Πέραν αυτών πολλοί Αργείοι, Αρκάδες και άλλοι είχαν μεταναστεύσει προς το βορά. Σχετικά μια “Αρβανίτισσα” γράφει:
Αργότερα τους κατέλαβαν οι Μακεδόνες.
Στα 1410 -1220 π.Χ. συναντάμε εκεί τον Δαύνο, το Διομήδη, τον Ευρυμέδοντα, τον Αχιλλέα, το γιο του Νεοπτόλεμο, ώσπου φάνουμε στον Πύρρο ( 318 π.Χ).
Η Αλβανία ήταν στην Ασία
Η Αλβανία ήταν αλλού. Είναι αρχαιότατη χώρα, μόνο που βρισκόταν στην Υπερκαυκασία, κοντά στην Κασπία Θάλασσα, δίπλα στην Αρμενία και τη Γεωργία! Μέχρι που τους διέλυσαν οι Ρωμαίοι τον 1ον μ.Χ. αιώνα. Πρωτεύουσα ήταν η Καμπάχα, ερείπιά της υπάρχουν και σήμερα. Μετά την καταστροφή από τους Ρωμαίους πολλοί Αλβανοί έφυγαν από την Υπερκαυκασία και ήρθαν στη Ιλλυρία. Κοντά στα σημερινά Τίρανα δημιούργησαν το χωριό Αλβανό ή Αρβανο, στην περιοχή της σημερινής Κρόϊας. Το χωριό αυτό για πρώτη φορά αναφέρεται απο τον Πτολεμαίο το Γεωγράφο, ως “Αλβανόπολις”, και τον 11ο αιώνα από τους βυζαντινούς. Έτσι ονομάστηκαν Αλβανοί ή Αρβανίτες. Και σιγά –σιγά άρχισαν να αυξάνονται, ενώ παράλληλα έφταναν εκεί κι άλλοι Ανατολίτες ή Σλαύοι. Αυτό, άλλωστε δείχνει και η Γλώσσα που μιλούν, ένα κράμα Αρμενικής, Ινδικής, Περσικής και Σλάβικης ( Διαβάστε εδώ. ) Που φυσικά επηρεάστηκε από την ιθαγενή γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών – αρχαιοελληνική. Ακόμη ήρθαν και διάφοροι Ευρωπαίοι, Ιταλοί και άλλοι, που πρόσθεσαν κι αυτοί την επίδρασή τους. Αλλωστε όλες οι Γλώσσες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, έχουν πάρει λέξεις από διάφορους λαούς όπως και η δική μας.
Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι ο Πέρσης – γιος του Περσέα- στα 1350 π.Χ. πήγε στην Περσία και ίδρυσε τον οίκο των Αχαιμενιδών. Ούτε ότι ο Ελληνας Ιταλός, είχε πάει στην Ιταλία.
Οι επιδράσεις στη Νέα Αλβανία ολοκληρώθηκαν την εποχή της Τουρκοκρατίας. Στο μεταξύ οι πάμπολοι Ελληνες έφευγαν στο νότο, λόγω των διωγμών.
Να ξεπεράσουμε τις γνωστές, σήμερα, ελληνικές πόλεις ( Άγιοι Σαράντα, Χειμάρα, Αργυρόκαστρο, Δυρράχιο, Σκόδρα κλπ. ) και να δούμε αυτές της αρχαιότητας:
*** Η Απολλωνία, σημαντική πόλη που ιδρύθηκε τον 6ο π.χ. αιώνα από Κερκυραίους και Κορινθίους.
**** Το Νυμφαίο, βρέθηκαν πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα.
***** Η Επίδαμνος, το αρχαίο Δυρράχιο, που έκοβε και νομίσματα με τα γράμματα ΔΥΡ.
****** Η Φοινίκη που χτίστηκε το 230 π.χ., στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, εκεί που βρίσκεται το σημερινό Φοινίκιο.
********* Η Χιμαίρα – η σημερινή Χειμάρα – και ακόμη η Βυλλιακή,το Θρόνιο, η Αμάντα, ο Ωριχος και άλλες.
Κατοικούσαν Ελληνικές φυλές
Παλαιοντολογικές έρευνες δείχνουν σήμερα ότι οι περιοχές γύρω από τον Γράμμο, τον Σμόλικα και το Βόρα, από το 2300 π.Χ. ήταν κατοικημένες και οι κάτοικοί τους αποτελούσαν τον κύριο όγκο των πρωτοελλήνων, Ιώνων, Αρκάδων, πρωτοαιολικών φύλλων.
Αλλά η σημερινή προπαγάνδα δεν αφήνει να φανεί ότι αυτοί που κατοίκησαν πρώτοι και δημιούργησαν τον πολιτισμό στην περιοχή ήταν οι Έλληνες. Και δεν χρειάζεται καν το πελώριο πολιτιστικό βάρος της Βεργίνας για ν’ αποδείξει τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αφού ο αρχαίος Ελληνισμός έφθανε τόσο ψηλά, πάνω από τα Σκόπια. Τον « ήλιο» της Βεργίνας βρήκαν κι εκεί οι Σκοπιανοί και τον λανσάρουν σα δικό τους έμβλημα.
Θα αναφέρουμε μόνο ακόμη ότι γύρω στα 1900, Τούρκοι, Αλβανοί, Βούλγαροι και Ρουμάνοι, σκοτώνονταν μεταξύ τους για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο χώρο αυτό, τα οποία είχαν ανέκαθεν οι ‘Έλληνες. Μετά από αυτά οι ξένοι, – οι φίλοι μας – έκαναν την περιοχή δωρεά στην τότε Σερβία, την Αλβανία και τη Βουλγαρία. Οι Ρουμάνοι έμειναν απ’ έξω, παρά την προπαγάνδα τους.
Όμως όλες αυτές τις περιοχές τις ένωνε η αρχαία Εγνατία οδός που δημιουργήθηκε το 146 μ.Χ.
Ο Δάρδανος από την Αρκαδία
Αλλά και η Δαρδανία, πάνω από τα σημερινά Σκόπια και τις Ελληνικές πόλεις Μοναστήρι, Γευγελή, στην κοιλάδα μεταξύ Μόραβα και Αξιού, – οι Δάρδανοι, εντοπίζονται λίγο πριν τη ρωμαϊκή εποχή- είχε δημιουργηθεί από τους απογόνους του Δάρδανου, του γιου της Αρκάδος Ηλέκτρας και του Δία, που έφυγε από την Αρκαδία. Από κει λόγω κατακλυσμού πήγε στη Σαμοθράκη και μετά εγκαταστάθηκε σε περιοχή κοντά στην Τροία. Από αυτόν πήραν το όνομά τους τα Δαρδανέλια.
Ιστορικά διαπιστωμένη είναι η ύπαρξη Δαρδάνων στην Ανατολή (Περσία), που μετανάστευσαν στη Βαλκανική. Γι αυτό και στα Σκόπια συναντάμε το όνομα «Κύρος» ( Γκλιγκόρωφ).
Αρχαία Ελλάδα τα Σκόπια
Ακόμη όμως και αν αγνοήσουμε τα παραπάνω στοιχεία, υπάρχουν αρκετά άλλα, που αποδεικνύουν ότι η περιοχή των Σκοπίων ήταν Αρχαία Ελλάδα.
Το 324 π.Χ. Φίλιππος Β πολέμησε τους Δάρδανους και έκτισε την πόλη Ηράκλεια -ερείπια υπάρχουν και σήμερα- μετέπειτα Μοναστήρι, για να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις τους. Κοντά στην πόλη Ηράκλεια ήταν τα χωριά Στύβηρα, Βρυχίδα, Αθακος, Βρυγιάς, Μελιττών. Το Μοναστήρι στο τέλος του 14ου αιώνα είχε 15.000 κατοίκους, τα δύο τρίτα ήταν ‘Έλληνες. Αργότερα αυξήθηκαν και υπήρχαν πολλά Ελληνικά σχολεία, νοσοκομεία και μεγαλοπρεπείς ναοί. Πιο πάνω από το Μοναστήρι υπήρχαν οι κωμοπόλεις Δουρίοπος, Στόβοι, Αστυπος, Βαλαζώρα, κ.ά.
Τα Σκόπια αρχικά ονομάζονταν Σκούποι. Εκεί γεννήθηκε ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός.
Δίπλα στους Σκούπους υπήρχαν η Ολυμπιακή και η Ναϊσός, πατρίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου ( 280 μ.Χ.).
Πιο παλιά εκεί που είναι σήμερα η πόλη της Αχρίδας, υπήρχε η αρχαία ελληνική Λιγκηστίς ή Λιχνίτης ή Λιχνιδός. Οι Λιγκηστές υποστήριζαν ότι είναι απόγονοι των Βακχιάδων της Κορίνθου. ‘Ένας από τους βασιλιάδες της ήταν ο Αρραβαίος, η κόρη του οποίου Ευρυδίκη, παντρεύτηκε τον Αμύντα τον Γ’, πατέρα τον Φιλίππου του Β’ (πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Στην περιοχή βρέθηκαν ελληνικές αρχαιότητες και υπάρχουν ακόμη βυζαντινά μνημεία και εκκλησίες.
**** Στο Τρεμπένιστε κοντά στην Αχρίδα, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε βασιλικούς τάφους, που μέσα σε αυτούς ήταν χρυσά προσωπεία και άλλα έργα τέχνης του 6ου π.χ. αιώνα που φυλάσσονται στο Μουσείο της Σόφιας.
ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Εκτός από τις μεμονωμένες μετακινήσεις διαφόρων οικογενειών από τις περιοχές της σημερινής Αλβανίας και των Σκοπίων στην νότια Ελλάδα, έγιναν και ομαδικές μετακινήσεις πολλών άλλων χριστιανικών οικογενειών Ελληνο-lλλυρικής καταγωγής { οι λεγόμενοι Αρβανίτες, οι οποίοι μιλούσαν την λεγόμενη αρβανίτικη διάλεκτο }.
Τους Αρβανίτες αυτούς είχαν φέρει στην Πελοπόννησο και την Αττικοβοιωτία, για να πυκνώσουν κάπως τον πληθυσμό της ρημαγμένης από τις επιδρομές χώρας, ο Μανουήλ Καντακουζηνός το 1350 , ο Νέριος Ατζαϊόλης το 1384 και ο Θεόδωρος Παλαιολόγος το 1405.
Γι αυτό και κατά καιρούς ακούμε ή και διαβάζουμε ότι ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και άλλοι αγωνιστές του 21, ήταν… Αλβανοί, όπως ισχυρίζεται η Αλβανική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα ήταν Ελληνες χριστιανοί που η οικογένειά τους μπορεί να προήρχετο από το χώρο της σημερινής Αλβανίας.
Αυτούς τους «Αρβανίτες» θέλησαν να εξολοθρεύσουν οι Τούρκοι όταν κατέλαβαν την Ελλάδα, γιατί ήταν πιο Ελληνες κι από τους παλιούς Ελληνες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εξ άλλου, ότι οι μουσουλμάνοι Αλβανοί αποτέλεσαν μέρος των Τουρκικών ορδών, που και αυτοί αποκαλούνταν Αρβανίτες.
Οσο για τον Εθνικό Ηρωα της Αλβανίας, τον Σκεντέρμπεη – που σημαίνει στρατηγός Αλέξανδρος – τον Γεώργιο Καστριώτη (1403 – 1468), που πολέμησε σκληρά και πάντα νικηφόρα τους Τούρκους, κι αυτός Ελληνας ήταν, και μάλιστα χριστιανός ορθόδοξος, γιος του Ιωάννη Καστριώτη που είχε συλληφθεί από τους Τούρκους και εξισλαμίσθηκε βίαια το 1443. Οι γιοι του Ιωάννη παραδόθηκαν στους Τούρκους κι έγιναν μέλη του Τουρκικού Στρατού. Αργότερα δολοφονήθηκαν πλην του μικρότερου Γεωργίου, ο οποίος ήταν αρρενωπός και ωραίος. Σ αυτόν έδειξε συμπάθεια ο Σουλτάνος και του ανέθεσε την αρχηγία σώματος 5.000 ανδρών, και τον ονόμασε Σκεντέρμπεη. Ομως ο Σκεντέρμπεης δεν ξέχασε την καταγωγή του και την πίστη του, και εστράφη κατά των Τούρκων. Τότε ιδρύθηκε και ο Σύνδεσμος του Αλβανικού Λαού, που οδήγησε στο Αλβανικό Κράτος. Ηταν μια Ελληνική δημιουργία.
Ο Γεώργιος Καστριώτης ( Σκεντέρμπεης)
Από το γάμο του με την χριστιανή, κόρη του Αριανίτη, Ανδρονίκη Κομνηνή, ο Γεώργιος Καστριώτης, απόκτησε ένα γιο τον Ιωάννη Καστριώτη. Ομως ο Γεώργιος πέθανε από κακοήθη πυρετό ( 17-1-1486 ), αφήνοντας το γιο του και τη χήρα του υπό την προστασία της Βενετίας. Αυτό σήμανε και την υποδούλωση της Νέας Αλβανίας στους Τούρκους. Αργότερα ο Ιωάννης Καστριώτης γύρισε και πολέμησε στη Μάνη. Δείτε για Ελληνες Αρβανίτες, Τουρκαλβανούς, Τσάμηδες.
Ενώ οι Αλβανοί άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο στρατό της, και να μετέχουν στις εκστρατείες της στην Ευρώπη και στην Ασία, αλλά και σε όλες τις μάχες που έδινε.
Τώρα το περίεργο είναι πως οι αυθεντικοί Αλβανοί θεωρούν Εθνικό τους ήρωα τον Γεώργιο Καστριώτη. Για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία του κράτους των;
Αυτή ήταν η παμπάλαια, μεγάλη Ελλάδα, που συνεχώς συρρικνώνεται , στο χώρο που πρωτογεννήθηκε, αλλά μεγαλώνει στη Διασπορά.
Οσο για την Αλβανία των Βαλκανίων, αυτή ήταν πάντα ένας κήπος που πήγαιναν πολλοί, και παράλληλα ένα πιάτο απ το οποίο ήθελαν να τρώνε μερικοί.
Αυτά για τους σημερινούς γείτονες Αλβανούς . Κι όταν μιλάμε για Αλβανούς, να ξέρουμε και για ποιους Αλβανούς μιλάμε. Τους Αλβανικής ιθαγένειας, ή τους Αλβανούς υπηκόους.
ΤΑΚΗΣ ΒΑΣ. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ
9 -11- 03
(*** Το άρθρο αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα http://geocities.com/xeimarra/mellada.htm , ύστερα από αίτημά της:
Από: “Θοδωρής Θοδωρής”
© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS NEWS Αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή http://www.koutouzis.gr/