Ίσως να είναι η λιγότερο ελκυστική – ή η πιο αηδιαστική – θεραπεία που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς.
Αποδεικνύεται όμως πιο ισχυρή και αποτελεσματική από τα ισχυρότερα αντιβιοτικά για την καταπολέμηση της έντονης διάρροιας και των μολύνσεων από ανθεκτικά μικρόβια, και μάλιστα χωρίς παρενέργειες.
Πρόκειται για την τεχνική της μεταμόσχευσης κοπράνων από έναν υγιή σε κάποιον που νοσεί. Στο πλαίσιο μιας μελέτης την οποία αναφέρουν ολλανδοί ειδικοί σε άρθρο τους στην επιστημονική επιθεώρηση «New England Journal of Medicine», οι εθελοντές ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε ομάδες, στις οποίες εφαρμόστηκαν δύο διαφορετικής μορφής θεραπείες: είτε η εισαγωγή ξένων κοπράνων μέσω ενός μικρού καθετήρα από τη μύτη στο έντερο είτε η λήψη ενός ιδιαίτερα ισχυρού αντιβιοτικού (βανκομυκίνη). Το μόσχευμα (κόπρανα) προερχόταν από 15 υγιείς «δότες», οι οποίοι είχαν εξεταστεί και για μεταδοτικές ασθένειες και ήταν αρνητικοί.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, τα μεταμοσχευμένα κόπρανα θεράπευσαν το 94% των μολύνσεων των ασθενών από ένα μικρόβιο που προκαλεί γαστρεντερίτιδα με έντονα συμπτώματα (Clostridium difficile), ενώ το αντιβιοτικό αντιμετώπισε μόνο το 27% των περιπτώσεων. Αυτό που κάνει η τεχνική, η οποία έχει εφαρμοστεί πειραματικά σε περίπου 500 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είναι να αποκαθιστά την υγιή χλωρίδα στο έντερο του ασθενούς, ώστε οι «καλοί» μικροοργανισμοί να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τους παθογόνους. Αρκετοί από τους ασθενείς χαρακτήρισαν τη θεραπεία «θαυματουργή», καθώς τα συμπτώματα που είχαν εξαφανίστηκαν σε μία μόνο ημέρα. «Η μέθοδος δεν ακούγεται αηδιαστική μόνο στον κόσμο και στους ασθενείς, αλλά και στους γιατρούς. Εντούτοις, έχει εξαιρετικά αποτελέσματα», αναφέρει η ολλανδή ειδικός Ελς βαν Νουντ από το Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ.
Αρκετοί επιστήμονες πάντως εκφράζουν την επιφύλαξή τους για το πόσο η εισαγωγή κοπράνων (που προηγουμένως έχουν αραιωθεί με αλατόνερο) από τη μύτη και όχι με υποκλυσμό ή κολονοσκόπηση (από τον πρωκτό) είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από τους ασθενείς.
Οι Ολλανδοί πάντως επιμένουν και υποστηρίζουν πως η αναπνευστική οδός είναι ευκολότερη και ταχύτερη όταν το έντερο του ασθενούς έχει φλεγμονή και διευκρίνισαν ότι οι εθελοντές που είχαν πρόβλημα δεν έδειξαν να νοιάζονται για το είδος της θεραπείας, όταν μάλιστα αυτή δεν έχει παρενέργειες. Παράλληλα, ευελπιστούν ότι σε πολλά νοσοκομεία του κόσμου θα δοκιμάσουν τη μέθοδό τους, όσο κι αν δημιουργεί μια «έμφυτη απώθηση».