ΕΡΕΥΝΑ – ΜΙΑ ΑΣΠΙΔΑ ΑΠΟ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι θολωτοί τάφοι που ήταν θαμμένοι κάτω από την φύση και έμοιαζαν εξωτερικά με λόφους δείχνουν ότι η αρχιτεκτονική του μυκηναϊκού πολιτισμού δεν επιβαλλόταν στην φύση.

Γνωστό παράδειγμα τέτοιων μνημείων, θαμμένων κάτω από το πράσινο πέπλο της ελληνικής φύσης αποτελούν οι παγκοσμίως γνωστοί θολωτοί τάφοι που έχουν βρεθεί κοντά στην πόλη των Μυκηνών. Οι τάφοι αυτοί που πήραν το όνομα αυτό εξ αιτίας του σχήματός τους, εξωτερικά, μοιάζουν με λόφους, αν και στην πραγματικότητα είναι κούφιοι και, αν κάποιος αγνοεί την ύπαρξη του καλυμμένου με χώμα τάφου, δύσκολα θα προσέξει πως ο λόφος αυτός είναι τεχνητός.

Γιατί λοιπόν να μην υπάρχουν και πυραμίδες κρυμμένες στην Ελλάδα που όλοι να τις βλέπουν ως λόφους ή βουνά αλλά κανείς να μην υποψιάζεται για το τι βρήσκεται μπροστά του; Θα ήταν άλλωστε λογικό οι πυραμίδες των Ελλήνων των πολιτισμών αυτών – εφ όσον βέβαια υπήρξαν – να δημιουργήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταστρέφουν την μαγεία της ελληνικής φύσης. Οι απόψεις άλλωστε των Ελλήνων της εποχής για το πόσο ιερή είναι η φύση είναι γνωστές και μέσα από την αρχαιοελληνική θρησκείας η οποία μας μιλά για θεότητες των δασών και των βουνών…

Μια πυραμίδα που βρίσκεται κρυμμένη κάτω από το πέπλο της ελληνικής φύσης, ακριβώς δίπλα στην ακρόπολη των Μυκηνών

Αν λοιπόν, ξέροντας για το τι ψάχνουμε, κάνουμε μία περιήγηση σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, δεν αποκλείεται να βρούμε μία τέτοια πυραμίδα. Εγώ προσωπικά, όταν πέρυσι την άνοιξη είχα την χαρά να επισκεφτώ την «πολύχρυσο Μυκήνη» και το ανάκτορο του Αγαμέμνονα που δεσπόζει στην περιοχή, προστατευμένο από τα Τείχη των Λεόντων, πρόσεξα πως ο λόφος που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην ακρόπολη των Μυκηνών είχε σχήμα τετράγωνης πυραμίδας! Στην αρχή δεν πίστευα στα μάτια μου. Κατόπιν ρώτησα την ξεναγό αν έχουν γίνει έρευνες στον πυραμιδοειδή αυτό λόφο και εκείνη που απάντησε αρνητικά προσθέτοντας πως ποτέ της δεν είχε παρατηρήσει την περίεργη αυτή πυραμίδα.

Μα είναι δυνατόν μία πυραμίδα που βρίσκετε δίπλα σε ένα τόσο σημαντικό αρχαίο μνημείο της 2ης προ Χριστού χιλιετίας, να μην τράβηξε την περιέργεια των αρχαιολόγων; Ίσως το γεγονός πως οι αρχαιολόγοι τότε έψαχναν για έναν ανάκτορο και μία αρχαία πόλη, χωρίς να διανοούνται καν πως μπορεί να υπάρχουν πυραμίδες στην Ελλάδα…

Όπως και να ‘χει, ψάχνοντας για πυραμίδες στην Ελλάδα, συγκέντρωσα μία μικρή λίστα από πυραμίδες που βρίσκονται στην Ελλάδα οι περισσότερες από τις οποίες είναι κρυμμένες κάτω από χώμα ή και χιόνι… Μετά από την πυραμίδα των Μυκηνών, έρχονται οι τρείς πυραμίδες του Ταϋγέτου, στον νομό Λακωνίας. Είναι εμφανές από φωτογραφίες πως οι τρείς κορυφές του όρους έχουν πυραμιδοειδές σχήμα. Η ίδια δε η λέξη Λακωνία προέρχεται από τον παλαιότερο σύνθετο τύπο Λασκωνία με πρώτο συνθετικό την λέξη λας που σημαίνει γη και δεύτερο συνθετικό την λέξη κώνος που είναι το κωνικό σχήμα των πυραμίδων του Ταϋγέτου· η Λακωνία λοιπόν, η γη στην οποία βρίσκονται οι πυραμίδες του Ταΰγετου ονομάζεται «Γη του Κώνου» ή «Γη της Πυραμίδας». Άλλη ελληνική πυραμίδα βρίσκεται στο Ελληνικό Αργολίδας. Η πυραμίδα αυτή είναι ακάλυπτη και είναι κτίσμα της 3ης προ Χριστού χιλιετίας. Μία ακόμα πυραμίδα που προσελκύει το ενδιαφέρον χάρη στο πλούσιο μυθολογικό υπόβαθρο της περιοχής της είναι αυτή που βρίσκεται σε μία κορυφή του όρους Ολύμπου και που είναι γνωστή από τους ορειβάτες που ανεβαίνουν στο βουνό. Άλλη μία πυραμίδα βρίσκεται στην Κρήτη και συγκεκριμένα στον νομό Χανίων και έχει τέλειο κωνικό σχήμα. Κάποιες από τις ελληνικές πυραμίδες λοιπόν πρέπει να είχαν και κωνικό σχήμα. Άλλες πυραμίδες είναι η πυραμίδα του Λυγουρίου που βρίσκεται κοντά στην Επίδαυρο, η πυραμίδα στα Βιγλάφια που βρίσκεται κοντά στην Νεάπολη Λακωνίας, η πυραμίδα του Αμφείου που βρίσκεται κοντά στην Θήβα και η πυραμίδα στην Σικυώνα… Πυραμίδα ακόμα – έστω και ενεργειακής φύσεως – θεωρείται από πολλούς και η πυραμίδα η οποία σχηματίζεται αν προεκτείνουμε νοητά τους κίονες του Παρθενώνα. Και λογικά υπάρχουν και άλλες πυραμίδες οι οποίες απλώς περιμένουν να ανακαλυφθούν…

Η διαφάνεια 26 της εργασίας μου “Άγνωστη τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα”.

Αφού λοιπόν αναφέραμε κάποιες πυραμίδες που βρίσκονται σκορπισμένες στην ελληνική γη, ήρθε η ώρα να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε ποιος ήταν ο σκοπός της ύπαρξής τους. Πώς θα το βρούμε αυτό; Στην ελληνική γλώσσα, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για ένα εργαλείο ή ένα μέσον που απαιτείται για να γίνει κάτι είναι ετυμολογικά συγγενείς με το ρήμα που υποδηλώνει την ενέργεια την οποία αυτά μας βοηθούν να εκτελέσουμε.

Ας αναλύσουμε λοιπόν ετυμολογικά την λέξη «πυραμίς». Η λέξη «πυραμίς» είναι λέξη σύνθετη. Το πρώτο της συνθετικό είναι η λέξη «πυρ» που κυριολεκτικά σημαίνει φωτιά αλλά μπορεί να σημαίνει και ενέργεια και το δεύτερο συνθετικό είναι η λέξη «αμίς» που είναι ο τόπος που φυλάσσεται ή συσσωρεύεται κάτι. Η «πυραμίς» λοιπόν είναι ένας «ενεργειακός συσσωρευτής» ή στην καθομιλουμένη μία «μπαταρία» που, κατά μία θεωρία, συσσωρεύει ενέργεια από τους κεραυνούς που την χτυπάνε. Αν όμως όντως, καθώς λέγεται, το πυραμιδοειδές σχήμα βοηθά στην συσσώρευση ενέργειας, τότε για πιο σκοπό συσσωρεύεται η ενέργεια αυτή;

Η θεωρία που θα ακολουθήσει, αν δεν στηριζόταν σε επιστημονικά δεδομένα, θα ήταν πολύ εύκολο να απορριφθεί καθώς φαντάζει απίθανη. Αν όμως δεχτούμε πως κάποτε, στην απώτατη αρχαιότητα, πριν τον μυθικό ελληνοατλαντικό πόλεμο που μας περιγράφει ο Πλάτωνας, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την τεχνολογία για να χτίζουν ολόκληρα βουνά σε σχήμα πυραμίδας, τότε μπορούμε να πούμε ότι κι ο σκοπό των πυραμίδων της Ελλάδας, οι οποίες δημιουργούν ένα πανελλήνιο ενεργειακό δίκτυο, είχαν δημιουργηθεί για έναν σκοπό που προϋποθέτει την ύπαρξη της τεχνολογίας αυτής· την δημιουργία μίας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας που θα προστάτευε την Ελλάδα από πολλές δυστυχίες…

Μία ουσιαστική ένδειξη της θεωρίας αυτής ήρθε το έτος 1986, όταν συνέβη το τραγικό περιστατικό της έκρηξης του πυρηνικού αντιδραστήρα του εργοστασίου Τσερνομπίλ. Μετά την έκρηξη, ένα τεράστιο σύννεφο ραδιενέργειας απλώθηκε σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στις περιοχές που έπληττε. Τις πρώτες μέρες μετά την έκρηξη φυσούσε αέρας από το Βορρά που λογικά θα έσπρωχνε μεγάλο μέρος του ραδιενεργού νέφους στην περιοχή των Βαλκανίων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να πληγεί απ’ αυτό. Το σύννεφο της ραδιενέργειας όμως, αφού εξαπλώθηκε προς τον Νότο και έφτασε πολύ κοντά στα βόρεια ελληνικά σύνορα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σχίστηκε στα δύο και το μισό πήγε προς την Δύση, φτάνοντας ως την Γαλλία, ενώ το άλλο μισό προς την Ανατολή, φτάνοντας ως το σημερινό Ιράν. Συγκριτικά με την ραδιενέργεια που μεταφέρθηκε στις χώρες αυτές, τα ποσά τις ραδιενέργειας που πέρασαν στην Ελλάδα ήταν αμελητέα. Τι το προκάλεσε άραγε αυτό;

Αν μελετήσουμε τον χάρτη της εξάπλωσης του ραδιενεργού νέφους του Τσερνομπίλ θα διαπιστώσουμε ότι, πάνω από την Ελλάδα, σχηματίζεται ένα νοητό ημικύκλιο που σταματά την ραδιενέργεια από το να περάσει στην Ελλάδα. Είναι σαν μία ισχυρότατη ηλεκτρομαγνητική ασπίδα να προστατεύει την χώρα. Και πού αλλού θα μπορούσε να βρει η ασπίδα αυτή την ενέργεια για να διατηρήσει όσο το δυνατόν πιο καθαρή από ραδιενέργεια την Ελλάδα, παρά τους βόρειους ανέμους που έσπρωχναν προς την Ελλάδα το ραδιενεργό νέφος, αν όχι το δίκτυο αυτό των πυραμίδων, το οποίο λογικά θα μπορούσε να την τροφοδοτήσει με ενέργεια για αρκετές μέρες…

Η αρχαία ελληνική υπερτεχνολογία λοιπόν, όχι απλά υπάρχει, καλά κρυμμένη κάτω από την ελληνική φύση, αλλά υπάρχουν ακόμα ενεργά αμυντικά συστήματα που προστατεύουν την Ελλάδα με τρόπους που εμείς σήμερα δεν κατανοούμε… Ήθε το μέλλον να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για αυτά.

Γράφει ο Λεωνίδας Μανιάτης