Για αιώνες, οι γυναίκες της φυλής Ouled Nail στολίζονταν και προσέλκυαν άντρες με τον αισθησιακό χορό τους. Σε αντίθεση με τις μαυροντυμένες γυναίκες της βόρειας Αφρικής, που από τον 7ο αιώνα είχαν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, οι Ouled Nail περηφανεύονταν για την ελευθερία τους. Από μικρά τα κορίτσια της φυλής εκπαιδεύονταν από τις μεγαλύτερες γυναίκες της οικογένειας στον χορό και στην «τέχνη του έρωτα».
Στα 12, έφευγαν από τα χωριά τους και ταξίδευαν σε κεντρικές πόλεις της Αλγερίας, όπου εργάζονταν ως ιερόδουλες και χορεύτριες. Εξαιτίας της καλλιέργειάς τους ήταν περιζήτητες από τους άντρες, οι οποίοι τις αντιμετώπιζαν περισσότερο ως συνοδούς πολυτελείας. Άλλωστε συνήθως χόρευαν και συντρόφευαν τους πελάτες τους σε γιορτές, χωρίς να καταλήγουν απαραίτητα στο σεξ. Οι Ouled Nail κυκλοφορούσαν ελεύθερες στους δρόμους, χωρίς τη συνοδεία αντρών και χωρίς να καλύπτουν το κεφάλι του με μαντήλια. Μετά από περίπου μία δεκαετία, έχοντας συγκεντρώσει κάποια περιουσία, επέστρεφαν στα χωριά τους και παντρεύονταν. Η επιλογή του συζύγου ήταν εξ’ ολοκλήρου δική τους, καθώς διατηρούσαν τον έλεγχο των περιουσιών τους.
Οι άντρες της φυλής περηφανεύονταν ότι οι γυναίκες τούς επέλεγαν από έρωτα και έμεναν για πάντα πιστές, καθώς στη ζωή τους είχαν ικανοποιήσει τις σεξουαλικές τους επιθυμίες και δεν ένιωθαν την ανάγκη να «ξενοκοιτάξουν». Η ζωή τους, όταν παντρεύονταν, δεν διέφερε σε τίποτα από τις ζωές των παραδοσιακών γυναικών. Ασχολούνταν με τη γεωργία, όπως όλες οι φυλές της περιοχής και μεγάλωναν τα παιδιά τους. Οι Ouled Nail τράβηξαν την προσοχή των Ευρωπαίων φωτογράφων που επισκέφτηκαν την Αλγερία στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι παραδοσιακές στολές τους ήταν πολύχρωμες, περίτεχνες και οι γυναίκες στόλιζαν το κεφάλι και τα ρούχα τους με σειρές από χρυσά νομίσματα. Έβαφαν τα μάτια τους με μαύρο χρώμα και ζωγράφιζαν με χένα τα χέρια και τα πόδια.
Οι επισκέπτες έγραφαν για τον αισθησιακό χορό της κοιλιάς, στον οποίο οι Ouled Nail είχαν προσθέσει δικές τους κινήσεις. Λίκνιζαν τους γοφούς τους με χάρη, τίναζαν τα χέρια τους ψηλά, κουνούσαν το στέρνο και αναδείκνυαν το στήθος τους. Ξεκινούσαν τον χορό με τις παραδοσιακές φορεσιές τους, που κάλυπταν όλο το σώμα, αλλά κάποια στιγμή αφαιρούσαν τα πολύχρωμα υφάσματα και χόρευαν γυμνές ή ημίγυμνες. Ο Αμερικάνος χορευτής, Τεντ Σον, είδε από κοντά τις Ouled Nail το 1900 και έγραψε τα εξής: «Ο χορός τους δεν είναι προκλητικός για τον απλούστατο λόγο ότι δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία. Αυτή η ξεδιάντροπη ζωώδης κίνηση απωθεί τον μέσο λευκό τουρίστα σε τέτοιο βαθμό που τον καθιστά ανίκανο να απολαύσει την κίνηση των γυναικών, οι οποίες ελέγχουν σημεία του σώματος που θεωρούνται αδύνατον να ελεγχθούν».
Οι παραδόσεις των Ouled Nail άρχισαν να εξασθενούν τον 19ο αιώνα με την επικράτηση των Γάλλων στην Αλγερία. Οι Ευρωπαίοι αδυνατούσαν να καταλάβουν πώς λειτουργούσε η φυλή και αντιμετώπιζαν τις γυναίκες των Ouled Nail σαν πόρνες. Τους επέβαλλαν βαριά φορολογία, περιόρισαν τους χώρους που επιτρεπόταν να ασκήσουν το επάγγελμά τους και αργότερα, τις έστελναν με φορτηγάκια στους στρατιώτες στα διάφορα μέτωπα του πολέμου. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, οι παραδόσεις των Ouled Nail είχαν εξαφανιστεί και πλέον ζούσαν όπως όλες οι άλλες γυναίκες της Αλγερίας.
