Είναι ζωντανή, όπως το μάρμαρο που δείχνει άψυχο αλλά δέν είναι. Στέκει σιωπηλά όπως τα δένδρα αλλά δεν καίγεται. Βλέπει όπως τα πτηνά από ψηλά αλλά δεν μεταναστεύει. Έχει την ιδική της λειτουργία και νόηση που σε εμάς θα φανεί μοχθηρή και κακή.
Τρελαίνει και διώχνει αυτούς που δέν θέλει. Δέχεται το αίμα μόνον των άξιων και υπερήφανων ανθρώπων στους….
οποίους χαρίζει την Αθανασία. Θέλει ανδρείους.
Η ύπαρξή της αποκρύφθηκε από την Μυθολογία και από την Ιστορία γιατί δέν μπορούσε να κατανοηθεί. Είναι το εξώγαμο της Γαίας. Είναι το μοναδικό ΖΩΝΤΑΝΟ μέρος στον κόσμο που οι άνθρωποι δεν έχουν εκείνοι δικαίωμα επιλογής, επειδή αυτός ο τόπος επιλέγει τους κατοίκους του. Είναι η Ελληνική Γή.
Πολλά αναπάντητα ερωτήματα καλύπτουν το μυστήριο γύια, γαία, αλλά και δαμάτερ, δηλαδή μάννα γή.
Όντως γέννησε τα πάντα, και εξακολουθεί να γεννά τουλάχιστον ότι έχει σχέση με το φυτικό κόσμο.
Κάποτε γεννούσε και τον ζωικό κόσμο, σύμφωνα με παραδόσεις της Ελληνικής μυθολογίας αλλά και της παγκόσμιας.
Ένα μυστικό κρύβει το «γίγνομαι» που εννοιολογικά σημαίνει την δημιουργία εις την γύιαν, ενώ η «δημιουργία» περιέχει την ρίζα δη>δα.
Η διαφορά είναι, πώς το «γίγνομαι», ορίζει το περιβάλλον που διενεργείται η διαδικασία της γέννησης, και το «Δημιουργώ» την ουράνια συμμετοχή στην διαδικασία.
Την ίδια νοηματική έννοια ανιχνεύουμε και στις λέξεις «Αιγαίο» και «Άδας» (με άλλα λόγια, μη γήινος, ουράνιος, άυλος), που ουσιαστικοποιούν τις δύο βασικές και πολύπλοκες φάσεις της υλοποίησης των ενεργειακών οντοτήτων.
«Αιγαίο» ο υλικός χώρος της τέλεσης στο παρελθόν, λόγω των κατάλληλων συνθηκών, και «Άδας» ο άυλος κόσμος από όπου απορρέουν.
Υπάρχει πιθανότητα φυσικά να μην έχουν χαθεί οι ιδιότητες αυτές και στο κατάλληλο χρόνο να επαναληφθεί το γεγονός. Το βασικότερο επιχείρημα για αυτό είναι η περιοδική κίνηση που διέπει το σύμπαν. Το τρίτο στοιχείο που συνετέλεσε είναι ο «Όλυμπος», που αναντίρρητα είναι η ενεργειακή υποστήριξη του όλου εγχειρήματος.
Και αν τα παραπάνω αποτελούν πρόκληση για την ανθρώπινη λογική, και την επιστήμη, στην ψυχή και την κυτταρική μνήμη του κάθε «Έλληνανθρώπου» υπάρχει ένα αναλλοίωτο δόγμα.
H γη μας είναι η κοιτίδα μας που αντλούμε τα πάντα και μας συνδέει άρρηκτα ομφάλιος λώρος, χωρίς αυτό να αποτελεί εμπόδιο για την παρουσία μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Άλλωστε «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» δεν είναι τίποτα άλλο παρά προτροπή εξάπλωσης του Έλληνισμού, γεγονός που αναφέρουν πολλά κείμενα.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ