Ο έρωτας έχει νόημα μόνο όταν υπάρχει ανταπόκριση και όχι όταν βρίσκεις την `πόρτα` κλειστή…
Οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν τον έβλεπαν σαν φτερωτό θεό, με τόξα και βέλη, που τα πετούσε ανεξέλεγκτα… “Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.” είπε ο Κικέρων. Είναι μια από τις εκπλήξεις της ζωής. Ένας αστάθμητος παράγων. Έρχεται όταν τον έχουμε ανάγκη κι επίσης όταν είμαστε σίγουροι πως δεν τον έχουμε ανάγκη. Έρχεται κι όταν τον έχουμε ξεπεράσει, όταν αισθανόμαστε πως έχουμε παραμεγαλώσει ή ωριμάσει, όταν είμαστε πολυάσχολοι ή πηγμένοι για έρωτα.
Ναι, μπορεί να έχεις απογοητευτεί καθώς έζησες αδιέξοδες σχέσεις…
Μπορεί να έχεις αποφασίσει να σκέφτεσαι περισσότερο και να αισθάνεσαι λιγότερο. Ο φόβος της απώλειας σε έχει πληγώσει τόσο πολύ που προτιμάς να αποφύγεις να ερωτευτείς και πάλι. Υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως δεν θα επιτρέψεις στο συναίσθημά σου να λειτουργήσει ξανά τόσο δυνατά. Προσπαθείς να αποκλείσεις τον έρωτα, με λίγα λόγια…
Όσο όμως και να αντιστέκεσαι , πάντα υπάρχει η πιθανότητα να ερωτευτείς ξανά. Να σου κοπούν τα γόνατα για άλλη μια φορά, να σε αγγίξει ένας άντρας “τυχαία” και να κοκκινήσεις ως τις ρίζες των μαλλιών σου, να χάσεις τα λόγια σου…
“Οι άνθρωποι ονόμασαν τον έρωτα φτερωτό επειδή έχει φτερά. Οι Θεοί τον ονόμασαν έτσι επειδή έχει τη δύναμη να δίνει φτερά.” γράφει ο Πλάτων. Το ζήτημα είναι να καταφέρεις να βγαίνεις αλώβητη από κάθε νέα δοκιμασία. Να ζεις τη σχέση σου χωρίς να θεωρείς πως πρέπει οπωσδήποτε να είναι η τελευταία και να κρατήσει παντοτινά. Κάποιος σπουδαίος με συμβούλεψε πως “το ‘ποτέ’ και το ‘πάντα’, είναι δύσκολες λέξεις και καλό είναι να προσέχουμε πότε τις χρησιμοποιούμε.”
Ο χρόνος αποδεικνύει τι κρατάει “για πάντα”…Όταν θα έχουμε δει πως έχει “κρατήσει”…
Μπορεί κάποιοι να σε πλήγωσαν. Καλύτερα όμως να αφήσεις πίσω ό,τι σε στενοχώρησε… Να θυμάσαι πως και αν η αγάπη σου τους πνίγει, αγάπα εκείνους που ξέρουν να κολυμπούν…