Αναλυτικά, ο Νίκος Ζήσης μίλησε για:
-τον αποψινό αγώνα: «Ο αγώνας είναι σημαντικός, αλλά όχι καθοριστικός, γιατί δεν πιστεύω πως έχει μεγάλη διαφορά να είσαι πρώτος ή δεύτερος, αφού τα σημαντικά ματς ξεκινούν στη Λιλ. Αυτό ήταν ένα μάθημα που πήραμε πέρσι στο Μουντομπάσκετ, όπου είχαμε 5/5 στον πρώτο όμιλο νικώντας ομάδες όπως η Κροατία και η Αργεντινή, αλλά χάσαμε από τη Σερβία στο νοκ άουτ».
-τον αγώνα με την Κροατία που θυμάται: «Θυμάμαι τον αγώνα πριν από δύο χρόνια, που πήγε στην παράταση από ένα σουτ δικό μου κι ένα του Μπογκντάνοβιτς. Τότε είχαμε χάσει».
-την ομάδα της Κροατίας: «Δεν το λέω από ευγένεια. Η Κροατία είναι σπουδαία ομάδα και διαθέτει πολύ ταλέντο. Έχει στις τάξεις της δύο μεγάλους παίκτες, όπως ο Μπογκντάνοβιτς και ο Τόμιτς, αλλά και μεγάλα ταλέντα όπως οι Σάριτς και Χεζόνια. Υπάρχει επίσης ο Ρούντεζ που είναι εξαιρετικός σουτέρ, αλλά και έμπειροι παίκτες όπως οι Ούκιτς και Ζόριτς, ενώ θα υπάρχουν πάνω από 10.000 θεατές στις κερκίδες. Για μια ομάδα με την εμπειρία της Κροατίας είναι μεγάλο ατού να παίζει στην έδρα της».
-τα φαβορί της διοργάνωσης: «Για μένα, η Γαλλία και η Σερβία είναι τα μεγάλα φαβορί, ακολουθεί η Ισπανία και μετά μια σειρά από ομάδες με ταλέντο και προσωπικότητες που μπορούν να τις φτάσουν μέχρι το τέλος. Σε αυτό το γκρουπ είμαστε εμείς, η Κροατία, η Τουρκία, η Ιταλία, η Λιθουανία και πιθανώς η Γερμανία».
-το θαυμασμό του για τον Πέτροβιτς: «Θέλω να πάω στο μουσείο του Ντράζεν Πέτροβιτς. Είναι ένα από τα είδωλά μου. Ήμουν 10 χρονών όταν πέθανε και το θυμάμαι σαν χθες. Θαύμαζα παίκτες σαν αυτόν, τον Κούκοτς, τον Ράτζα και τον Βράνκοβιτς».
-τις συνεχείς του παρουσίες στην Εθνική: «Είναι το δωδέκατο καλοκαίρι μου με την Εθνική. Για μένα είναι πάντα μεγάλη τιμή να φορώ τη φανέλα με το εθνόσημο κι από τη στιγμή που με καλούν, θεωρώ καθήκον μου να ανταποκρίνομαι».
-τη νίκη στον ημιτελικό με τη Γαλλία το 2005 και την επιρροή του κόουτς Γιαννάκη: «Η νίκη επί της Γαλλίας το 2005 μάς έκανε άνδρες. Είχαμε μια εντελώς ανιδιοτελή ομάδα με σπουδαίους παίκτες που είχαν τρομερή εξέλιξη από χρόνο σε χρόνο. Ήμασταν ακόμη τότε νέοι και ο κόουτς Γιαννάκης είχε μεγάλη επίδραση πάνω μας για το τι σημαίνει να παίζεις για την Εθνική. Ήταν το είδωλό μας. Καθιέρωσε ένα σχήμα με τρεις γκαρντ, για να ελέγχει καλύτερα το ρυθμό και να κάνουμε λιγότερα λάθη. Μετά όλοι ήθελαν να παίξουν έτσι, έγινε… μόδα».
Πηγη sportfm