ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
«Δεν έχει καμιά σημασία να ρίξουμε και εμείς μια κραυγή, οποιαδήποτε, μέσα στην οχλοβοή. Χρέος μας είναι να κοιτάξουμε το πρόβλημα ψύχραιμα και να πούμε τη γνώμη μας χωρίς προκατάληψη. Οσοι θέλουν, ας μας προσέξουν και ας μας ακούσουν. Οσοι θέλουν, ας ρίξουν το ανάθεμα πάνω μας». Το απόσπασμα είναι από την παρέμβαση του μεγάλου δασκάλου Δημήτρη Γληνού στον δημόσιο διάλογο του 1928 για τα πανεπιστήμια. Ενενήντα χρόνια μετά, οι συνάφειες με το σήμερα είναι εντυπωσιακές.
Δεν θα σταθώ στον εκφυλισμό κάθε έννοιας ευπρέπειας στον δημόσιο διάλογο, με άθλιους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπό μου όπως, ανάμεσα σε πολλά άλλα, «νεκροθάφτης», «ξεθεμελιωτής» και «Νέρων» στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή. Το ζήτημα της Παιδείας ποτέ δεν ήταν οι επιθέσεις εναντίον ενός υπουργού μέσα στην αντιπολιτευτική οχλοβοή, ούτε τα αναθέματα. Θα επικεντρωθώ στην ουσία, όπως εδώ και δύο χρόνια ζητώ επίμονα από την αντιπολίτευση να κάνει: Να κοιτάξουμε την πραγματικότητα ψύχραιμα και να πούμε τη γνώμη μας χωρίς προκατάληψη. Αυτό ήταν και παραμένει το χρέος μας απέναντι στην κοινωνία.
Η ανυπαρξία ουσιαστικών επιχειρημάτων και προτάσεων της αξιωματικής –κυρίως– αντιπολίτευσης στη διαβούλευση για την εκπαίδευση, κορυφώθηκε με ένα αποκαλυπτικό ρεσιτάλ υποκρισίας και συντηρητισμού.
Υποκρισία, ότι δήθεν δεν βλέπουν τι συμβαίνει στην κοινωνία, στην ελληνική οικογένεια και στο σχολείο. Οταν κάνουν πως δεν ξέρουν ότι στο σημερινό Λύκειο η τελευταία τάξη είναι ανύπαρκτη, οι αίθουσες άδειες, οι εκπαιδευτικοί παρά τις προσπάθειές τους, ακυρωμένοι. Οταν τα 2 δισ. ευρώ που δαπανούν ετησίως οι οικογένειες για τα φροντιστήρια αποτελεί τη μεγαλύτερη και την πιο απτή απόδειξη της αποτυχίας των προηγούμενων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, αλλά και ντροπή για όλους μας. Και, όμως, επιμένουν να μην αλλάξει τίποτα.
Το σχέδιο της κυβέρνησης
Και τίθεται το απλό ερώτημα: θέλουμε ή δεν θέλουμε να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Η κυβέρνηση έχει προτείνει ένα σχέδιο εδώ και ενάμιση χρόνο. Επειτα από σύνθετες διαβουλεύσεις με φορείς και πρόσωπα, και κυρίως ύστερα από πολλές συζητήσεις με εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς, υπήρξαν οι απαραίτητες τροποποιήσεις. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις όταν ήρθε η ώρα να ψηφιστεί ο νόμος; Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων μάς είπαν ότι μια χαρά είναι τα πράγματα σήμερα και να τα αφήσουμε ως έχουν. Με συνθήματα για «μια αναβαθμισμένη εκπαίδευση» χωρίς καμία άλλη συγκεκριμένη πρόταση αντέδρασαν οι συνδικαλιστικοί φορείς. Με εμπρηστική ρητορική έκρυψαν την ανυπαρξία συγκεκριμένων θέσεων τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Αδιανόητη, όμως, σιωπή για την ταμπακιέρα. Για το ερώτημα που όσο και να το αγνοούμε δεν εξαφανίζεται: Εχουμε Γ΄ Λυκείου σήμερα; Θέλουμε να έχουμε Γ΄ Λυκείου; Και αν ναι, ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της; Μία τάξη σαν τις άλλες; Ή μία τάξη με έντονο τον προπαρασκευαστικό χαρακτήρα όπως είναι σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης; Γιατί κανένας από την αντιπολίτευση δεν θέλει με σαφήνεια να τοποθετηθεί σε αυτά τα ερωτήματα; Ας διαφωνήσουμε στις λύσεις, αλλά ας συμφωνήσουμε στο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Οι σιωπές αυτές δηλώνουν μία υποκρισία, γιατί μου είναι αδύνατον να δεχθώ ότι όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ενάντια στις προτάσεις μας, δεν βλέπουν και δεν βιώνουν την παραλυτική πραγματικότητα που συνεπάγεται το γεγονός ότι είμαστε μία χώρα ουσιαστικά χωρίς Γ΄ Λυκείου.
Μέσα σε αυτή την υποκριτική και εσκεμμένη εθελοτυφλία, δεν τολμούν να συμφωνήσουν όχι μόνο στη διαπίστωση του θεμελιώδους προβλήματος αλλά ούτε και να συναινέσουν στη νέα αντίληψη για ένα ισχυρό απολυτήριο Λυκείου και σε ένα σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια με δυνατότητα –για πρώτη φορά– ελεύθερης πρόσβασης των υποψηφίων σε πανεπιστημιακά τμήματα μόνο με το απολυτήριο και χωρίς Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Η νέα αρχιτεκτονική
Είναι υποκρισία όταν η αντιπολίτευση θρηνεί για την τεχνολογική εκπαίδευση που η ίδια ρήμαξε εντάσσοντάς την στο πολιτικό σύστημα διαπλοκής. Και αρνείται να αναγνωρίσει πως πολλοί εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ άντεξαν και έφεραν νέους και πολύ άξιους συναδέλφους τους στα τεχνολογικά ιδρύματα ώστε να καταφέρουν να σώσουν την ακαδημαϊκότητα στα ΤΕΙ.
Εδώ και δύο χρόνια άρχισε μία συζήτηση για το μέλλον των ΑΕΙ. Οταν τον Αύγουστο του 2017 ψηφίζαμε τον νόμο για την οργάνωση των ΑΕΙ και εκείνη η συζήτηση έγινε με εμπρηστική ρητορική από την αντιπολίτευση: καταστρέφουμε τα μεταπτυχιακά και θα δημιουργηθεί χάος με το νέο σύστημα πρυτανικών εκλογών που προτείναμε – για να μείνω στα δύο αυτά θέματα. Υπήρξε σαφέστατη βελτίωση στους δύο αυτούς τομείς; Ναι ή όχι; Ούτε μία λέξη αυτοκριτικής δεν ακούστηκε από όσους έπεσαν εντελώς έξω και στις δύο καταστροφολογικές προβλέψεις τους. Την ίδια ώρα, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι για πρώτη φορά προβλέπεται διαδικασία ώστε απόφοιτοι τμημάτων Μηχανικών ΤΕΙ να αποκτήσουν επαγγελματικά δικαιώματα, ικανοποιώντας ένα χρόνιο και δίκαιο αίτημά τους. Κάνουν ότι δεν βλέπουν πως για πρώτη φορά η επαγγελματική και η τεχνολογική εκπαίδευση συναρθρώνονται εντός του πανεπιστημιακού συστήματος και τίθενται υπό την εποπτεία του.
Αυτή η υποκρισία συνοδεύτηκε από κάτι ακόμη χειρότερο: έναν επικίνδυνο συντηρητισμό. Οταν σε όλη την Ευρώπη η τάση είναι οι συνεργασίες μεταξύ Ιδρυμάτων, ώστε μεγάλα πανεπιστήμια να δίνουν ενιαία πτυχία, η Νέα Δημοκρατία μιλά για το ξεπερασμένο εδώ και δεκαετίες μοντέλο των Πανεπιστημίων Εφαρμοσμένων Επιστημών.
Η νέα αρχιτεκτονική των πανεπιστημίων δίνει τεράστιες δυνατότητες στα νέα παιδιά αλλά και μετατρέπει τα πανεπιστήμιά μας σε θεσμούς όχι μόνον άριστης εκπαίδευσης και έρευνας αλλά και σε θεσμούς που θα συμβάλλουν πια αποφασιστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η νέα αρχιτεκτονική των πανεπιστημίων περιλαμβάνει ίδρυση νέων τμημάτων με καινούργια γνωστικά αντικείμενα, τις συνέργειες ανάμεσα στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ και την ένταξη έπειτα από κρίσεις των καθηγητών των ΤΕΙ στα πανεπιστήμια, την ίδρυση πανεπιστημιακών ερευνητικών κέντρων όπως και τη δημιουργία διετών προγραμμάτων σπουδών σε συνεργασία με παραγωγικούς φορείς, στα οποία οι απόφοιτοι των Επαγγελματικών Λυκείων θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση και θα λαμβάνουν επαγγελματικά πιστοποιητικά ευρωπαϊκών προσόντων.
Ετσι, λοιπόν, από τον Ιούλιο του 2019 για πρώτη φορά οι μαθητές θα κληθούν να συμπληρώσουν μηχανογραφικό, όπου θα υπάρχουν μόνο πανεπιστημιακά τμήματα.
Από τον Σεπτέμβριο του 2019 οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου θα παρακολουθούν 4 μαθήματα με διδασκαλία 6 ωρών το καθένα την εβδομάδα και δεν θα χαθούν στην ακαταστασία της λεγόμενης γενικής παιδείας όπως γίνεται σήμερα. Θα μπορούν, επίσης, όσοι θέλουν να διδαχθούν λατινικά να το κάνουν στο πλαίσιο των επιλεγόμενων μαθημάτων.
Από τον Οκτώβριο του 2019 τουλάχιστον 2.000 απόφοιτοι των ΕΠΑΛ θα μπορούν να εγγραφούν στα διετή προγράμματα σπουδών.
Τον Οκτώβριο του 2019 οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου θα συμπληρώσουν μηχανογραφικά που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα, αν το θελήσουν, να εγγραφούν σε πανεπιστημιακά τμήματα με μόνον το απολυτήριό τους.
Με άλλα λόγια, από το νέο ακαδημαϊκό έτος θα υπάρχει μία Γ΄ Λυκείου με μία δομή που θα προετοιμάζει με ουσιαστικό τρόπο τα παιδιά για το πανεπιστήμιο και σταδιακά δεν θα υπάρχει λόγος για την παραπαιδεία και μία νέα αρχιτεκτονική των πανεπιστημίων μας που θα εγγυάται τη μόρφωση των νέων μας.
* Ο κ. Κώστας Γαβρόγλου είναι υπουργός Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων.
ΈντυπηΠηγή άρθρου – kathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
