Ο ζωδιακός κύκλος χωρίζεται σύμφωνα με την ώρα γεννήσεως, που όπως γνωρίζετε, μάς βοηθάει να βρούμε τον Ωροσκόπο μας, σε 12 οίκους, που είναι εντελώς διαφορετικοί από τα ζώδια.
Οι οίκοι που φέρουν τους αριθμούς 1,2,3,4,5,6περιλαμβάνουν νοητά μέσα τους το σημείο του τέλους σε μοίρες, του Τροπικού του Καρκίνου, που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, στην απομάκρυνση από την εκλειπτική του Ζωδιακού κύκλου, 23 μοίρες και 27΄ λεπτά, (ο ζωδιακός Κύκλος σχηματίζει με τον Ισημερινό γωνία κλίσεως 23 μοιρών και 27΄λεπτών και αυτό έχει σαν συνέπεια τις διαφορετικές εποχές του έτους) και γιατί το τέταρτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου είναι ο Καρκίνος.
Έτσι ο 4ος οίκος είναι ταυτόσημος με τη γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου, στις ζώνες της Γης. Αυτός είναι ο λόγος που το ημισφαίριο αυτό του κοσμογράμματος, ονομάζεται βόρειο ημισφαίριο.
Οι οίκοι που φέρουν τους αριθμούς 7,8,9,10,11,12περιλαμβάνουν νοητά μέσα τους το σημείο του τέλους, σε μοίρες, του Τροπικού του Αιγόκερω, που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο. Βρίσκεται και αυτό 23 μοίρες και 27΄λεπτά σε γεωγραφικό πλάτος, νότια . Γι’αυτό το ημισφαίριο αυτό, στο κοσμόγραμμα, λέγεται νότιο. Ο Αιγόκερως είναι το δέκατο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και ο 10ος οίκος είναι αντίστοιχος με το ζώδιο του Αιγόκερω.
Στην εσωτερική Αστρολογία, η μηδενική μοίρα του Καρκίνου είναι η μοίρα από την οποία ενσαρκώνονται οι ψυχές στον κόσμο μας, η μοίρα της υλοποίησης του πνεύματος, είναι το σημείο που ο Ήλιος ευρισκόμενος στην τριακοστή μοίρα των Διδύμων, έχει την αντισκιά του, στην ίδια ζωδιακή μοίρα, δηλαδή στη μηδενική μοίρα του Καρκίνου, σε πλήρη ταύτιση. Δηλαδή ο Ήλιος στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει σκιά.
Ο Όμηρος τη βόρεια πύλη τη θεωρεί τόσο σημαντική και την ονομάζει πύλη ανθρώπων, ενώ τη νότια, που αντιστοιχεί με την τριακοστή μοίρα του Τοξότη και ταυτόχρονα η αντισκιά της βρίσκεται στην ίδια μηδενική μοίρα του Αιγόκερω την τοποθετεί στη ζωδιακή πύλη από την οποία εξέρχονται οι ψυχές, στη μοίρα της ιεροποίησης της ύλης και την αποκαλεί πύλη των θεών γιατί κι εδώ, συμβαίνει το ίδιο με τον Ήλιο.
…«Αυτός (ο Καρκίνος) φαίνεται ότι τοποθετήθηκε μεταξύ των άστρων εξαιτίας της Ήρας, διότι μόνον αυτός, ενώ οι άλλοι συμμαχούσαν με τον Ηρακλή, όταν σκότωνε την Ύδρα, αφού ξεπήδησε από τη λίμνη, δάγκωσε το πόδι του, όπως λέει ο Πανύασις στην Ηράκλειa του. Θύμωσε τότε ο Ηρακλής και τον συνέθλιψε με το πόδι του. Γι’ αυτό έτυχε της μεγάλης τιμής να συμπεριληφθεί μεταξύ των 12 ζωδίων.Ονομάζονται δε μερικοί από τους αστέρες αυτούς Όνοι τους οποίους ο Διόνυσος ανέβασε στ’ άστρα.
Είναι σε αυτούς σημείο διακρίσεως η Φάτνη. Η ιστορία τους είναι η επόμενη:
Όταν οι Θεοί εξεστράτευσαν εναντίον των Γιγάντων λέγεται ότι ο Διόνυσος, ο Ήφαιστος και οι Σάτυροι πορεύονταν πάνω σε όνους. Και παρ’ όλο που οι Γίγαντες ήταν κοντά τους δεν τους αντιλήφθηκαν οι Θεοί. Γκάριζαν όμως οι όνοι. Οι Γίγαντες μόλις άκουσαν τη φωνή έφυγαν. Γι ’αυτό και οι Όνοι τιμήθηκαν και είναι δυτικά του Καρκίνου.
Έχει δε ο Καρκίνος πάνω στο όστρακό του 2 λαμπρούς αστέρες. Αυτοί είναι οι Όνοι. Το νεφέλωμα είναι η Φάτνη που φαίνεται να υπάρχει στον Καρκίνο, δίπλα από την οποία στέκονται οι Όνοι. Έχει στα δεξιά του πόδια ανά ένα λαμπρό αστέρα. Στα αριστερά του δε πόδια, στο πρώτο 2 λαμπρούς, καθώς και στο δεύτερο και στο τρίτο, όμοια και στο άκρο του τετάρτου. Στο στόμα και στο δεξί νύχι 3. Όμοια έχει στο αριστερό νύχι 2 μεγάλους αστέρες. Σύνολο 17».
Ο Καρκίνος, σα ζώδιο, αντιπροσωπεύει τον ενεργητικό, Παρορμητικό Σταυρό, μαζί με τα ζώδια του Ζυγού, του Αιγόκερω και του Κριού. Σαν Αστερισμός είναι ο αμυδρότερος όλων των αστερισμών του Ζωδιακού Κύκλου.
Εν τούτοις προξένησε από πολύ παλιά το ενδιαφέρον των μελετητών, γιατί βρίσκεται στη ζώνη μέσα στην οποία κυκλοφορούν οι πλανήτες. Μάλιστα, όταν ο ουρανός είναι αίθριος και δεν υπάρχει φωταύγεια, μπορούμε να δούμε μία υποβόσκουσα κηλίδα η οποία είχε επισημανθεί από την αρχαιότητα και φέρει το όνομα Φάτνη ή Praesaepe (Πραισέπη).
Τον αστερισμό, σύμφωνα με τη Μυθολογία μας, όπως διαβάσαμε από τους Καταστερισμούς του Ερατοσθένους, τον καταστέρωσε η Ήρα, όταν ο Ηρακλής αγωνιζόμενος να φονεύσει τη Λερναία Ύδρα τον συνέτριψε με το πέλμα του.
Άλλη εκδοχή για την ονομασία, Καρκίνος, είναι η οπισθοδρομική κίνηση που κάνει ο Ήλιος, ο οποίος φτάνοντας στο Περιήλιο του, στο Θερινό Ηλιοστάσιο, στο ακρότατο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου κατέρχεται προς το Νότιο Ημισφαίριο του στο Αφήλιο, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, σαν κάβουρας.
Το δύσκολο γλυφικό του ζωδίου του Καρκίνου, κατ ’άλλους είναι τα λείψανα κάποιας εικόνας κάποιου ζώου, κατ’ άλλους, ίσως, να σχετίζεται με τους δύο αστέρες που βρίσκονται στις δύο πλευρές της Φάτνης και οι οποίοι ονομάζονται Όνοι, σε ενθύμηση των δύο όνων οι οποίοι έλαβαν μέρος στη Γιγαντομαχία υπέρ των Ολυμπίων θεών, στη χερσόνησο της Μακεδονικής Παλλήνης, της αρχαιότερης Φλέγρας.
Μία άλλη εκδοχή για τους δύο Όνους, μυθολογικά, είναι ότι ο Βάκχος (Διόνυσος)πηγαίνοντας για να συναντήσει το Δία, κάποτε, εμποδίστηκε από κάποιο έλος δίπλα στο οποίο έβοσκαν δύο Όνοι. Ο ένας από τους δύο ανέλαβε να τον περάσει απέναντι και από τότε «τη συνεργία» του Διός καταστερώθηκαν με τη Φάτνη ανάμεσά τους, για ν’ απολαμβάνουν εκεί, αιωνίως, άφθονη τροφή.
Κατά τους αστρολόγους ο Καρκίνος, ο Σκορπιός και οι Ιχθείς σχηματίζουν το Υδάτινο Τρίγωνο. Ο Καρκίνος αποτελούσε πάντοτε «τον οίκο της Σελήνης» σύμφωνα με μία παλαιά δοξασία κατά την οποία η Σελήνη βρισκόταν στην περιοχή του Αστερισμού όταν δημιουργήθηκε ο Κόσμος.
Εθεωρείτο, επίσης, σαν το «Ωροσκόπιο του Κόσμου»επειδή ο Καρκίνος απ’ όλα τα ζώδια βρίσκεται πιο κοντά στο Ζενίθ, όπως ανέφερα πιο πριν.
Οι Αρχαίοι ονόμαζαν τον άξονα Καρκίνου – Αιγόκερω.
«Μοιραίο Καρμικό Άξονα στο κοσμόγραμμα της Ειμαρμένης και του Πεπρωμένου όλων των γήινων ενσαρκώσεων( Άξων Ειμαρμένης – Πεπρωμένου /4ος – 10ος οίκος».
Από την Ομηρική εποχή ο Άξων αυτός είχε αυτήν, ακριβώς, την έννοια.
Ας πάμε στο Ομηρικό απόσπασμα της Οδύσσειας και στην ανάλυση του συγκεκριμένου άξονα από το βιβλίο , «Οδύσσεια – Ο δρόμος της Μύησης» για να δούμε του λόγου το αληθές:
Στο τέλος του ταξιδιού του ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη του, μετά από περιπλάνηση δέκα ετών. Ο Όμηρος μάς περιγράφει το λιμάνι της Ιθάκης, με τους παρακάτω στίχους:
« Ένα λιμάνι βρίσκεται του Φόρκυνα στο Θιάκι, του γέρου του θαλασσινού και δυο προβάλλουν κάβοι, απότομοι, στου λιμανιού γυρμένοι εμπρός το έμπα, που όξω κρατούν των δυνατών ανέμων τ’ άγριο κύμα και μέσα τα καμαρωτά καράβια παν και μένουν στ’ αραξοβόλι σαν ερθούν, χωρίς σκοινιά να δέσουν. Έχει κι ελιά στενόφυλλη στου λιμανιού το βάθος και μια κοντά της θαμπερή σπηλιά γεμάτη χάρες, πανάγιος τόπος των Ξωθιών, που τις καλούν Ναϊάδες. Εκεί κροντήρια βρίσκονται και πέτρινα πιθάρια που πάνε μέσα οι μέλισσες και πλάθουν τις κηρήθρες. Κι έχει πετρένιους αργαλειούς, μεγάλους, που οι Νεράϊδες φαίνουν θαλασσογάλανα πανιά, να βλέπεις θάμα. Τρέχουν αστέρευτες πηγές κι έχει η σπηλιά δυο πόρτες, μια προς το μέρος του βοριά, που κατεβαίνει ο κόσμος, και μια άλλη κατά το νοτιά, για τους θεούς, κι ούτ’άλλος περνά θνητός, μόν’ των θεών ο δρόμος είναι εκείθε». ( Ν.101-117).
Τι να υπονοεί ο Όμηρος μιλώντας με τέτοια παράξενα λόγια για το λιμάνι του Φόρκυνα και τις δύο πύλες; Ας ασχοληθούμε κατά πρώτον με το λιμάνι, που φέρει τ’ όνομα του Φόρκυνα.
Να, γιατί, λοιπόν, ο Όμηρος βάζει τον Οδυσσέα να φτάνει στο λιμάνι του Φόρκυνα μετά από τα μυητικά του ταξίδια, γιατί, πλέον, έχει γνωρίσει ολόκληρη τη Σπερματική Ουσία.
Εάν πάμε, τώρα, αστρολογικά να εξηγήσουμε τις δύο πύλες και να τις κατανοήσουμε, κάτι που, ίσως, φαίνεται δύσκολο στους ιστορικούς, γιατί δεν έχουν ασχοληθεί με το θεματολόγιο της Εσωτερικής Αστρολογίας, κι εδώ υπάρχει η δυνατότητα ερμηνείας τους, γιατί στηρίζεται και σε αστρονομικές γνώσεις, επίσης, εκτός από τις αστρολογικές, οι οποίες τις αποσαφηνίζουν.
Στην πρώτη μας ανθρώπινη ενσάρκωση περάσαμε μέσα από αυτήν την Πύλη και από τότε περνάμε πολλές ενσαρκώσεις μέσα απ’ όλα τα ζώδια για να συνειδητοποιήσουμε όλες τις ποιότητες και μέσω των πολλαπλών ενσαρκώσεων ή της εξελικτικής αλυσίδας του DNA ν’ ανελιχθούμε την κλίμακα προς τη Γνώση και τη Σοφία.
Οι δύο αυτές πύλες είναι τα Σημεία της Θερινής (22 Ιουνίου, η μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας) Τροπής, του Θερινού Ηλιοστασίου – Καρκίνος, και της Χειμερινής (22 Δεκεμβρίου, η μεγαλύτερη διάρκεια της νύχτας) Τροπής, του Χειμερινού Ηλιοστασίου – Αιγόκερως.
Ο Καρκίνος είναι το σπίτι της Θείας Μητέρας, είναι το σπίτι μας, είναι το εσωτερικό μας σπίτι, είναι ο φωτεινός ναός μέσα στον οποίο κατοικούμε.
Τον κυβερνά η Σελήνη, σαν Εξωτερικός Κυβερνήτηςκαι 4η ακτίνα, που μας καλεί να μοχθήσουμε και μας βοηθά να εναρμονιζόμαστε και να συσχετίζουμε τις ενέργειές μας. Αντιπροσωπεύει, στην Εσωτερική Αστρολογία, την ψυχή που εγκλωβίστηκε στην ύλη.
Εσωτερικός κυβερνήτης του Καρκίνου και Ιεραρχικός είναι ο Ποσειδών, που αντιπροσωπεύει την6η ακτίνα. Η 6η ακτίνα μας βοηθάει να κατασκευάσουμε το σπίτι μας. Δύο από τα ονόματά της είναι «Αυτός που συντρίβει τους Λίθους» και «Αυτός που οδηγεί στο Δώδεκα». Αυτό μπορεί, άνετα, να στηριχθεί φιλοσοφικά αλλά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί η ανάλυση αυτή σε αυτό το άρθρο.
Ο άθλος του Ηρακλή που αντιπροσωπεύει την Πανσέληνο του Καρκίνου είναι: «Το ελάφι της Θεάς Αρτέμιδος».
Αφού ο Ηρακλής σκότωσε τη Λερναία Ύδρα, παρουσιάσθηκε στο μοχθηρό Ευρυσθέα για ν’ αναλάβει την επόμενη “αποστολή εξιλέωσης”. Βλέποντάς τον ζωντανό, ο Ευρυσθέας σοκαρίσθηκε! Όταν συνήλθε, του ανέθεσε την επόμενη αποστολή: να του φέρει την Κερυνίτιδα Έλαφο. Προσδοκούσε ότι η ελαφίνα θα σκότωνε τον Ηρακλή – ακόμη όμως κι εάν ο ήρωας πετύχαινε το σκοπό του, η Άρτεμις θα εξοργιζόταν και θα τον σαΐτευε!
Ο Ηρακλής ανέλαβε την αποστολή, κατευθύνθηκε προς το βουνό που κατοικούσε το ζώο και το αναγνώρισε από τη λάμψη των κεράτων του. Ξέροντας ότι δε θα μπορούσε να το προλάβει στο τρέξιμο, ούτε να το ακινητοποιήσει με τα όπλα του, αφού η ελαφίνα έτρεχε γρηγορότερα κι από βέλος, αποφάσισε να το εξαντλήσει. Όταν η ελαφίνα τον είδε, άρχισε να τρέχει προς το βορρά κι ο Ηρακλής ακολουθούσε ξοπίσω της. Ένα χρόνο κράτησε η καταδίωξη – περνώντας μέσα από τα εδάφη των Ελλήνων, των Θρακών και των Σκύθων, έφθασαν στη γη των Υπερβορείων. Εκεί το ελάφι, εξουθενωμένο από το τρέξιμο, σταμάτησε για να πιει νερό. Ο Ηρακλής άδραξε την ευκαιρία και το ακινητοποίησε.
Όταν η Άρτεμις έμαθε τί έγινε, εξοργίσθηκε και φώναξε τον αδελφό της Απόλλωνα να τη βοηθήσει με τις σαΐτες του.
Καθώς λοιπόν ο Ηρακλής επέστρεφε στην Ελλάδα, εμφανίσθηκαν μπροστά του για να τον τιμωρήσουν. Ο Ηρακλής της ζήτησε συγχώρεση, εξηγώντας της το λόγο της πράξης του και δεσμευόμενος ότι μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του θα επέστρεφε το ελάφι στην προστάτιδα θεά του.
Πηγαίνοντας προς το παλάτι του Ευρυσθέα, έμαθε ότι ο βασιλιάς προόριζε το ελάφι για το ζωολογικό του κήπο και σκέφθηκε ένα τέχνασμα: Κάλεσε τον Ευρυσθέα να βγει έξω από το παλάτι ώστε να παραλάβει ο ίδιος το ελάφι. Βλέποντάς τον ο Ευρυσθέας τον συνεχάρη για την επιτυχία του – όταν όμως άπλωσε τα χέρια του για να το πάρει, ο ήρωας πήρε τα χέρια του από το ζώο και αυτό ταχύτατα έτρεξε προς την Αρτέμιδα.
Έτσι εκπλήρωσε τόσο την αποστολή του να φέρει την Κερυνίτιδα Έλαφο στον Ευρυσθέα, όσο και την υπόσχεσή του στην Αρτέμιδα ότι θα την επέστρεφε.
Οι τελετουργίες του Καρκίνου τελούνταν στην Έφεσο,όπου λατρευόταν η πολύστηθη θεά Άρτεμις, η Εφεσία.
Πηγή
mythagogia.blogspot.gr