Εκτός όμως από την αδυναμία του Έλληνα για τον ιστορικό τόπο του, που τον πότισαν με το αίμα τους
όλες οι προηγούμενες γενιές, το ακίνητο υπήρξε πάντα και ένας σταθερός επενδυτικός στόχος, λόγω κυρίως ενός παραδόπιστου κράτους, που δεν εξασφάλιζε σταθερό επιχειρηματικό επενδυτικό κλίμα. «Κανείς δεν ζημιώθηκε αγοράζοντας γη» ήταν μέχρι αυτή την κρίση, το επενδυτικό σλόγκαν των Ελλήνων. Ακόμα και μετά την γερμανική κατοχή, ψηφίστηκε νόμος που κήρυξε όλες τις κατοχικές αγοραπωλησίες άκυρες.
Σήμερα όμως, με την κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, όχι μόνο δεν προστατεύονται τα ακίνητα των Ελλήνων και οι αισχοκερδείς δικαιοπραξίες, σε τιμές πολύ μικρότερες των αντικειμενικών αξιών, αλλά αντιθέτως με την αντισυνταγματική και απάνθρωπη φορολογία, τρομοκρατούνται οι Έλληνες προκειμένου να ακυρωθούν ψυχολογικά και να αποδεχτούν τις αφαιρέσεις των περιουσιών τους, σαν μοιραίο γεγονός.
Ξέρουν (κυβέρνηση και τρόϊκα) ότι ο Έλληνας θα κάνει τα πάντα, θα πληρώσει μέχρι και το τελευταίο του ευρώ για να διασώσει ειδικά το ακίνητό του. Όμως, μάταιος κόπος. Οι όροι του παιχνιδιού είναι από πριν καθορισμένοι και η τράπουλα σημαδεμένη, ώστε τελικά να χάσουμε, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα.