Πιν αναλύσουμε το ζήτημα αυτών των αεροσκαφών να πούμε ότι το κορυφαίο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή την στιγμή η κυβέρνηση του Ιράκ είναι ότι στερείται Αεροπορίας, αφού το σύνολο των μαχητικών της χώρας καταστράφηκαν από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς μετά την εισβολή του 2003.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο το ISIL έχει καταφέρει να προελάσει ανεμπόδιστα στο βόρειο Ιράκ. Η μοναδική αεροπορική κάλυψη των επίγειων ιρακινών δυνάμεων παρέχεται από τα νεοπαραληφθέντα επιθετικά ρωσικά ελικόπτερα Mil Mi-35 και Mil Mi-28.
Αλλά σε μια τέτοιας μορφής σύγκρουση η Αεροπορία θα μπορούσε να κάνει την διαφορά και όχι μόνο κατά του ISIL: Η απόσχιση του ιρακινού Κουρδιστάν (το οποίο ελέγχεται από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ) γίνεται σαφώς δυσκολότερη υπόθεση.
Αρα το ζητούμενο ήταν να αποκτήσει Αεροπορία το Ιράκ. Και Αεροπορία η οποία να μην εξαρτάται από τις ΗΠΑ (ακόμα περιμένουν τα F-16Q που παραγγέλθηκαν και πληρώθηκαν “χρυσάφι”), αλλά η οποία να μπορεί να επιχειρήσει άμεσα! Τώρα υπολογίζεται ότι τα πρώτα μαχητικά θα έχουν παραδοθεί μέχρι το τέλος Αυγούστου.
Τέτοιο γεγονός θα ήταν αδύνατον να συμβεί αν δεν έκανε την κίνηση το Ιράν, το οποίο βέβαια είναι σίγουρο θα παράσχει πολλά περισσότερα από τα μαχητικά αυτά τα οποία στο μεταξύ έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό: Πιλότοι, όπλα, ανταλλακτικά και υποστήριξη είναι βέβαια ότι θα παρασχεθούν από το Ιράν στην συμμαχική σιιτική κυβέρνηση του Ιράν για να αντιμετωπίσει τους σουνίτες τρομοκράτες του ISIL και να αποτελέσει “φόβητρο” για τους Κούρδους του ιρακινού Κουρδιστάν.
Και είναι επίσης βέβαιο ότι η κίνηση έχει την υποστήριξη της Ρωσίας και μάλλον θα έχει και “ενέσεις” μεταχειρισμένων ρωσικών μαχητικών, αλλά και άφθονη ρωσική τεχνική υποστήριξη.
Και δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι η ιδέα είναι της Μόσχας. Γιατί τα ιρακινά μαχητικά που κατέφυγαν το 1991 στο Ιράν ήταν πολύ ολιγότερα από 131 (σε μια ακατανόητη κίνηση του Σαντάμ Χουσεΐν εκείνη την εποχή και τα οποία τελικά κατασχέθηκαν ως αποζημιώσεις για τον αιματηρό οκταετή πόλεμο της δεκαετίας του ’80).
Ηταν περίπου 70-85. Απλά εν συνεχεία το Ιράν για να σχηματίσει βιώσιμες και επιχειρησιακές Μοίρες αγόρασε αρκετά μεταχειρισμένα μαχητικών των ιδίων τύπων από την Ρωσία. Εξαίρεση αποτελούν τα γαλλικά Mirage F.1Q, τα οποία απλώς εκσυγχρονίστηκαν με ιρανικά ηλεκτρονικά.
Η τουρκική τηλεόραση (TRT) ανέφερε ότι επιστρέφονται – “μετά από εκσυγχρονισμό” – 130. Όμως σύμφωνα με την “Αμυντική Βίβλο” του 2013 στις ιρανικές ΕΔ, και συγκεκριμένα στην ιρανική Αεροπορία επιχειρούν 18 MiG-29A, 17 MiG-29UB, 24 F-1EQ/BQ και 24 Su-24MK που είχαν διαφύγει στο Ιράν το 1991.
Η χρήση του “μοντέρνου οπλισμού” προφανώς αναφέρεται σε όλα τα όπλα που χρησιμοποιεί η ιρανική Αεροπορία, όπως R-73E, AIM-7E-4 και AIM-9J.
Από εκεί και πέρα μέχρι τον αριθμό 130 πρόκειται για μαχητικά που αγόρασε εν συνεχεία το Ιράν από την Ρωσία (θα υπάρξουν σίγουρα “ενέσεις” μαχητικών από την Ρωσία).
Με 131 νέα μαχητικά και με τον όρο ότι μπορούν να επιχειρήσουν άμεσα, πολλά θα αλλάξουν στο τακτικό πεδίο μάχης και όχι μόνο εντός του Ιρακ, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου…
