Τον Μάρτιο του 1914, όταν υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο ίδρυε την Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου, εντάχθηκε και η Χιμάρα, αν και η ίδια η Αυτόνομη Δημοκρατία παρέμενε τυπικά τμήμα του νεοϊδρυθέντος Αλβανικού κράτους.
Όμως, στα τέλη Ιουλίου 1914 όταν συγκλήθηκε Πανηπειρωτική Διάσκεψη στο Δέλβινο, για να επικυρωθούν οι όροι του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας από τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους, οι Χιμαριώτες, παρ’ όλες τις πιέσεις του Ελ. Βενιζέλου υπέρ αποδοχής του Πρωτοκόλλου για αυτονομία εντός της αλβανικής επικράτειας, αποχώρησαν ζητωκραυγάζοντας υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα.
Και ενώ αρχικώς η περιοχή υπαγόταν στην αναγνωρισμένη μειονοτική ζώνη από τις αλβανικές αρχές, το 1945 (με το κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, του οποίου μέγας θαυμαστής εξακολουθεί να είναι ο Μανόλης Γλέζος) εξαιρέθηκε από αυτήν, ως αποτέλεσμα να κλείσουν τα ελληνικά σχολεία. Μόλις το 2006 επαναλειτούργησε ελληνικό σχολείο
Αυτήν την εξαίρεση εκμεταλλεύεται το αλβανικό κράτος, μη αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ελληνικής κοινότητας, παρ’ όλο που η περιοχή κατοικείται από Έλληνες, αποκλειστικώς μέχρι προ ολίγου, αλλά με αλλαγή της σύνθεσης λόγω ένταξης της Χιμάρας σε «καποδιστριακό» δήμο, με αλβανική πλειοψηφία.
Γι’ αυτό και πάση θυσία οι Αλβανοί θέλουν να ξεριζώσουν τον ελληνισμό από την περιοχή, η οποία άλλωστε είναι εξέχουσας ομορφιάς, χαρακτηριζόμενη ως η «Ριβιέρα της Αλβανίας». Γίνεται αντιληπτό, ότι υπάρχουν και ύψιστα οικονομικά συμφέροντα από τις ιταλικές επιχειρήσεις, που ελέγχουν ακόμη την αλβανική πολιτική (παραχωρώντας προσφάτως τμήμα εξουσίας και στους Τούρκους).
Όταν προ έτους γινόταν συζήτηση στην αλβανική Βουλή, πηγές από την αρμόδια Επιτροπή, τις οποίες επικαλέσθηκαν τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης και μετέφερε η himara, ανέφεραν ότι η βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος κ. Μεσίλα Ντόντα, ρώτησε τον επικεφαλής της ΕΥΠ στην Αλβανία (SHIK) «αν η νέα διοικητική μεταρρύθμιση καθορίσει την Χιμάρα ως ξεχωριστό διοικητικό διαμέρισμα υπάρχει δυνατότητα σύμφωνα με τις πληροφορίες σας οι κάτοικοι της να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κριμαίας;».
Η ερώτηση αυτή προκάλεσε βεβαίως την αντίδραση τον βουλευτών του κυβερνώντος σοσιαλιστικού κόμματος που ζήτησαν να απορριφθεί, διότι είναι εκτός της ημερήσιας διάταξης. Όμως, παρά την παρέμβαση αυτή, ο επικεφαλής του SHIK, δήλωσε ότι «οι πληροφορίες μας λένε πως υπάρχει μια τάση να χρησιμοποιηθεί το προηγούμενο της Κριμαίας». Είπε συγκεκριμένα ο επικεφαλής της αλβανικής ΕΥΠ, κ. Visho Ajazi Lika ενώπιον της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας, όπου για περισσότερες από 4 ώρες παρουσίασε την ετήσια έκθεση της δράσης της Υπηρεσίας:
«Εάν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, θα καθορίσει την Χιμάρα ως μια ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια από την Αυλώνα, τότε υπάρχει πιθανότητα οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, υπό την επιρροή των εξτρεμιστικών ομάδων και ελληνικών πολιτικών κύκλων, να ζητήσουν ανεξαρτησία σύμφωνα με το μοντέλο της Κριμαίας στην Ουκρανία». Και μετά από αυτό, η Χιμάρα εντάχθηκε σε αλβανική περιφέρεια.
Ιδιαιτέρως δε στους Δρυμάδες, ο κ. Έντι Ράμα έβαλε σκοπό τον αφελληνισμό της, με τέτοιο πάθος, ώστε προκάλεσε και την αντίδραση του κ. Μπερίσα, ο οποίος προέβη σε δημόσια καταγγελία, τόσο κατά του πρωθυπουργού, όσο κατά του βουλευτή της περιοχής Κώτσο Κοκεδήμα, καταγγέλλοντας πως οι δεκάδες κατεδαφίσεις ξενοδοχείων και άλλων κτηρίων στους Δρυμάδες της Χιμάρας -ελληνικής ιδιοκτησίας, φυσικά- που έγιναν στο πλαίσιο της επιχείρησης με την κωδική ονομασία «ο υιός της ακτής», έγιναν παράνομα καθώς όλα τα κτίρια είχαν κτιστεί πάνω σε ιδιόκτητα οικόπεδα που είχαν όλες τις απαιτούμενες από το νόμο άδειες ενώ είχαν εγγραφεί και στα αρχεία του υποθηκοφυλακείου.
Ειδικότερα, ο κ. Μπερίσα έγραψε στην επίσημη σελίδα που διατηρεί στο κοινωνικό δίκτυο Facebook, ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων αυτών χτίστηκαν από τους μετανάστες, οι οποίοι μετά από 20 χρόνια άρχισαν να επενδύουν στις περιουσίες τους με σκοπό την ανάπτυξη της περιοχής». Οι μετανάστες, είναι οι Βορειοηπειρώτες που εργάστηκαν στην Ελλάδα, και που επέστρεψαν στον τόπο τους. Και ο κ. Ράμα τους ξανάστειλε πάλι στην φτώχεια, καταστρέφοντας ό,τι νομίμως απέκτησαν.
Εμείς αρκούμαστε σε διαμαρτυρίες στον Τύπο.