Κατάρα: H Ευχή της Εχθρότητας

Η Κατάρα είναι μια μορφή γητείας που έχει σκοπό να επιφέρει κακοτυχία, αρρώστια, κακό, ακόμα και τον θάνατο σε όποιον πέσει επάνω. Συνήθως την αποκαλούν ως “βλαστήμια”, “αποστροφή” ή “ανάθεμα”. Η κατάρα αποτελεί την πιο τρομακτική μορφή Μαγείας και είναι παγκόσμιο φαινόμενο.

Εκτελείται με την “τοποθέτηση” της πάνω στο θύμα για εκδίκηση και δύναμη αλλά και για προστασία, συνήθως των σπιτιών, των θησαυρών, κατακομβών αλλά και νεκροταφείων. Η κατάρα μπορεί να δείξει τα αποτελέσματα της άμεσα ή να παραμείνει σε αδράνεια για χρόνια. Συνήθως οι κατάρες τοποθετούνται πάνω σε οικογένειες, πάνω στις οποίες η ισχύς τους κρατάνε και για τις επόμενες γενιές.

Η κατάρα δεν είναι ένα μέσο μαγικό μόνο για τους Μάγους και τους Γητευτές. Ο καθένας μπορεί να ξεστομίσει μια κατάρα με το να εκδηλώσει μια έντονη επιθυμία του ώστε να βλάψει με όποιο τρόπο μπορεί κάποιον άλλον. Όμως, η επιτυχία της κατάρας, εξαρτάται από τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτός που καταριέται και την στάση του. Στις Μαγικές Κοινότητες πιστεύεται πως οι κατάρες έχουν περισσότερη δύναμη, άρα και πιο επικίνδυνες, όταν εκτελούνται από άτομα ισχύος όπως είναι ο Ιερείς, Ιέρειες και Βασιλείς, από άτομα με μαγική ισχύ όπως Μάγοι, Μάγισσες, Γητευτές και Μαγγανευτές, από άτομα που δεν έχουν άλλη πηγή δικαιοσύνης όπως είναι οι απλές γυναίκες, οι φτωχοί και οι άποροι καθώς και οι ετοιμοθάνατοι. Οι κατάρες που λέγονται από το νεκροκρέβατο είναι οι πιο ισχυρές, καθώς όλη η ζωτική ενέργεια αυτού που καταριέται, πηγαίνει απευθείας στην κατάρα.

Αν κάποιος γνωρίζει πως είναι θύμα κάποιας κατάρας και πιστεύει πως είναι καταδικασμένος, η κατάρα αποκτάει ακόμα περισσότερη ισχύ, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό το θύμα να φέρει την δική του καταδίκη, μέσα από Συμπαθητική Μαγεία. Ωστόσο, οι κατάρες δεν λειτουργούν χωρίς τέτοια γνώση από μεριάς του καταραμένου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κανένας δεν ενημερώνει το θύμα για την ύπαρξη της κατάρας που είναι επάνω του, μη τυχόν και αναζητήσει κάποια Μάγισσα/Μάγο να αντιστρέψει την γητεία.

Η κατάρα είναι όπως η Ευλογία. Επικαλούνται υπερφυσικές δυνάμεις για να προκαλέσουν το αποτέλεσμα που επιθυμεί αυτός που καταριέται. Ο σκοπός είναι που κάνει την διαφορά ανάμεσα στο όφελος και την βλάβη. Οι Μάγισσες και οι Γητευτές εκτελούν και Ευλογίες και Κατάρες είτε για πελάτες με χρηματικό αντάλλαγμα είτε για να φέρουν εις πέρας δικαστικές ποινές. Κάτι τέτοιο μας κάνει γνωστό και ο Πλάτων μέσα από την “Πολιτεία”:

“Εάν κάποιος επιθυμεί να πληγώσει έναν εχθρό, για ένα μικρό αντάλλαγμα αυτοί μπορούν να επιφέρουν ζημιά σε καλό και κακό παρομοίως, δεσμεύοντας τους θεούς να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους με ξόρκια και κατάρες.”

Ο τρόπος που χρησιμοποιείται παγκοσμίως για να εκτελεστεί μια κατάρα είναι με την χρήση ενός ομοιώματος, το οποίο αντιπροσωπεύει το θύμα. Τα ομοιώματα αυτά είναι φτιαγμένα από κερί και είναι σύνηθες στην αρχαία Ινδία, Περσία, Αίγυπτο, Αφρική και Ευρώπη. Ακόμα και στις μέρες μας χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιοχές. Τα ομοιώματα μπορούν να γίνουν και από πηλό, ξύλο ή και από γεμισμένο ρούχο (το είδος αυτό μαγείας ονομάζεται “Αντιπροσωπευτική Μαγεία”) και είναι γνωστά ως “Κουκλάκια” (Poppets). Τα ζωγραφίζουν ή τα σημαδεύουν ενώ άλλες φορές τοποθετούν επάνω τους ότι έχει να κάνει με το θύμα, όπως είναι τα νύχια, τρίχες, περιττώματα (και όμως χρησιμοποιούνται), κομμάτια ρούχου, ζέσες του σώματος, έμμηνα και σπέρμα, ακόμα και σκόνη από τα αποτυπώματα των ποδιών. Όλα αυτά τα καίνε ή τα λιώνουν σε φωτιά. Καθώς η φιγούρα λιώνει ή καίγεται, το θύμα βασανίζεται και υποφέρει, και όταν καεί πλήρως ή λιώσει η φιγούρα, ο καταραμένος πεθαίνει.

Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν κέρινα ομοιώματα του Άποφις. Ήταν μια Αιγυπτιακή θεότητα που ενσάρκωνε το χάος και ήταν το αντίθετο του φωτός της Μάατ, της θεάς της αλήθειας, της ισορροπίας, της τάξης και της αρμονίας, του νόμου, του ήθους και της δικαιοσύνης. Ο Άποφις ή Απέπ εμφανιζόταν ως γιγάντιο φίδι (σαν το γνωστό Φίδι). Ο Μάγος έγραφε το όνομα του θεού Άποφις με πράσινο μελάνι πάνω στο ομοίωμα, το τύλιγε σε νέο πάπυρο και το πέταγε στη φωτιά. Καθώς αυτό καιγόταν, ο Μάγος το κλωτσούσε με το δεξί του πόδι τέσσερις φορές. Οι στάχτες από το ομοίωμα ανακατεύονταν με περιττώματα και τα πέταγαν σε άλλη φωτιά. Οι Αιγύπτιοι κράτησαν τέτοια ομοιώματα μέσα στις κρύπτες τους.

Πέρα από τους Αιγυπτίους, οι κέρινες απεικονίσεις ήταν πολύ δημοφιλής κατά τα “Πύρινα Χρόνια” (ορισμός των Μαγισσών, για την περίοδο του “Κυνηγιού των Μαγισσών”) και πολλές μάγισσες και μάγοι κατηγορήθηκαν πως καταράστηκαν άλλους. Ο Βασιλιάς Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας (ή Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας. Ήταν βασιλιάς της Σκωτίας από τις 24 Ιουλίου 1567 και βασιλιάς της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από την ένωση των στεμμάτων της Σκωτίας και της Αγγλίας στις 24 Μαρτίου του 1603 έως τον θάνατό του.) γράφοντας στο βιβλίο του “Daemonologie” το 1597, περιέγραφε πως οι μάγισσες προκαλούσαν αρρώστιες και έφερναν τον θάνατο ψήνοντας κέρινες απεικονίσεις:

«[…] Για κάποιους άλλους αυτούς τους καιρούς, αυτός (ο διάβολος) τους δίδαξε πώς να κάνουν εικόνες από κερί ή πηλό. Ώστε με το κάψιμο τους, τα άτομα που το όνομα τους φέρουν, είθε να λιώνουν συνεχώς ή να αποξηραίνονται από συνεχή αρρώστια. Μπορούν να μαγέψουν και τη ζωή να πάρουν από άνδρες και γυναίκες, με το να καίνε τις εικόνες, όπως προηγουμένως μίλησα, κάτι που είναι πολύ πιθανό στον Αφέντη τους να εκτελέσει, παρόλο που, όπως είπα προηγουμένως, το εργαλείο από κερί δεν έχει ηθική σε αυτό που στραμμένο θα κάνει, ακόμα να μην ξέρει πολύ καλά, παρά τον ίδιο υπολογισμό που οι επικαλούμενοι σκλάβοι του, το κερί αυτό λιώνουν στη φωτιά, ίσως αυτός να μη μπορεί, όπως λέω αυτούς τους καιρούς, σεμνά, σαν πνεύμα, τόσο αποδυναμωμένα και διάσκορπα τα πνεύματα της ζωής του ασθενούς, όπως μπορεί να τον κάνει στο πρώτο μέρος, για αδυναμία, να εφιδρώνει το πνεύμα από το σώμα του. Και στο άλλο μέρος, για τη χωρίς συγκατάθεση των πνευμάτων αυτών, που του προκαλεί την χώνεψη, τόσο αποδυναμωμένο το στομάχι του, που το πνεύμα του δραματικά συνεχίζει να εφιδρώνεται στο πρώτο μέρος, και καθόλου νέες καλές ρουφηξιές δεν μπαίνουν από αυτόν, λόγω έλλειψης πέψης από την άλλη, τελικά είθε να εξαφανιστεί, ακόμα και αν η εικόνα του θα πεθάνει στη φωτιά. […]»

Το λιώσιμο ή το κάψιμο των ομοιωμάτων δεν είναι ο μοναδικός τρόπος χρήσης. Σαν εναλλακτική είναι η τοποθέτηση καρφιτσών, πινεζών ή ακόμα και μικρών μαχαιριών. Άλλες παραλλαγές των ομοιωμάτων είναι η ανθρώπινη ή ζωική καρδιά. Πτώματα ζώων, καρδιές ή αντικείμενα που γρήγορα αποσυντίθενται, όπως τα αυγά, θάβονται με ξόρκια και γητείες ώστε το θύμα να πεθάνει όσο αποσυντίθενται τα υλικά αυτά. Στην Ιρλανδία, υπάρχουν οι “Πέτρες της Κατάρας”, οι οποίες χτυπιόνται και γυρνάνε από τα δεξιά όταν μια κατάρα έχει ειπωθεί.

Φυσικά οι κρύσταλλοι και τα πολύτιμα πετράδια συχνά φέρεται να έχουν την δύναμη να κρατούν κατάρες μέσα τους. Το πιο διάσημο καταραμένο πετράδι είναι το Διαμάντι της Ελπίδας (Hope Diamond). Η κατάρα ξεκινάει με τον Ζαν Μπαπτίστ Ταβερνιέρ, ο οποίος ήταν προκάτοχος ορισμένων μεγάλων διαμαντιών, συμπεριλαμβανομένου και της Ελπίδας. Το Διαμάντι εκλάπη από ένα Ινδικό άγαλμα, και όταν οι μοναχοί το ανακάλυψαν, καταράστηκαν όποιον το έχει στη κατοχή του. Ο Ταβερνιέρ υπέφερε από πολύ υψηλό πυρετό, και όταν πέθανε, λύκοι κατασπάραξαν το σώμα του. Πριν πεθάνει όμως, το είχε πουλήσει στον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας, ο οποίος το ξαναέκοψε το 1673. Τότε έγινε γνωστό ως “Το Μπλε Διαμάντι του Στέμματος” ή “Γαλλικό Μπλε”. Ο βασιλιάς πέθανε από γάγγραινα και όλα τα νόμιμα παιδιά του πέθαναν στη γέννα, εκτός από ένα.

Το Διαμάντι αργότερα πέρασε στον Νικολά Φουκέτ, ο οποίος δούλευε για τον βασιλιά Λουδοβίκο, λέγεται πως το φορούσε και αυτός σε ορισμένες περιπτώσεις. Αλλά εξορίστηκε λόγω προσβολής προς το βασιλιά. Αργότερα άλλαξε την καταδίκη σε ισόβια φυλάκιση και πέρασε τα επόμενα 15 χρόνια στο οχυρό του Pignerol. Λέγεται πως ο Φουκέτ ήταν ο “Άνδρας με τη Σιδερένια Μάσκα”. Στη συνέχεια, το Διαμάντι κληρονομήθηκε από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ’, ο οποίος το δώρισε στην Μαρία Αντουανέτα. Σειρά για την κατάρα είχε η Πριγκίπισσα Μαρί-Λουίζ Λαμπάλ. Μέλος της αυλής της Μαρίας Αντουανέτας και η πιο κοντινή της έμπιστη φίλη. Σκοτώθηκε από όχλο χτυπώντας την με σφυρί, την αποκεφάλισαν, την ξεγύμνωσαν και την ξεκοίλιασαν (ορισμένα από όσα της έκαναν), και το κεφάλι της καρφώθηκε σε πάσαλο και μεταφέρθηκε στο παράθυρο του κελιού της φυλακής της Αντουανέτας. Ο Γουίλεμ Φολς, ένας Δανός κοσμηματοπώλης, ξαναέκοψε το Διαμάντι. Η κατάρα τον χτύπησε μέσω της δολοφονίας του από το χέρι του γιου του, ο οποίος στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Το Διαμάντι ήρθε στη κατοχή του Έλληνα χρηματιστή διαμαντιών Σίμωνα Μαονχαρίδη, ο οποίος έριξε το αμάξι του σε γκρεμό, σκοτώνοντας τον ίδιο, την γυναίκα και το παιδί τους.

Η τελευταία αναφορά των ιστοριών της θρυλικής κατάρας είναι αυτή της Έβαλιν Βαλς ΜακΛιν. Μια κακομαθημένη κληρονόμος που απολάμβανε την μαγευτική της ζωή, μέχρι που αγόρασε το Διαμάντι. Με χαρά το φορούσε επάνω της αλλά είχε μεγάλο κόστος η αγορά του. Πρώτα η πεθερά της πέθανε, μετά ο γιος της στα εννιά του χρόνια, ο άντρας της την παράτησε για μια άλλη γυναίκα και μετά πέθανε σε ψυχιατρείο, στη συνέχεια πέθανε η κόρη της από υπερβολική δόση ναρκωτικών στα 25 της με αποκορύφωμα, την πώληση της εφημερίδας της “The Washington Post” και να πεθάνει με πολλά χρέη. Τα παιδιά που επέζησαν της κατάρας, πούλησαν το Διαμάντι στον Χάρι Γουίνστον, ο οποίος 9 χρόνια μετά το ταχυδρόμησε στους Σμιθσόνιαν ( Ίδρυμα ερευνών των ΗΠΑ που ιδρύθηκε, με νομοθετική πράξη του Κογκρέσου, με βασικό σκοπό “την αύξηση και διάδοση της γνώσης” κυρίως μέσα από μουσειακά εκθέματα). Αλλά ο ταχυδρόμος που έμελε να το παραδώσει διέλυσε το πόδι του σε τροχαίο, και σε άλλο ατύχημα υπέστη σοβαρά τραύματα στο κεφάλι, και κάηκε το σπίτι του.

Οι κατάρες είναι ενάντια στην ηθική και τους κανόνες όχι μόνο της Μαγείας, της Wicca αλλά και άλλων New Age συστημάτων. Οι σύγχρονοι μάγοι πιστεύουν πως η κατάρα θα γυρίσει πίσω σε αυτόν που την έστειλε, με όποια μορφή, μέσω του Τριπλού Νόμου της Επιστροφής. Όπως λέμε στην Ελλάδα “Η κατάρα είναι γαϊδάρα, και επιστρέφει στον αφέντη της”. Άλλα συστήματα πιστεύουν πως είναι δικαιολογημένη η κίνηση της κατάρας απέναντι στους εχθρούς κάποιου. Ορισμένοι μάγοι δέχονται ορισμένους τύπους κατάρας, όπως είναι οι Δεσμευτικές, που έχουν σκοπό να σταματήσουν πράξεις βίας. Μάγοι που προέρχονται από έθνικ κουλτούρες, πιστεύουν στην δικαιολογημένη χρήση της κατάρας.

Όμως, καθώς οι γραμμές αυτές θα διαβάζονται, κάπου μέσα θα ξυπνήσει ένας πιθανός φόβος. Πως πολεμάς κάτι τόσο επιθετικό; Υπάρχουν ορισμένα Τάλισμαν, τα οποία κατασκευάζονται σύμφωνα με διάφορες φόρμουλες, και έχουν την δύναμη να αναιρούν ή να αποκρούουν κατάρες. Ένα παράδειγμα είναι το Αίμα Δράκου (λαμπερό κόκκινο ρετσίνι, προερχόμενο από το δέντρο “Dracaena Draco” ή όπως είναι γνωστό “Δρακοντιά”), το οποίο χρησιμοποιείται σε μείγματα βοτάνων για προστασία. Ένα υφασμάτινο κουκλάκι γεμισμένο με πευκοβελόνες, με χαραγμένο το όνομα αυτού που καταράστηκε (αν είναι γνωστό), το οποίο θάβεται ή καίγεται, μπορεί να λύσει την κατάρα. Οι σκόρπιες πευκοβελόνες μπορούν να προστατέψουν ένα δωμάτιο ή ένα σπίτι. Το έλαιο του Δεντρολίβανου και το Βαν Βαν, μέσα σε λουτρό, αποτελούν γιατρειά απέναντι σε κατάρες. Ορισμένοι μάγοι καίνε ένα μωβ κερί ενώ ψέλνουν το ξόρκι τους για να λυθεί η κατάρα. Αυτό αποτελεί και τον πιο σύνηθες τρόπο αντιμετώπισης της κατάρας. Οι Ινδοί μάγοι, αντιστρέφουν τις κατάρες στην αντίθετη μεριά, επιστρέφοντας τες πίσω στους δημιουργούς τους. Η πιο κατάλληλη περίοδος για να τοποθετήσει κανείς αλλά και να αναιρέσει μια κατάρα, είναι στη Χάση της Σελήνης.