Δον Θεόδωρος Γκριέγκο
Όλο και περισσότεροι Έλληνες αναζητούν σήμερα την τύχη τους εκτός συνόρων καθώς μια από τις σημαντικότερες συνέπειες της οικονομικής κρίση που χτυπά την χώρα μας είναι το γεγονός πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια αφιλόξενη επαγγελματική χώρα. Ένας από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς των συμπατριωτών μας… οι ΗΠΑ που παρά την ύφεση της οικονομίας τους οι επαγγελματικές ευκαιρίες δεν λείπουν.
Και μπορεί σήμερα πολλοί Έλληνες να ετοιμάζουν βαλίτσες για τις ΗΠΑ όμως λίγοι θυμούνται και ακόμα περισσότεροι δεν γνωρίζουν ποιος ήταν ο πρώτος συμπατριώτης μας που πάτησε το πόδι του στην Αμερική γράφοντας την δική του μοναδική ιστορία και σήμερα το άγαλμα του βρίσκεται στην Φλόριντα.
Το όνομα του όπως έχει καταγραφεί στα ιστορικά αρχεία ήταν Θεόδωρος ο Γκριέγκο που πριν από 482 χρόνια το 1528 γινόταν ο πρώτος Έλληνας που πατούσε το πόδι του στην Αμερική. Για την καταγωγή του ερίζουν η Κεφαλονιά και η Κρήτη τα ιστορικά όμως αρχεία ξετυλίγουν την μοναδική του διαδρομή και την περιπέτεια του μακριά από την πατρίδα.
Ο Θεόδωρος, ήταν θαλασσοπόρος και εξερευνητής που το 1527 ξεκίνησε από την Ισπανία με προορισμό της Αμερική με έναν στόλο πέντε πλοίων. Η εξερευνητική όμως αποστολή έπεσε σε τυφώνα κοντά στην Κούβα με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του στόλος της να βυθιστεί. Ο Θεόδωρος όμως επέζησε μαζί με 30 ακόμα ναυτικούς.
Στις 14 Απριλίου του 1528 η αποστολή κατέπλευσε τελικά στην Φλόριντα και αμέσως άρχισαν να κατασκευάζουν καταλύματα για να εγκατασταθούν. Από τις πρώτες μέρες υπήρχε επαφή με ντόπιες ινδιάνικες φυλές.
Οι Ισπανοί λίγες μέρες αργότερα ξεκίνησαν για να ανακαλύψουν χρυσό, αλλά στην διαδρομή σκότωναν τους ινδιάνους άνδρες και αιχμαλώτισαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους με σκοπό να τους πουν που ήταν το πολύτιμο μέταλλο, ξεσηκώνοντας τους έτσι εναντίον τους.
Κάποια στιγμή η ομάδα βρέθηκε αποκλεισμένη σε άγνωστα εδάφη μακριά από την βάση της και χωρίς προμήθειες. Τότε ο Θεόδωρος κατασκεύασε πέντε βάρκες με σκοπό να φύγουν μέσω των παραποτάμων του Μισισιπή χρησιμοποιώντας ξύλο και δέρμα και αλείφοντας τες με ρετσίνι.
Μετά από έναν μήνα περιπλάνησης η ομάδα βγήκε στην θάλασσα αλλά αδυνατούσε να βρει την βάση της. Τελικά έφτασαν σε έναν όρμο κοντά στη σημερινή πόλη Πενσακόλλα της Φλώριδας όπου ο Θεόδωρος βγήκε στην στεριά για να πάρει νερό από τους Ινδιάνους της περιοχής. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι Ινδιάνοι επέστρεψαν χωρίς τον Θεόδωρο, ενώ στις ερωτήσεις των Ισπανών αρνήθηκαν να απαντήσουν και τράπηκαν σε φυγή.
Το 1540 έφτασε στο σημείο που είχε χαθεί ο Θεόδωρος μια δεύτερη ισπανική αποστολή και έμαθαν ότι δυο χριστιανοί που βρισκόταν στην πρώτη εξερευνητική αποστολή έμειναν με τους Ινδιάνους, οι οποίοι για άγνωστο λόγο τους σκότωσαν. Οι Ινδιάνοι που αφηγήθηκαν το τέλος του Θεόδωρου δεν γνώριζαν το πότε ακριβώς δολοφονήθηκε ο Θεόδωρος, ούτε πού ήταν θαμμένος.
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Μπάνκινχαμ Σμιθ:
«…Όταν στα τέλη του Οκτώβρη του 1528 τα ιστιοφόρα φτάσανε στη Φλόριντα – κοντά στη σημερινή Πενσάκολα – μερικοί ιθαγενείς ανεβήκανε στη ναυαρχίδα του Ναρβάεθ. Τους δώσανε δωράκια και προθυμοποιήθηκαν να κουβαλήσουν από τη ξηρά νερό στα πλοία. Μαζί τους πήγε και ο Θεόδωρος, που δεν ξαναγύρισε. Ήταν ο πρώτος λευκός που έζησε με τους Ερυθρόδερμους…»