Οι περισσότεροι από όσους ισχυρίζονται ότι έπεσαν θύματα απαγωγής, πιστεύουν ότι έχουν εμφυτεύματα στο σώμα τους, τα οποία κατευθύνουν τις κινήσεις τους, τις σκέψεις τους ακόμα και το μεταβολισμό τους.
Διαβάστε τι αποκαλύπτουν:
Cynthia: «Όταν ήμουν στα τριάντα, έμαθα από τον πατέρα μου την αλήθεια για ένα κυβερνητικό πείραμα στο οποίο έλαβα μέρος: όπως μου είπε, χρησιμοποίησαν DNA εξωγήινων για τη δημιουργία μου Επίσης, έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέσα σε ιπτάμενους δίσκους, μακριά και εκεί επάνω. Είχα πολλές επαφές Οι περισσότερες από αυτές έγιναν όταν ήμουν στην εφηβεία.
Με πήραν μακριά. Έμεινα σε τέτοιους δίσκους για αρκετό καιρό. Γνώρισα πολυάριθμα είδη όντων. Έχω συναντήσει Salamander και Greys (‘είδη’ εξωγήινων), διάφορά είδη Greys. Επιπλέον, έχω έρθει σε επαφή με Blue Arcturians, οι οποίοι είναι απίστευτοι. Όλα έχουν τη δική τους προσωπικότητα και τους δικούς τους σκοπούς μέχρι στιγμής, δεν έχω συναντήσει ένα ον που να είναι δυσοίωνο. Ποτέ δεν είχα βιώσει την άνευ όρων αγάπη, μέχρι που τους γνώρισα πρόσωπο με πρόσωπο και είχα συνειδητή επαφή μαζί τους. Με έχουν απαγάγει πολλές φορές Μου μιλούν για τα υβρίδια και πως βρίσκονται εδώ, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους».
Lisa: «Άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα και όταν άνοιξα, στεκόταν έξω ένας εξωγήινος, από το είδος Grey. Αυτό το πλάσμα μου έδωσε ένα μικρό μωρό. Κοίταξα προς το μέρος του και μου έδωσε ένα δεύτερο που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Ξύπνησα ουρλιάζοντας και θυμωμένη. Γύρισα πίσω με μώλωπες ή ξύπνησα υποθέτω με μώλωπες που δεν θα έπρεπε να είχα.
Είχα μια τρύπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, από όπου έλαμπε ένα μαύρο φως, με ένα τρίγωνο γύρω από αυτό. Θα ήθελα να πω στον εαυτό μου ότι όλα ήταν ένα όνειρο, αλλά κάπου μέσα μου ξέρω ότι ήταν κάτι περισσότερο από αυτό».
Travis: «Στις 5 Νοεμβρίου του 1975, εγώ και άλλοι έξι συνάδελφοί μου, ενώ φεύγαμε από την εργασία μας, συναντήσαμε ένα UFO σε ένα απομακρυσμένο δάσος. Ενώ εγώ επιβιβάστηκα σε αυτό, οι συνάδελφοί μου κατηγορήθηκαν ότι με δολοφόνησαν και αναγκάστηκαν να συνθέσουν μια ιστορία για να καλύψουν την απουσία μου. Οι αστυνομικοί μάλιστα τους έβαλαν να περάσουν μέχρι και από ανιχνευτές ψεύδους, και παρόλο που πέρασαν, από τότε έχουν γίνει άπειρες προσπάθειες να εξηγηθεί η απουσία μου. Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου επί του σκάφους, συνάντησα κάποιες σίγουρα μη ανθρώπινες οντότητες και επίσης μερικά όντα που έμοιαζαν με ανθρώπους σε μεγάλο βαθμό. Ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία».
Stephen: «Βρέθηκα σε έναν ιπτάμενο δίσκο. Περπατούσα κατά μήκος της εξέδρας φόρτωσης και έψαχνα κάτω, προς τα αριστερά και δεξιά μου, ενώ ένας Grey μου κρατούσε το χέρι. Έβλεπα διάφορα είδη εξωγήινων να έχουν ανθρώπινη μορφή και διάφορους εξωγήινους να έρχονται και να φεύγουν. Το Grey με έβαλε σε ένα μικρό δωμάτιο, η πόρτα ήταν ανοιχτή και μου είπε ακριβώς στο μυαλό μου, «Κάτσε εδώ και περιμένετε, θα επιστρέψω». Έτσι, κάθισα κάτω. Ήταν όλα λευκά και μετά από ώρα επέστρεψε. Στη συνέχεια με πήγε σε ένα άλλο μεγαλύτερο δωμάτιο. Ήταν ένα αμφιθέατρο με καθίσματα γηπέδου. Υπήρχε ένα βάθρο στο κάτω μέρος και αυτός με οδήγησε σε ένα κάθισμα ενώ γύρω μου κάθονταν άνθρωποι αλλά και διαφορετικοί τύποι εξωγήινων όντων. Την επόμενη στιγμή, με οδήγησαν σε ένα άλλο μέρος. Τους έλεγα ‘θέλω να μείνω, δεν θέλω να φύγω’.
Άρχισα να κλαίω, τους έλεγα διαρκώς ότι δεν θέλω να φύγω, ότι ανήκω εδώ. «Όχι, δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου, πρέπει να μας βοηθήσεις να σώσουμε τον πλανήτη Γη», αυτό είναι το μόνο που θυμάμαι από όσα μου είπαν».
Terrance: «Είδα τρεις μικρούς Greys να στέκονται στο κρεβάτι μου.
Μου ζήτησαν να μην κινηθώ γιατί αλλιώς θα μου έκαναν κακό, αλλά δεν μου έκαναν ποτέ κακό.
Με σήκωσαν από το κρεβάτι, σαν να αιωρούμουν και με πέρασαν μέσα από το παράθυρο. Με πήγαν στο σκάφος τους που βρισκόταν έξω από το σπίτι μου. Με ξάπλωσαν στο κρεβάτι. Αυτό συνέβαινε τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο Τους έβλεπα να έρχονται, περνώντας μέσα από τους τοίχους και τις πόρτες και εγώ τους έλεγα να κάνουν ότι θέλουν αρκεί να μη με πειράξουν. Πριν από τέσσερα χρόνια άρχισε να με κουράζει όλο αυτό. Τους είπα «κοιτάξτε, δεν πρέπει να το κάνετε αυτό» αλλά εκείνοι μου έλεγαν ότι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Δεν ήξερα τι εννοούν. Μετά είπα σε αυτόν που με επεξεργαζόταν, ο οποίος ήταν ψηλότερος, με μεγάλο κεφάλι το οποίο έβαλε απέναντι στο δικό μου, «γιατί το κάνετε αυτό συνέχεια;». Εκείνος με κοίταξε με τα μεγάλα μαύρα μάτια του και είπε «θα μάθεις με τον καιρό». Σταμάτησαν όμως να έρχονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είμαι απογοητευμένος Μου άρεσε που με επισκέπτονταν. Ήλπιζα να μάθω κάτι. Αλλά ποτέ δεν μου μίλησαν και ενώ περίμενα να μου δώσουν κάποιο μήνυμα για να μεταφέρω, μου έλεγαν να σταματήσω. Το μήνυμά τους ήταν βασικά, «σκάσε»».
Sabastian: «Ήταν πριν από περίπου τρία χρόνια. Είδα αυτόν τον Ε.Τ. Με ξύπνησε μέσα στη νύχτα, τη στιγμή που διαλογιζόμουν. Υπάρχουν Έμοιαζε με μικρό παιδί, με τη διαφορά ότι είχε τεράστια μάτια, μικρή μύτη και μικρό στόμα. Δεν μου έκαναν τίποτα. Απλά άνοιξαν τα μάτια μου. Ήταν κάπως τρελό, επειδή, πριν από αυτό, ζήτησα κάτι τέτοιο να μου συμβεί, μόνο για να ξέρω ότι υπάρχουν και πράγματι πήρα την απόδειξη. Ξέρεις, ήταν εκεί. Αυτό συνέβη».
Viviane: «Περίπου στις δύο και μισή το πρωί, υπήρχαν τέσσερα μικρά Greys στην άκρη του κρεβατιού μου. Όλοι έμοιαζαν μεταξύ τους, τους κοιτούσα και τους είπα «Είστε τόσο άσχημοι. Γιατί δεν φοβάμαι;». Αλλά έκαναν κάτι και με ηρέμησαν. Ένας από αυτούς, ήρθε κοντά μου και μου έκανε κάτι. Μου έδειχναν φωτογραφίες, κάτι σαν ολογράμματα. Ήξερα ότι πρόκειται για εικόνες από την ζωή μου κατά το παρελθόν, αλλά δεν ήμουν σίγουρη τι ήταν αυτό που μου έδειχναν.
Αυτό που μου είπαν ήταν ότι έρχονταν σε εμένα από τότε που ήμουν παιδί. Με δίδαξαν πράγματα που υποτίθεται ότι θα δίδασκαν σε άλλους εδώ στη Γη μου έλεγαν πράγματα όπως για την εξυγίανση του περιβάλλοντος, να φερόμαστε καλά ο ένας στον άλλον και να έχουμε αδελφική αγάπη. Και, επίσης, το μεγάλο πράγμα που ήταν σημαντικό για αυτούς, ήταν να απαλλαγούμε από τα πυρηνικά εργοστάσια».
James: «Στο όρος Rainier, στις 24 Δεκεμβρίου του 1973, είχα μια τηλεπαθητική επαφή με έναν ιπτάμενο δίσκο που εμφανίστηκε ως ένα λαμπρό φως στον ουρανό. Επικοινωνούν μαζί μας, αλλά το κάνουν τηλεπαθητικά. Πραγματικά, δεν θέλουν να μας δείξουν τον εξοπλισμό τους ή τα δωμάτιά τους. Η επαφή μου έμοιαζε με μια σύντομη συνεδρία. Δεν καθόμασταν σε καρέκλες, έγιναν όλα τηλεπαθητικά. Αυτή ήταν μια από τις εμπειρίες μου. Έχω επικοινωνήσει με πολλούς εξωγήινους. Τριάντα «φυσιολογικούς» τύπους εξωγήινων. Διακόσια άλλα είδη εξωγήινων. Μπορώ να μιλήσω σε αυτούς και στους ανθρώπους τους στην Γη για να μάθω τα πάντα: από το ποια θα είναι η επόμενη Μις Αμερική, μέχρι το ποιος θα κερδίσει το Super Bowl… Με έστειλαν πίσω στο χρόνο Όσα έλεγαν τα ημερολόγια των Μάγιας, συνέβησαν. Οι αύρες μας έχουν περάσει στην τρίτη διάσταση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μου».
John: «Είδα καθαρά σκηνές με εξωγήινους, στην αίθουσα του μαιευτηρίου όπου γεννήθηκα. Αργότερα, η επόμενη εμπειρία μου ήταν όταν ήμουν τριών ετών.
Αυτά τα πλάσματα, ήρθαν στο δωμάτιό μου. Περπατήσαμε στους τοίχους και βρεθήκαμε έξω στο δάσος όπου εκεί στέκονταν τρία ελάφια που έμοιαζαν να είναι σαν καρτούν. Όπως έμαθα αργότερα, ήταν Zetas («είδος» εξωγήινων). Καθίσαμε κάτω, και αυτός σχεδίασε στη λάσπη το φεγγάρι και τη Γη και κάτι γραμμές, απομακρυσμένες από τους συγκεκριμένους πλανήτες, δείχνοντάς μου από πού είχε έρθει Αργότερα, βρέθηκα στον ιπτάμενο δίσκο… Κοιτούσα από ψηλά τη Γη και το φεγγάρι. Σε μια άλλη εμπειρία, είδα τις σιλουέτες τους να στέκουν στην άκρη του κρεβατιού μου… Μετά με μετέφεραν με μια μπλε ακτίνα, λίγων εκατοστών σε διάμετρο. Με πήγαν στο ηλιακό πλέγμα… Του είπα φωναχτά, «Μπορείτε να μου δείξει τον ιπτάμενο δίσκο;» και με αυτό, απλά εξαφανίστηκαν. Σχεδόν εξατμίστηκαν μπροστά μου».
Sebastien: «Όλη μου τη ζωή είχα οράματα, τα οποία δεν μπορούσα ποτέ να ελέγξω. Αρχικά απήχθη όταν ήμουν δεκαέξι ετών. Σηκώθηκα ψηλά στον αέρα. Δεν υπήρχε βαρύτητα Ήταν ένας μικρός ιπτάμενος δίσκος, στρογγυλό. Έμοιαζε να έχει ένα κατακόρυφο άνοιγμα. Είχε ορθογώνιο σχήμα. Δεν είδα να έχει πόρτες καθώς στην ουσία μεταφέρθηκα μέσα στο χώρο του δίσκου. Μπορούσα να δω τους πανύψηλους Grey στα δεξιά μου να μιλούν ο ένας στον άλλο. Όλοι τους είχαν μικρά στόματα και μεγάλα, μαύρα μάτια. Ήταν ένας πολύ γάργαρος ήχος. Ήταν πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Δεν ένιωσα φόβο, απλά έβλεπα, κοιτούσα γύρω μου».
Bruce: «Κοίταξα μακριά και είδα ένα φως πάνω από τα βουνά. Φαινόταν ξεκάθαρα σαν UFO για μένα. Έτσι είπα φωναχτά, «Αν έρχεστε για μένα, μπορείτε να σύρετε τους κ… σας εδώ και να με πάρετε μαζί σας». Και μόλις το είπα αυτό, κινήθηκε σε υπερηχητικές ταχύτητες. Σταμάτησε ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου. Ήταν τεράστιο. Ήταν στρογγυλό και «λουζόταν» στο φως. Είχε όλα αυτά τα χρώματα του ουράνιου τόξου, όπως το ροζ, το πράσινο, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Απλά έμεινε εκεί. Γι′ αυτό και κάθισα εκεί κοιτάζοντας αυτό το πράγμα, στη συνέχεια μετά από δέκα λεπτά ήρθε και πέρασε αλλά δεν έγινε τίποτα. Τότε ξαφνικά αυτό το πράγμα αρχίζει να υποχωρεί, έγινε φωτεινότερο, πήρε σχεδόν ένα λευκό ζεστό χρώμα και ξαφνικά εξαφανίστηκε ακριβώς μπροστά από τα μάτια μου. Δεν πέταξε μακριά κυριολεκτικά έκανε ένα σσσσσσσσσσσσσσ και εξαφανίστηκε».
Cynthia: «Όταν ήμουν στα τριάντα, έμαθα από τον πατέρα μου την αλήθεια για ένα κυβερνητικό πείραμα στο οποίο έλαβα μέρος: όπως μου είπε, χρησιμοποίησαν DNA εξωγήινων για τη δημιουργία μου Επίσης, έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέσα σε ιπτάμενους δίσκους, μακριά και εκεί επάνω. Είχα πολλές επαφές Οι περισσότερες από αυτές έγιναν όταν ήμουν στην εφηβεία.
Με πήραν μακριά. Έμεινα σε τέτοιους δίσκους για αρκετό καιρό. Γνώρισα πολυάριθμα είδη όντων. Έχω συναντήσει Salamander και Greys (‘είδη’ εξωγήινων), διάφορά είδη Greys. Επιπλέον, έχω έρθει σε επαφή με Blue Arcturians, οι οποίοι είναι απίστευτοι. Όλα έχουν τη δική τους προσωπικότητα και τους δικούς τους σκοπούς μέχρι στιγμής, δεν έχω συναντήσει ένα ον που να είναι δυσοίωνο. Ποτέ δεν είχα βιώσει την άνευ όρων αγάπη, μέχρι που τους γνώρισα πρόσωπο με πρόσωπο και είχα συνειδητή επαφή μαζί τους. Με έχουν απαγάγει πολλές φορές Μου μιλούν για τα υβρίδια και πως βρίσκονται εδώ, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους».
Lisa: «Άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα και όταν άνοιξα, στεκόταν έξω ένας εξωγήινος, από το είδος Grey. Αυτό το πλάσμα μου έδωσε ένα μικρό μωρό. Κοίταξα προς το μέρος του και μου έδωσε ένα δεύτερο που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Ξύπνησα ουρλιάζοντας και θυμωμένη. Γύρισα πίσω με μώλωπες ή ξύπνησα υποθέτω με μώλωπες που δεν θα έπρεπε να είχα.
Είχα μια τρύπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, από όπου έλαμπε ένα μαύρο φως, με ένα τρίγωνο γύρω από αυτό. Θα ήθελα να πω στον εαυτό μου ότι όλα ήταν ένα όνειρο, αλλά κάπου μέσα μου ξέρω ότι ήταν κάτι περισσότερο από αυτό».
Travis: «Στις 5 Νοεμβρίου του 1975, εγώ και άλλοι έξι συνάδελφοί μου, ενώ φεύγαμε από την εργασία μας, συναντήσαμε ένα UFO σε ένα απομακρυσμένο δάσος. Ενώ εγώ επιβιβάστηκα σε αυτό, οι συνάδελφοί μου κατηγορήθηκαν ότι με δολοφόνησαν και αναγκάστηκαν να συνθέσουν μια ιστορία για να καλύψουν την απουσία μου. Οι αστυνομικοί μάλιστα τους έβαλαν να περάσουν μέχρι και από ανιχνευτές ψεύδους, και παρόλο που πέρασαν, από τότε έχουν γίνει άπειρες προσπάθειες να εξηγηθεί η απουσία μου. Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου επί του σκάφους, συνάντησα κάποιες σίγουρα μη ανθρώπινες οντότητες και επίσης μερικά όντα που έμοιαζαν με ανθρώπους σε μεγάλο βαθμό. Ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία».
Stephen: «Βρέθηκα σε έναν ιπτάμενο δίσκο. Περπατούσα κατά μήκος της εξέδρας φόρτωσης και έψαχνα κάτω, προς τα αριστερά και δεξιά μου, ενώ ένας Grey μου κρατούσε το χέρι. Έβλεπα διάφορα είδη εξωγήινων να έχουν ανθρώπινη μορφή και διάφορους εξωγήινους να έρχονται και να φεύγουν. Το Grey με έβαλε σε ένα μικρό δωμάτιο, η πόρτα ήταν ανοιχτή και μου είπε ακριβώς στο μυαλό μου, «Κάτσε εδώ και περιμένετε, θα επιστρέψω». Έτσι, κάθισα κάτω. Ήταν όλα λευκά και μετά από ώρα επέστρεψε. Στη συνέχεια με πήγε σε ένα άλλο μεγαλύτερο δωμάτιο. Ήταν ένα αμφιθέατρο με καθίσματα γηπέδου. Υπήρχε ένα βάθρο στο κάτω μέρος και αυτός με οδήγησε σε ένα κάθισμα ενώ γύρω μου κάθονταν άνθρωποι αλλά και διαφορετικοί τύποι εξωγήινων όντων. Την επόμενη στιγμή, με οδήγησαν σε ένα άλλο μέρος. Τους έλεγα ‘θέλω να μείνω, δεν θέλω να φύγω’.
Άρχισα να κλαίω, τους έλεγα διαρκώς ότι δεν θέλω να φύγω, ότι ανήκω εδώ. «Όχι, δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου, πρέπει να μας βοηθήσεις να σώσουμε τον πλανήτη Γη», αυτό είναι το μόνο που θυμάμαι από όσα μου είπαν».
Terrance: «Είδα τρεις μικρούς Greys να στέκονται στο κρεβάτι μου.
Μου ζήτησαν να μην κινηθώ γιατί αλλιώς θα μου έκαναν κακό, αλλά δεν μου έκαναν ποτέ κακό.
Με σήκωσαν από το κρεβάτι, σαν να αιωρούμουν και με πέρασαν μέσα από το παράθυρο. Με πήγαν στο σκάφος τους που βρισκόταν έξω από το σπίτι μου. Με ξάπλωσαν στο κρεβάτι. Αυτό συνέβαινε τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο Τους έβλεπα να έρχονται, περνώντας μέσα από τους τοίχους και τις πόρτες και εγώ τους έλεγα να κάνουν ότι θέλουν αρκεί να μη με πειράξουν. Πριν από τέσσερα χρόνια άρχισε να με κουράζει όλο αυτό. Τους είπα «κοιτάξτε, δεν πρέπει να το κάνετε αυτό» αλλά εκείνοι μου έλεγαν ότι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Δεν ήξερα τι εννοούν. Μετά είπα σε αυτόν που με επεξεργαζόταν, ο οποίος ήταν ψηλότερος, με μεγάλο κεφάλι το οποίο έβαλε απέναντι στο δικό μου, «γιατί το κάνετε αυτό συνέχεια;». Εκείνος με κοίταξε με τα μεγάλα μαύρα μάτια του και είπε «θα μάθεις με τον καιρό». Σταμάτησαν όμως να έρχονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είμαι απογοητευμένος Μου άρεσε που με επισκέπτονταν. Ήλπιζα να μάθω κάτι. Αλλά ποτέ δεν μου μίλησαν και ενώ περίμενα να μου δώσουν κάποιο μήνυμα για να μεταφέρω, μου έλεγαν να σταματήσω. Το μήνυμά τους ήταν βασικά, «σκάσε»».
Sabastian: «Ήταν πριν από περίπου τρία χρόνια. Είδα αυτόν τον Ε.Τ. Με ξύπνησε μέσα στη νύχτα, τη στιγμή που διαλογιζόμουν. Υπάρχουν Έμοιαζε με μικρό παιδί, με τη διαφορά ότι είχε τεράστια μάτια, μικρή μύτη και μικρό στόμα. Δεν μου έκαναν τίποτα. Απλά άνοιξαν τα μάτια μου. Ήταν κάπως τρελό, επειδή, πριν από αυτό, ζήτησα κάτι τέτοιο να μου συμβεί, μόνο για να ξέρω ότι υπάρχουν και πράγματι πήρα την απόδειξη. Ξέρεις, ήταν εκεί. Αυτό συνέβη».
Viviane: «Περίπου στις δύο και μισή το πρωί, υπήρχαν τέσσερα μικρά Greys στην άκρη του κρεβατιού μου. Όλοι έμοιαζαν μεταξύ τους, τους κοιτούσα και τους είπα «Είστε τόσο άσχημοι. Γιατί δεν φοβάμαι;». Αλλά έκαναν κάτι και με ηρέμησαν. Ένας από αυτούς, ήρθε κοντά μου και μου έκανε κάτι. Μου έδειχναν φωτογραφίες, κάτι σαν ολογράμματα. Ήξερα ότι πρόκειται για εικόνες από την ζωή μου κατά το παρελθόν, αλλά δεν ήμουν σίγουρη τι ήταν αυτό που μου έδειχναν.
Αυτό που μου είπαν ήταν ότι έρχονταν σε εμένα από τότε που ήμουν παιδί. Με δίδαξαν πράγματα που υποτίθεται ότι θα δίδασκαν σε άλλους εδώ στη Γη μου έλεγαν πράγματα όπως για την εξυγίανση του περιβάλλοντος, να φερόμαστε καλά ο ένας στον άλλον και να έχουμε αδελφική αγάπη. Και, επίσης, το μεγάλο πράγμα που ήταν σημαντικό για αυτούς, ήταν να απαλλαγούμε από τα πυρηνικά εργοστάσια».
James: «Στο όρος Rainier, στις 24 Δεκεμβρίου του 1973, είχα μια τηλεπαθητική επαφή με έναν ιπτάμενο δίσκο που εμφανίστηκε ως ένα λαμπρό φως στον ουρανό. Επικοινωνούν μαζί μας, αλλά το κάνουν τηλεπαθητικά. Πραγματικά, δεν θέλουν να μας δείξουν τον εξοπλισμό τους ή τα δωμάτιά τους. Η επαφή μου έμοιαζε με μια σύντομη συνεδρία. Δεν καθόμασταν σε καρέκλες, έγιναν όλα τηλεπαθητικά. Αυτή ήταν μια από τις εμπειρίες μου. Έχω επικοινωνήσει με πολλούς εξωγήινους. Τριάντα «φυσιολογικούς» τύπους εξωγήινων. Διακόσια άλλα είδη εξωγήινων. Μπορώ να μιλήσω σε αυτούς και στους ανθρώπους τους στην Γη για να μάθω τα πάντα: από το ποια θα είναι η επόμενη Μις Αμερική, μέχρι το ποιος θα κερδίσει το Super Bowl… Με έστειλαν πίσω στο χρόνο Όσα έλεγαν τα ημερολόγια των Μάγιας, συνέβησαν. Οι αύρες μας έχουν περάσει στην τρίτη διάσταση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μου».
John: «Είδα καθαρά σκηνές με εξωγήινους, στην αίθουσα του μαιευτηρίου όπου γεννήθηκα. Αργότερα, η επόμενη εμπειρία μου ήταν όταν ήμουν τριών ετών.
Αυτά τα πλάσματα, ήρθαν στο δωμάτιό μου. Περπατήσαμε στους τοίχους και βρεθήκαμε έξω στο δάσος όπου εκεί στέκονταν τρία ελάφια που έμοιαζαν να είναι σαν καρτούν. Όπως έμαθα αργότερα, ήταν Zetas («είδος» εξωγήινων). Καθίσαμε κάτω, και αυτός σχεδίασε στη λάσπη το φεγγάρι και τη Γη και κάτι γραμμές, απομακρυσμένες από τους συγκεκριμένους πλανήτες, δείχνοντάς μου από πού είχε έρθει Αργότερα, βρέθηκα στον ιπτάμενο δίσκο… Κοιτούσα από ψηλά τη Γη και το φεγγάρι. Σε μια άλλη εμπειρία, είδα τις σιλουέτες τους να στέκουν στην άκρη του κρεβατιού μου… Μετά με μετέφεραν με μια μπλε ακτίνα, λίγων εκατοστών σε διάμετρο. Με πήγαν στο ηλιακό πλέγμα… Του είπα φωναχτά, «Μπορείτε να μου δείξει τον ιπτάμενο δίσκο;» και με αυτό, απλά εξαφανίστηκαν. Σχεδόν εξατμίστηκαν μπροστά μου».
Sebastien: «Όλη μου τη ζωή είχα οράματα, τα οποία δεν μπορούσα ποτέ να ελέγξω. Αρχικά απήχθη όταν ήμουν δεκαέξι ετών. Σηκώθηκα ψηλά στον αέρα. Δεν υπήρχε βαρύτητα Ήταν ένας μικρός ιπτάμενος δίσκος, στρογγυλό. Έμοιαζε να έχει ένα κατακόρυφο άνοιγμα. Είχε ορθογώνιο σχήμα. Δεν είδα να έχει πόρτες καθώς στην ουσία μεταφέρθηκα μέσα στο χώρο του δίσκου. Μπορούσα να δω τους πανύψηλους Grey στα δεξιά μου να μιλούν ο ένας στον άλλο. Όλοι τους είχαν μικρά στόματα και μεγάλα, μαύρα μάτια. Ήταν ένας πολύ γάργαρος ήχος. Ήταν πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Δεν ένιωσα φόβο, απλά έβλεπα, κοιτούσα γύρω μου».
Bruce: «Κοίταξα μακριά και είδα ένα φως πάνω από τα βουνά. Φαινόταν ξεκάθαρα σαν UFO για μένα. Έτσι είπα φωναχτά, «Αν έρχεστε για μένα, μπορείτε να σύρετε τους κ… σας εδώ και να με πάρετε μαζί σας». Και μόλις το είπα αυτό, κινήθηκε σε υπερηχητικές ταχύτητες. Σταμάτησε ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου. Ήταν τεράστιο. Ήταν στρογγυλό και «λουζόταν» στο φως. Είχε όλα αυτά τα χρώματα του ουράνιου τόξου, όπως το ροζ, το πράσινο, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Απλά έμεινε εκεί. Γι′ αυτό και κάθισα εκεί κοιτάζοντας αυτό το πράγμα, στη συνέχεια μετά από δέκα λεπτά ήρθε και πέρασε αλλά δεν έγινε τίποτα. Τότε ξαφνικά αυτό το πράγμα αρχίζει να υποχωρεί, έγινε φωτεινότερο, πήρε σχεδόν ένα λευκό ζεστό χρώμα και ξαφνικά εξαφανίστηκε ακριβώς μπροστά από τα μάτια μου. Δεν πέταξε μακριά κυριολεκτικά έκανε ένα σσσσσσσσσσσσσσ και εξαφανίστηκε».