Οι πυραμίδες είναι το σήμα κατατεθέν της Αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής. Ωστόσο, στον Ευρωπαϊκό χώρο οι αρχαιότερες πυραμίδες ή πυραμιδοειδή κτίσματα όπως είναι η ακριβής… περιγραφή τους, βρίσκονται στην Ελλάδα. Οι ιστορικές αναφορές στις ελληνικές πυραμίδες είναι ελάχιστες αλλά συνολικά ξεπερνούν τις 26.
Σε αντίθεση με τις Αιγυπτιακές, οι ελληνικές πυραμίδες έχουν μικρότερο μέγεθος και είναι κατασκευασμένες με λίθους. Ο σκοπός κατασκευής τους παραμένει αδιευκρίνιστος αλλά αποτελούν μοναδικά ιστορικά μνημεία.
Η πυραμίδα του Λυγουριού, των Χανίων, των Βιγκλαφίων είναι μερικές από τις πιο γνωστές στην Ελλάδα με τις περισσότερες να μην διασώζονται σε καλή κατάσταση, εξαιτίας της φθοράς του χρόνου και του ανθρώπινου παράγοντα. πυραμίδα-
Η πιο καλοδιατηρημένη είναι η πυραμίδα του Ελληνικού. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η πυραμίδα χτίστηκε για να ταφούν οι νεκροί από την μάχη του Προίτου και του Ακρισίου. Οι δύο άντρες ήταν απόγονοι του Βασιλιά του Άργους, Δαναού και ήρθαν αντιμέτωποι για τη βασιλεία σε μία μάχη δίχως νικητή. Τότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι ασπίδες. Για να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κατασκευάστηκε ένα κοινό μνημείο που ήταν διακοσμημένο με αργολικές ασπίδες.
Η χρήση του μνημείου ως τάφου δεν είναι διασταυρωμένη, καθώς δεν έχει διευκρινιστεί εάν ο Παυσανίας αναφέρεται σε αυτή ή στη γειτονική πυραμίδα του Λυγουριού. Ίσως να χτίστηκε ως φρούριο ή ως παρατηρητήριο για τα άστρα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ιστορική πυραμίδα είναι χτισμένη σε σημείο στρατηγικής σημασίας.
Συγκεκριμένα βρίσκεται στον αρχαίο δρόμο που οδηγούσε από το Άργος στην Τεγέα. Είναι κατασκευασμένη από τεράστιες πέτρες από ασβεστόλιθο. Έχει μια στέρεη βάση και πάνω της συνεχίζουν τέσσερις άνισες πλευρές. Η δυτική πλευρά της είναι 14,70 μέτρα, η βόρεια 12.58, η ανατολική 8.62 και η νότια 8.61. Στην ανατολική πλευρά που κοιτάζει προς τη θάλασσα βρίσκεται η πύλη της πυραμίδας. Αποτελείται από δύο μεγάλες πέτρες που ενώνονται σε τοξοειδές σχήμα. Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν έφεραν στο φως ένα λουτρό, ένα πηγάδι και μία δεξαμενή. Υπολογίζεται κατά προσέγγιση, ότι χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ.
Ωστόσο, έρευνα του τμήματος Φυσικής του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου αναφέρει ότι η πυραμίδα είναι χτισμένη το 2.720 π.Χ. Έαν ισχύει η χρονολόγηση του Εδιμβούργου τότε η πυραμίδα του Ελληνικού είναι από τις αρχαιότερες στον κόσμο. Σήμερα μεγάλο μέρος του κτίσματος διατηρείται σε καλή κατάσταση ενώ η κορυφή του έχει από τις αρχαιότερες γήινες πυραμίδες βρίσκεται στην περιοχή της Θήβας. Ο λόφος του Αμφείου, όπως είναι γνωστό το μνημείο, είναι στην ουσία ένας τύμβος σε μορφή πυραμίδας. Χρονολογείται από το 2.000 π.Χ. και αποτελείται από τρεις βαθμίδες. Είναι μια μεγάλη πυραμίδα λαξευμένη στο χώμα και βρίσκεται στην ακρόπολη της Θήβας.
Χρησιμοποιήθηκε για να ενταφιαστούν οι Βασιλείς της πόλεις, ο Ζύθος και ο Αμφίων. Τα δίδυμα αδέρφια ήταν οι ιδρυτές της Θήβας, όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια. Το «Άμφειον» πήρε το όνομα του από τον δεύτερο αδερφό και έχει ύψος 33 μέτρα.
Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος, σημαντικός αρχαιολόγος, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την έρευνα και διαμόρφωση του λόφου του Αμφείου την δεκαετία του ’70. Ανακάλυψε υπόγειους τύμβους και ατελείωτους διαδρόμους στο εσωτερικό του. Ο διπλός τάφος των αδερφών ανακαλύφθηκε στην κορυφή της πυραμίδας, με αγγεία και χρυσά κοσμήματα να κοσμούν το εσωτερικό του.
Η πιο εντυπωσιακή πυραμίδα που προκαλεί δέος με το μέγεθος της, βρίσκεται σε υψόμετρο 2.407 μέτρων στην κορυφή του Ταΰγετου στην Λακωνία. Στην πραγματικότητα είναι η προέκταση του βουνού. Αρχικά υπήρχαν αμφιβολίες σχετικά με το αν αποτελεί δημιούργημα της φύσης ή εάν έχει παρέμβει ανθρώπινο χέρι. Ωστόσο, η λεία επιφάνεια της κορυφής έρχεται σε αντίθεση με το υπόλοιπο βουνό καθώς το πέτρωμα είναι διαφορετικό στην κορυφή. Η τετράπλευρη πυραμίδα αποτελείται από απόλυτα κάθετες και ίσες πλευρές.
Η επικρατέστερη εκδοχή, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ότι λαξεύτηκε ώστε να πάρουν αυτή τη μορφή. Το όνομα του νομού είναι η απόδειξη της ύπαρξης της πυραμίδας από τα αρχαία χρόνια παρόλο που η χρονολόγηση της δεν έχει υπολογιστεί.
Στα αρχαία ελληνικά «Λακωνία» σήμαινε ο κωνικός λίθος, δηλαδή η πέτρα που έχει σχήμα κώνου. Ο αρχαίος γεωλόγος Παυσανίας, αναφέρει ότι η κορυφή του βουνού χρησιμοποιούταν ως τόπος θυσίας για τους Λακεδαιμονίους.
Use Facebook to Comment on this Post
