Δεν φαίνεται να έχει τέλος η διαδικασία ταπείνωσης και διασυρμού, στην οποία υποβάλλει την Ελλάδα και την εκλεγμένη κυβέρνησή της ο τροχήλατος φυρερίσκος του Βερολίνου.
Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι τέτοιος ώστε οι Γερμανοί και τα εξαπτέρυγά τους, ακόμη και αν δεν επιβάλουν το Grexit, μπορούν να καθυστερούν τη διαδικασία επ’ αόριστον προσθέτοντας νέες αξιώσεις μέχρι να στερέψουν τα ΑΤΜ στις ελληνικές τράπεζες. Πάνω που πάει να κλείσει η συμφωνία, θα φέρνουν στο τραπέζι ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι, από το να μπορεί να πουλάει φρέσκο ψωμί το LIDL μέχρι την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. Ο στόχος είναι προφανής: Να καταστήσουν τόσο επώδυνη πολιτικά την υπογραφή, ώστε ο Τσίπρας είτε θα αυτοκτονήσει πολιτικά είτε θα κάνει στο πλάι για να παραδώσει στον επόμενο.
Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι, αν φτάσουμε ποτέ σε τελική συμφωνία, με όλα τα προαπαιτούμενα που προσθέτει το Βερολίνο θα είναι αδύνατον να εφαρμοστεί. Ούτε κοινοβουλευτικές εφεδρείες υπάρχουν που να μπορούν να τη στηρίξουν ούτε, φυσικά, κοινωνικές αντοχές για να την υποστούμε. Το ενδεχόμενο νέων εκλογών είναι το μόνο ορατό, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Γιατί ακόμη και οι φανατικοί υποστηρικτές του «ναι» αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι υπάρχει ένα όριο στο κόστος για την παραμονή στο ευρώ. Κόστος το οποίο οι Γερμανοί επιθυμούν να κάνουν πολιτικά δυσβάστακτο και κοινωνικά ανυπόφορο.
Η εξίσωση δεν βγαίνει ούτε με το καλό ούτε και με το… στανιό. Είναι ώρα κάποιος να το εξηγήσει αυτό στον ελληνικό λαό. Η διαδικασία εξευτελισμού της πατρίδας και η συνεχής αναπαραγωγή της κασέτας περί «αναξιοπιστίας» αγγίζει τα όρια της ρατσιστικής προκατάληψης. Προσβάλλει έναν ολόκληρο λαό, στις τάξεις του οποίου υπάρχουν, βέβαια, και ευρωμαζοχιστές ή υπάλληλοι της Καγκελαρίας, αλλά είναι πολύ λίγοι και χάνουν τη δύναμή τους.
Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων θέλει να φωνάξει ένα «φτάνει πια» και να στείλει τους δανειστές-δυνάστες από εκεί που ήρθαν. Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι δεν έχει γίνει καμία προεργασία προς αυτήν την κατεύθυνση και ένα Grexit, που θα μπορούσε να έχει τη μορφή αμοιβαία επωφελούς συναινετικού διαζυγίου, θα γίνει ως ντροπιαστική αποπομπή με τους όρους των Γερμανών και τις τράπεζες κλειστές. Εκεί έγκειται η ιστορική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ασφαλώς στο ότι δεν διαπραγματεύτηκε…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Use Facebook to Comment on this Post
