Μια απο αυτές τις νέες δυμιουργείες, σύμφωνα με πειράματα του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης, αποτελεί ο νέος “βιολογικός” σκληρός δίσκος, ο οποίος θα παρέχει τη δηνατότιτα αποθήκευσης πληροφοριών μέσω της χρήσης DNA.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των επιστιμώνων το συγκεκριμένο τεχνολογικό επίτευμα θα παρέχει τη δυνατότιτα αποθήκευσης ενός τεράστιου όγκου δεδομένων, τα οποία θα μπορούν να παραμείνουν προσβάσιμα και δίχως αλειώσεις ακόμα και μετά την πάροδο 2.000 ετών.
Πιο αναλυτικά ο Ρόμπερτ Γκρας, ο οποίος αποτελεί μέλος της ομάδας ανέφερε τα εξής: «Στη μεσαιωνική Ευρώπη, οι καλόγεροι αντέγραφαν σημαντικά έργα για να τα διαδώσουν στις επόμενες γενιές, με συνέπεια πολλά από αυτά τα αντίγραφα να υπάρχουν μέχρι σήμερα», προσθέτωντας πως «Πλέον αποθηκεύουμε τις πληροφορίες σε σκληρούς δίσκους, οι οποίοι καταστρέφονται σε λίγες δεκαετίες».
«Σε έναν σκληρό δίσκο, χρησιμοποιούμε αλληλουχίες 1 και 0 για να αναπαραστήσουμε τα δεδομένα, κάτι που στην περίπτωση του DNA γίνεται με τέσσερα νουκλεοτίδια, την αδενίνη, τη θυμίνη, την κυτοσίνη και τη γουανίνη», με βάση αυτή τη θεώριση θα είναι δηνατή η αποθύκευση 300.000 terabyte δεδομένων σε 28 γραμμάρια DNA, ρπάγμα αδιανόητο με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Το επόμενο βήμα προς την ολοκλήρωση του σκληρού δίσκου, το οποίο θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση για την επιστημονική ομάδα, θα είναι η δημιουργία ενός μηχανισμού στοχευμένης εξώριξης δεδομένων: «Στην αποθήκευση μέσω DNA, αυτό που γίνεται είναι να επικαλύπτεται μία σταγόνα υγρού με βιομόρια που κωδικοποιούν τα δεδομένα. Προς το παρόν, “διαβάζουμε” όλες τις πληροφορίες στη σταγόνα, χωρίς να μπορούμε να επιλέξουμε μία συγκεκριμένη περιοχή της και να αποκωδικοποιήσουμε τις πληροφορίες που βρίσκονται αποθηκευμένες μόνον εκεί»
Πηγη voicenews