανθεί και οι οργανωμένες συμμορίες να ευημερούν και να κερδίζουν πολιτική επιρροή. Τα παράνομα αποστακτήρια και μπαρ εμφανίζονταν παντού και τα σημεία πώλησης αλκοόλ διπλασιάστηκαν σε σύγκριση με την προ της απαγόρευσης περίοδο.
Η διαφθορά στην αστυνομία αυξήθηκε ραγδαία. Ο Αλ Καπόνε υπερηφανευόταν ότι πλήρωνε τη μισή αστυνομία του Σικάγου. Οι γιατροί θησαύριζαν συνταγογραφώντας ουίσκι για ιατρικούς λόγους, που ήταν νόμιμο και διατίθετο από τα φαρμακεία.
Όσοι ασχολούνταν με την παραγωγή και τη διακίνηση του αλκοόλ έγιναν ήρωες, αφού πρόσφεραν δουλειά την εποχή του μεγάλου Κραχ. Την ίδια ώρα οι απώλειες εσόδων του κράτους από την παράνομη διακίνηση αλκοόλ ήταν τεράστια. Όπως υπολογίστηκε οι ΗΠΑ έχαναν κάθε χρόνο 500 εκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία του αλκοόλ.
Η Ποτοαπαγόρευσης όμως είχε και θετικό αντίκτυπο στη μείωση των θανάτων από ασθένειες σχετιζόμενες με το αλκοόλ και στην πτώση της σχετικής εγκληματικότητας.
Όσο όμως η απαγόρευση διαρκούσε οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται, ενώ τα ποτά-μπόμπες συνέβαλαν στη σημαντική άνοδο των τυφλώσεων και των παραλύσεων.
Όλα αυτά τα κρούσματα άρχισαν να επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Το 1932 ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, λάτρης του μαρτίνι, έβαλε στο προεκλογικό πρόγραμμά του την άρση της ποτοαπαγόρευσης.
Στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, το Κογκρέσο υιοθέτησε την 21η Τροποποίησης του Συντάγματος με την οποία σταμάτησε η Ποτοαπαγόρευση στο μεγαλύτερο κομμάτι των ΗΠΑ.
Κάποιες πολιτείες όμως έμεινα πιστές σ΄ αυτήν για πολλά-πολλά χρόνια αργότερα όπως η πολιτεία του Μισισιπί που διατήρησε την ποταπαγόρευση έως το 1966.
Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε αποσπάσματα από την ποτοαπαγόρευση στην Αμερική και την τελική πτώση της.
apocalypsejohn.com