Τώρα το πρώτο σχόλιο του Lakshman δεν είναι τόσο σπουδαίο, πραγματικά· ήδη γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τεράστιες σπηλιές και ανοίγματα μέσα στη Γη. Κάτω από τις μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια μεγάλη υδατοκαλλιέργεια, για παράδειγμα, που απλώνεται κάτω από διάφορες πολιτείες. Αλλά το δεύτερο σχόλιο φαίνεται να προτείνει όχι συμπαγείς βράχους μέσα στη Γη αλλά μάλλον είδος εσωτερικής περιοχής.
Οι Puranas επίσης τονίζουν το κούφιο τμήμα της Γης σε πολλές αφηγήσεις. Μια τέτοια αφήγηση μας λέει ότι, στο τέλος της Κάλι Γιούγκα, ο Αβατάρα Kalki θα γεννηθεί στην καλύτερη από τις καλλιεργημένες οικογένειες της πόλης Shambala – μια πόλη που αναγνωρίζεται και στην Πουρανική και στη Θιβετανική παράδοση σαν η πόλη του εσωτερικού του πλανήτη – και ότι θα εξαφανίσει τους αιρετικούς στην επιφάνεια της γης. Κατόπιν, η γενική Πουρανική ερμηνεία λέει ότι άνθρωποι θα έρθουν στην επιφάνεια από το εσωτερικό του πλανήτη για να ξανά-αποικήσουν και να ξανά-ξεκινήσουν τη Βεδική κουλτούρα.
Πρώτα απ’ όλα τέτοιοι άνθρωποι θα έπρεπε να ξεκινήσουν τον κύκλο από την αρχή επειδή δεν θα υπήρχε τέτοια πόλη στην επιφάνεια του πλανήτη στο τέλος της εποχής Κάλι (432,000 χρόνια) η οποία θα είχε καλλιεργημένες οικογένειες. Η εποχή της Κάλι είναι τμήμα του Πουρανικού κύκλου της καταστροφής και της αναγέννησης, και προς το τέλος της Κάλι, ο κόσμος περιγράφεται σαν ερημωμένη περιοχή. Για παράδειγμα, οι Puranas λένε ότι ένας άντρας 15 χρονών θα θεωρείται πολύ μεγάλος, και ότι οι άνθρωποι δεν θα έχουν μνήμη, εξυπνάδα, θα είναι λίγα πόδια ψηλοί και θα γυρνούν σε αγέλες σαν τα ζώα. Ο κόσμος σ’ αυτή την εποχή περιγράφεται σαν άγονος και ερημωμένος. Έχοντας αυτό το σενάριο, υπάρχει κανένας σκοπός ώστε να υπάρχει μια πόλη με το όνομα Shambala ή καλλιεργημένες κοινωνίες;
Πάλι, υπάρχει μια διήγηση στις Puranas για τους γιους του Sagara που αναφέρεται παραπάνω. Τους δόθηκε η αποστολή να αναζητήσουν το άλογο που ήταν να θυσιαστεί και είχε κλαπεί από τον Ίντρα έτσι ώστε να σταματήσει τις θυσίες του Μαχαραγιά Prithu. Στην αναζήτηση τους, οι Puranas λένε ότι έφτασαν σε ένα βόρειο ωκεανό, τον οποίο διέσχισαν και ότι μπήκαν στα “σωθικά” της Γης. Εκεί βρήκαν το άλογο, στο ερημητήριο του Kapila Rishi.
–>
Πρέπει να κατανοηθεί ότι, σύμφωνα με αυτές τις διηγήσεις, η Βεδική κουλτούρα άκμασε στην κούφια Γη, όσο καμία άλλη όταν ο Kapila Rishi είχε εκεί το ερημητήριο του και ο Αβατάρα Kalki γεννήθηκε εκεί.
Πόσο σύμφωνες, αργότερα, είναι οι περιγραφές του Olaf Jansen, του Νορβηγού νέου που πέρασε το άνοιγμα με τον πατέρα του με τη βάρκα τους στα 1820. Ταξίδευαν με το ιστιοφόρο τους προς το Spitzenburg, ένα νησί πάνω από τη Γροιλανδία. Αφού σταμάτησαν στη βόρεια πλευρά του νησιού για να πάρουν προμήθειες, ξεκίνησαν προς καλές περιοχές για ψάρεμα. Αλλά ο πατέρας του παιδιού ήταν εξουσιασμένος από την επιθυμία να προχωρήσει πιο μακριά προς το βορρά, στις θερμές περιοχές των θρύλων της Νορβηγίας, και βεβαίωσε το αγόρι ότι θα προστατεύονταν από τους Θεούς Thor (Δίας, από τη λέξη “Thursday”) και Odin.
Γρήγορα συνάντησαν παγόβουνα και έπρεπε να οδηγούν προσεκτικά το πλοίο τους ανάμεσα τους. Ο Olaf αναφέρει ότι αν το σκάφος τους ήταν μεγαλύτερο, δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν ανάμεσα στα παγόβουνα. Μετά από ένα μήνα περίπου με τέτοιες κινήσεις, ο πάγος εξαφανίστηκε και βρέθηκαν σε μια θαυμάσια ανοιχτή θάλασσα, μόλις λίγες μοίρες από τον Πόλο! Αυτό δεν ανταποκρίνεται στις τυπικές μας απόψεις για τις Πολικές περιοχές, οι οποίες φανταζόμαστε ότι είναι καλυμμένες από συμπαγές στρώμα πάγου. Αλλά στην πραγματικότητα, όλοι οι εξερευνητές των Πόλων ανέφεραν ότι υπάρχουν ανοιχτές θάλασσες κοντά στους Πόλους, και ένα ολόκληρο φαινόμενο που ονομάζεται “Πολική θέρμανση”.
Αυτό το φαινόμενο φαίνεται ότι προκαλείται όταν θερμός αέρας από το εσωτερικό του πλανήτη βγαίνει από τα ανοίγματα δίπλα στους Πόλους. Οι δυο τους συνέχισαν την πορεία τους, στις ανοιχτές θάλασσες για αρκετές εβδομάδες.
Όσο σχεδίαζαν την πορεία τους προς το Βορρά είχαν τα μάτια προς τον ήλιο, ο οποίος ήταν πίσω τους και έπεφτε στον ορίζοντα, ακολουθώντας το ισημερινό μονοπάτι του. Τότε είδαν μια ασυνήθιστη εικόνα. Αυτό που ακριβώς είδαν το αγόρι και ο πατέρας του ήταν ένας εσωτερικός ήλιος, που έλαμπε μπροστά τους! Ο δίσκος του ήταν μικρότερος, και το χρώμα του ευκρινώς πιο κόκκινο από το δικό μας ήλιο, αλλά ήταν εκεί. Προχώρησαν προς την κατεύθυνση τού του εναλλασσόμενου ήλιου και όταν η άκρη του πλοίου αγκιστρώθηκε στην καμπύλη του ακτινοειδούς ανοίγματος του Πόλου, ο ήλιος έλαμπε ψηλότερα, και τον έβλεπαν καθώς εισχωρούσαν στην εσώτερη Γη. Σε αντίθεση ο μεγαλύτερος ήλιος που είναι ορατός στην επιφάνεια εξαφανίστηκε και βυθίστηκε μόνιμα στον ορίζοντα πίσω τους.
(Στην Ramanuja sampradaya, υπάρχουν καταγεγραμμένα τα 108 Tirupatis, οι 108 ιεροί τόποι λατρείας της Γης από την παράδοση τους. Ο τελευταίος είναι ο Βόρειος Πόλος όπου η θεϊκή λαμπρότητα του Κυρίου Σρι Βισνού μπορεί να κρατηθεί στη μορφή του Aurora Borealis.)
Όσο ο πατέρας και ο γιος συνέχιζαν την πορεία τους προς το εσωτερικό έφτασαν στην ακτογραμμή μιας ηπείρου και την ακολούθησαν. Είδαν τεράστια δέντρα και μαμούθ με μέγεθος διπλάσιο ενός ελέφαντα. Διέσχισαν μονοπάτια με ένα γιγαντιαίο πλοίο, όπως το περιγράφει ο Olaf, μεγαλύτερο από όσο είχε ποτέ φανταστεί. Βέβαια, αυτό ήταν το 1830. Του φαινόταν σαν κρουαζιερόπλοιο ή πλοίο εκδρομών επειδή τα καταστρώματα ήταν γεμάτα με ανθρώπους που τραγουδούσαν τραγούδια με χαρούμενη διάθεση. Οι δύο ταξιδιώτες γνωρίστηκαν με τους κατόχους του πλοίου και ανέβηκαν επάνω. Βρέθηκαν σε παρέες ανθρώπων με γιγαντιαίο ανάστημα, ο πιο κοντός ήταν πάνω από 12 πόδια!
Τους καλωσόρισαν στην κούφια Γη· περιηγήθηκαν στα βασίλεια της Shambala της Μικρότερης και της Shambala της μεγαλύτερης. Το πλοίο τους μεταφερόταν από πόλη σε πόλη και παρουσιαζόταν σαν αντικείμενο περιέργειας και θαυμασμού, ένα μικρό πλοίο των μικροσκοπικών ανθρώπων που ήρθαν από την επιφάνεια.
Τι ακριβώς από την αναφορά του Olaf ήταν ενδεικτικό της Βεδικής κουλτούρας, όπως ήταν πριν το ξεκίνημα της Κάλι Γιούγκα, στην κούφια Γη;
Λοιπόν, ήδη γνωρίζουμε ότι ο Olaf ανέφερε γιγάντιους ανθρώπους. Μεταξύ άλλων ανέφερε επίσης ότι είχαν διάρκεια ζωής περίπου 800 χρόνια, είχαν φωτογραφική μνήμη, μεγάλη εξυπνάδα, τέτοια που μιλούσαν Σανσκριτικά ή κάποιο παράγωγο αυτής, ήταν από Βόρεια Ευρωπαϊκή γενιά, λάτρευαν τον εσωτερικό ήλιο και ένα πάνθεον από θεούς τουλάχιστον παρόμοιο με του Hindu, αν όχι ίδιο. (Ας θυμηθούμε ότι ήταν νέος όταν πήγε εκεί και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει τόσο καλά μ’ αυτούς, κι ούτε αφομοίωσε όλα όσα έβλεπε γύρω του. Έτσι πρέπει να ήταν δύσκολο γι’ αυτόν να εξηγήσει ακριβώς ότι είδε). Ανέφερε ότι τα λουλούδια είχαν υπέροχες μυρωδιές και ότι τα φρούτα ήταν πιο γευστικά απ’ ότι στην επιφάνεια.
“Η βλάστηση υπάρχει σε υπεραφθονία, και φρούτα όλων των ειδών έχουν το πιο εκλεπτυσμένο άρωμα. Τσαμπιά από σταφύλια 4 και 5 πόδια σε μήκος, κάθε σταφύλι τόσο μεγάλο όσο ένα πορτοκάλι, και μήλα μεγαλύτερα από το κεφάλι ενός άντρα αποτυπώνουν την υπέροχη αύξηση όλων των πραγμάτων “μέσα” στη Γη. Το μεγάλα ερυθρόξυλα δέντρα της Καλιφόρνια θα θεωρηθούν απλά σαν ποώδη βλάστηση συγκρινόμενα με τα γιγάντια δέντρα του δάσους που εκτείνονται για μίλια προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε πολλές κατευθύνσεις κατά μήκος των βουνών είδαμε αχανή κοπάδια από βόδια κατά τη διάρκεια της τελευταίας μέρας του ταξιδιού στο ποτάμι”.
Φτάνει να πούμε ότι για οποιονδήποτε είναι εξοικειωμένος με τις Πουρανική περιγραφές των ανθρώπινων όντων πριν την εποχή Κάλι, η μαρτυρία του Olaf παρουσιάζει μια σοκαριστική ομοιότητα.
Οι Puranas μας λένε ότι η Κάλι Γιούγκα ήρθε σαν αποτέλεσμα της Kala, εποχής. Η λέξη kala έχει χρησιμοποιηθεί επίσης στη Βεδική αστρολογική λογοτεχνία συνώνυμη με τον εξής όρο “πλανητική επιρροή”. Φαίνεται ότι οι ευθυγραμμίσεις και οι τροχιές των πλανητών άλλαξαν έτσι ώστε να προκληθεί αυτή η Γιούγκα, και πολύ πιθανόν άλλαξε η ακτινοβολία του ήλιου, επίσης, ή ίσως ο πλανήτης μας είναι πιο κοντά σ’ αυτό. Για παράδειγμα, το Brihat Jataka αναφέρει μια ευθυγράμμιση μεταξύ της Αφροδίτης και του Ήλιου, από μια προηγούμενη, εκλιπούσα Βεδική Jyotish λογοτεχνία, που λέει για τις πλανητικές ευθυγραμμίσεις οι οποίες δεν είναι πλέον πιθανές αυτή τη στιγμή στην Κάλι Γιούγκα.
Αν οι πλανητικές επιρροές, όπως επικίνδυνες ακτινοβολίες, είναι υπεύθυνες για την επίδραση της Κάλι Γιούγκα για τους ανθρώπους που ζουν στην επιφάνεια, αυτοί που ζουν στο κούφιο τμήμα της Γης είναι προστατευμένοι από τέτοιες επιρροές, και η δομή του σώματος τους, του μυαλού και της διάνοιας δεν αλλοιώθηκαν, τουλάχιστον όχι τόσο πολύ όσο τα δικά μας στην επιφάνεια. Άλλωστε, είμαστε μόνο 5000 χρόνια στην Κάλι Γιούγκα, όχι 50000 ούτε 100000 χρόνια, και αυτοί εντός είναι σίγουρα προστατευμένοι από το εξωτερικό κάλυμμα της Γης και από πολλά strata.
Μπορεί να είναι αυτή η κατάσταση; Μπορεί μια παλιά σύνδεση με τα αδέλφια μας στο εσωτερικό να χάθηκε από την συνολική μας μνήμη; Γνωρίζοντας αυτό δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούν να κάνουν, απομακρύνθηκαν τελικά οι κάτοικοι της κούφιας Γης από μας και πιθανόν άφησαν τις αναπόφευκτες επιδράσεις της Κάλι Γιούγκα να συμβούν;
Αν πιστέψουμε στη μαρτυρία του Olaf, αυτοί δεν είναι χαμένοι, πρέπει να είναι ακόμα εκεί – στο κούφιο τμήμα της Γης.