Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους τα οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Nature, στις υπερμεγέθεις μελανές οπές που ερεύνησαν τα μαγνητικά πεδία συναγωνίζονταν σε ισχύ την αδυσώπητη βαρυτική τους έλξη.
Οι μαύρες τρύπες είναι ανωμαλίες στη δομή του χωροχρόνου που προκύπτουν από τη βαρυτική κατάρρευση των μεγάλων άστρων, όταν αυτά φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.
Όταν μία μαύρη τρύπα έχει μάζα μεγαλύτερη από μερικές εκατοντάδες φορές τη μάζα του Ήλιου (μπορεί να φτάσει και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη), τότε καλείται υπερμεγέθης, ενώ πιστεύεται πως πιθανώς στο κέντρο όλο των γαλαξιών, βρίσκονται τέτοια αντικείμενα.
Με τη βοήθεια εξελιγμένων υπολογιστικών μεθόδων, οι ερευνητές κατάφεραν να αναλύσουν τα δεδομένα από 76 υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες πετυχαίνοντας να μετρήσουν συστηματικά την ισχύ των μαγνητικών τους πεδίων.
Εάν και υπήρχαν θεωρητικές προβλέψεις για μαγνητικά πεδία που συγκρίνονται σε ισχύ με τα αντίστοιχα βαρυτικά, πρόκειται για την πρώτη επιβεβαίωση που βασίζεται σε παρατηρησιακά δεδομένα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα που οι δυνάμεις των δύο πεδίων είναι αντίρροπες και εξισορροπούνται, φάνηκε πως μπορεί ένα νέφος αερίων να γλιτώσει από την έλξη της βαρύτητας μιας μαύρης τρύπας, και αντί να πέσει εντός της να φαίνεται να αιωρείται πάνω από αυτή.
Ακριβώς αυτός ήταν και ο τρόπος με τον οποίο οι επιστήμονες κατόρθωσαν να επαληθεύσουν τον ισχυρισμό τους, παρατηρώντας πίδακες αερίων που εκτοξεύονταν από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες.
Οι πίδακες αυτοί παράγουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που δίνει την ευκαιρία στους φυσικούς να αποκρυπτογραφήσουν το μαγνητικό πεδίο γύρω από μία μαύρη τρύπα.
Οι ερευνητές πιστεύουν πως τα νέα δεδομένα θα οδηγήσουν σε ένα επόμενο επίπεδο κατανόησης των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στις μαύρες τρύπες, καθώς ο σημαντικότατος ρόλος των μαγνητικών πεδίων δεν είχε εμπεδωθεί έως σήμερα.