Στις 7 σφραγίδες, που είναι γραμμένες οι συμφορές για την καταστροφή του άθλιου κόσμου, την αδυσώπητη μοίρα μιάς ανηλεούς ανθρωποδικίας, υπάρχει ένα κομβικό σημείο στη διήγηση του Ιωάννη, μία πράξη που αντιβαίνει στη ανθρώπινη λογική.
Ανάμεσα στο έκτο και το έβδομο σάλπισμα, ανοίγει η Κιβωτός της Διαθήκης και γίνεται σεισμός. Στη χριστιανική παράδοση ο σεισμός, συσχετίζεται με ένα αναπόφευκτο γεγονός, που προδιαγράφει το τέλος του κόσμου. Πρίν το σεισμό όμως, αλλά και πριν την οριστική κάθαρση, την ολοκλήρωση του Σχεδίου του Θεού, εμφανίζεται έναςάγγελος με ένα ανοικτό βιβλίο (Αποκ. 10:8-11) που στέκεται πάνω στη θάλασσα και πάνω στη γη.
Στο βιβλίο αυτό, βρίσκεται καταγραμμένο το μυστικό του Θεού και το Σωτήριο Σχέδιό Του για τον κόσμο, και είναι γνωστό ήδη από την αρχαιότητα, πως η αποκάλυψη των ιερών μυστικών, θεωρείται ύβρις, την οποία ακολουθεί η πτώση του ανθρώπου. Σύμφωνα με τις ερμηνείες που έχουν προταθεί, η προφητεία αυτή που προκαλεί αντιθετικά συναισθήματα στον Ιωάννη (χαρά και οδύνη), σχετίζεται με την παθολογία της γνώσης.
Το βιβλίο, το κατεξοχήν σύμβολο της γνώσης, περιέχει το ιερό μυστικό, την εξ’ αποκαλύψεως αλήθεια, η αφομοίωση της οποίας συμβολοποιείται με την καταβρόχθηση του βιβλίου.
Είναι ένας διττός συμβολισμός, δυσερμήνευτος για τα ανθρώπινα δεδομένα, που απαιτεί την κατανόηση αφενός της θνητής ύπαρξής μας, αφετέρου και κατ’ επέκταση την κατανόηση του τιμήματος της πρόσληψης της θεϊκής γνώσης, και πιο συγκεκριμένα της πρόγνωσης των μελλούμενων.
Το μεταφορικό νόημα συνδέεται με την αλλαζονία που προκαλεί στον άνθρωπο η γνώση, η οποία είναι: «ένας καρπός με εύγευστο περίβλημα αλλά με πικρό πυρήνα», αποκλειστικά θεϊκό προνόμιο, η οποία δεν εκχωρείται ατιμωρητί στον άνθρωπο. Δεδομένου ότι ο Ιωάννης, είχε φτάσει στο τρίτο επίπεδο πνευματικής συνειδητότητας, κάτι που δεν είναι επιτρεπτό στον άνθρωπο, έλαβε την έκτη αίσθηση του Πνεύματος, για την πρόσληψη αυτού του αξιώματος.
Use Facebook to Comment on this Post