Ο κ. Ριάμπκοφ, η χώρα του οποίου είναι το κύριο στήριγμα του καθεστώτος του Άσαντ, έκανε τη δήλωση αυτή απαντώντας σε ερώτηση για την εκτεταμένη επίθεση που πραγματοποιεί τις τελευταίες εβδομάδες στο βόρειο και το δυτικό Ιράκ η τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ).
«Η κατάσταση στο Ιράκ είναι πολύ επικίνδυνη και απειλεί τα θεμέλια του ιρακινού κράτους», συνέχισε ο κ. Ριάμπκοφ.
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που “σφυρίζουν αδιάφορα” αν δεν στηρίζουν εμμέσως τους ισλαμιστές του ISIL, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν διαβεβαίωσε πριν μέρες τον ιρακινό πρωθυπουργό Νούρι αλ Μάλικι για «την πλήρη υποστήριξη» της Ρωσίας στη μάχη του εναντίον της προέλασης των ισλαμιστών μαχητών στο Ιράκ.
Στη διάρκεια τηλεφωνικής του επικοινωνίας με τον Μάλικι «ο Βλαντίμιρ Πούτιν εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της Ρωσίας στις προσπάθειες της ιρακινής κυβέρνησης με στόχο να απελευθερωθεί άμεσα το έδαφος της χώρας από τους τρομοκράτες».
«Επισημάνθηκε ότι η δραστηριότητα των εξτρεμιστών που διεξάγουν μάχες στο έδαφος της Συρίας έλαβε διακρατικό χαρακτήρα και αποτελεί απειλή για όλη την περιοχή», υπογράμμισε το Κρεμλίνο.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται όμως αλλού: Η Ρωσία φαίνεται ότι σχεδιάζει να στείλει πιλότους επιθετικών ελικοπτέρων και πιθανότατα μαχητικά αεροσκάφη MiG-29SM (έχει ζητήσει το Ιράκ μαχητικά αεροσκάφη μετά την τεράστια καθυστέρηση στην παράδοση των αμερικανικών F-16Q) με επίσης Ρώσους πιλότους για να βοηθήσουν ενεργά τα ιρακινά στρατεύματα (ή ότι έχει απομείνει από αυτά) στην αντιμετώπιση των σουνιτών ακραίων ισλαμιστών και στην προσπάθεια να μην αποκοπεί το Κουρδιστάν από τον ιρακινό εθνικό κορμό.
H στήριξη της Μόσχας και με τον πιο επίσημο τρόπο έρχεται την στιγμή που οι ΗΠΑ “τραβούν το χαλί” κάτω από τα πόδια της Βαγδάτης οι οποίες τον κατηγορούν ότι περιθωριοποιεί τη σουνιτική μειονότητα, αλλά βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν άλλα πράγματα: Την τριχοτόμηση του Ιράκ από την στιγμή που έχουν απωλέσει τον έλεγχο της Βαγδάτης.
Οι ΗΠΑ επιθυμούν το “σπάσιμο” του σιιτικού τόξου από Ιράν μέχρι Συρία το οποίο προστατεύει και το μαλακό “υπογάστριο” της Ρωσίας στον Καύκασο, εμποδίζοντας τα λεφούσια των φανατικών ισλαμιστών σουνιτών να ενωθούν με εξτρεμιστές Τσετσένους.