Η εξομολόγηση της Βικτώριας Καρύδα μετά τη δολοφονία του συζύγου της
Το μοντέλο σπάει τη σιωπή του και συγκινεί με τα όσα εξομολογείται
Ήταν τον περασμένο Νοέμβριο, όταν ο επιχειρηματίας Γιάννης Μακρής εκτελέστηκε εν ψυχρώ, έξω από το σπίτι του στη Βούλα. Η σύζυγός του, Βικτώρια Καρύδα, η οποία την περίοδο εκείνη συμμετείχε στο My Style Rocks πληροφορείται την τραγική είδηση ενώ βρίσκεται σε επίδειξη μόδας.
Το επόμενο διάστημα, εκείνη επιλέγει το δρόμο της σιωπής, ακόμη και όταν τα δημοσιεύματα έδιναν κι έπαιρναν. Εφτά μήνες μετά και η Βικτώρια Καρύδα βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, «Μαζί σου» και συγκλονίζει με την εξομολόγησή της για τη γνωριμία τους, για την απώλεια, για την κόρη της.
Για τη γνωριμία τους είπε: «Γνωριστήκαμε στην Ελλάδα. Με είχε δει σε ένα μαγαζί. Βρεθήκαμε ξανά μετά από κάποιους μήνες. Όταν τον είδα ένιωσα από την πρώτη στιγμή ότι αυτός είναι ο άνδρας μου. Στην αρχή κάναμε παρέα, έφυγε για Αυστραλία μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μιλούσαμε σα να ήμασταν παντρεμένοι, ενώ δεν είχαμε σχέση. Ξαναγύρισε, κάναμε σχέση και φύγαμε για Αυστραλία. Για 4 χρόνια ήμασταν 6 μήνες εκεί κι έξι μήνες εδώ».
Και πρόσθεσε: «Μου έκανε κλικ, με τράβηξε σαν μαγνήτης. Ήταν πάρα πολύ καλό παιδί. Ήταν έξυπνος, μορφωμένος, τα είχε όλα κι εμφάνιση και καλή καρδιά. Δυστυχώς, οι καλοί άνθρωποι φεύγουνε για ανεξήγητο λόγο… Δεν ξέρω τι ήταν πριν. Όταν τον γνώρισα ήταν ψυχούλα. Δε μπορούσα να φανταστώ πως μια μέρα θα τον χάσω».
Για το όνειρο που είδε: «Πριν λίγες ημέρες είδα όνειρο ότι πηγαίναμε βόλτα. Του λέω, μου έχεις λείψει πολύ κ μου λέει γιατί αφού είμαστε μαζί και με παίρνει αγκαλιά τόση σφιχτή. Ένιωθα ότι θα με πνίξει. Ξύπνησα και ήταν ακόμη έντονο και τρόμαξα, νόμιζα θα με πάρει μαζί του. Φώναζα αλλά δεν έβγαινε η φωνή.
Ωστόσο, ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή όταν μιλάει για τα παιδιά και την κόρη της, μετά το θάνατο του πατέρα της. Η Καρύδα δεν αντέχει και λυγίζει, καθώς μιλάει για το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. «Είναι δύσκολο. Είναι διπλή στεναχώρια με τα παιδιά. Η κορούλα μου γράφει ποιήματα στο μπαμπά κοιτάζει στον ουρανό και του μιλάει. Μου λέει η κόρη μου: μαμάκα πάμε στην εκκλησία να ζητήσω μία χάρη, να κάνω κι εγώ μία ευχή. Της λέω: παιδάκι μου τι ευχή θέλει να κάνεις; Και μου λέει: να γυρίσει πίσω ο μπαμπάς μου. Προσπαθώ να κάνουν πράγματα τα παιδιά μου, για να μην προλαβαίνουν να σκέφτονται, να είναι το μυαλό τους απασχολημένο. Θέλω να είναι καλά. Όπου πάω όλα μου τον θυμίζουν. Είμαι σαν χαμένη. Δεν ξέρω, θέλω να αλλάξω χώρα, αλλά πρώτα σκέφτομαι τα παιδιά και δεν είναι εύκολο να αλλάξουν χώρα…».
