Οι δύο νεότεροι υποψήφιοι στην κάλπη των ευρωεκλογών με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ., Ελευθερία Αγγέλη και Θοδωρής Καλαμπόκης, φιλοδοξούν να πείσουν, να κινητοποιήσουν και, προφανώς, να ψηφιστούν από νέες και νέους.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Στο μικρό καφέ στο κέντρο της Αθήνας οι θαμώνες, κυρίως φοιτητοπαρέες, ελάχιστα μοιάζουν να ασχολούνται με το γεγονός ότι στη Βουλή μαίνεται μία ακόμη –η πιο σκληρή μέχρι σήμερα επί προσωπικού– αντιπαράθεση μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Απορροφημένοι στους υπολογιστές και τα κινητά τους, κοιτούν και σχολιάζουν αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή γελούν δυνατά, συζητώντας πολλά και διαφορετικά. Οχι, πάντως, πολιτική, κόμματα και ευρωεκλογές.
Απέναντί μου, οι δύο νεότεροι υποψήφιοι στην κάλπη των ευρωεκλογών με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. Αμφότεροι, 29 ετών η Ελευθερία Αγγέλη και ο Θοδωρής Καλαμπόκης, φιλοδοξούν να πείσουν, να κινητοποιήσουν και, προφανώς, να ψηφιστούν από νέες και νέους, σαν αυτούς που κάθονται γύρω μας και, μάλλον, μικρή σημασία δίνουν στη «Σαββατιάτικη Συνάντησή» μας. Αλλωστε, σε αυτές τις κάλπες ψηφίζουν, για πρώτη φορά, και οι «17άρηδες» ή, για την ακρίβεια, όσοι έχουν γεννηθεί το 2002, δηλαδή ακόμη και αν δεν έχουν συμπληρώσει ακόμη τα 17 τους έτη. Πρόκειται για 106.760 ψηφοφόρους, ενώ εάν προστεθούν και όλοι όσοι ενηλικιώθηκαν από τις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, ο συνολικός αριθμός των νέων εκλογέων 17-21 ετών ανέρχεται σε 528.996 άτομα!
«Ανήκουμε στη γενιά που ωρίμασε βίαια κατά τη διάρκεια της κρίσης, συνειδητοποιήσαμε ότι θα ζήσουμε χειρότερα από τους γονείς μας. Ειδικά, οι 17άρηδες που θα ψηφίσουν στις 26 Μαΐου, πήγαν γυμνάσιο και λύκειο στη διάρκεια της κρίσης…», υπογραμμίζει η Ελευθερία, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας ότι στόχος της είναι να εκπροσωπήσει τους νέους που, όλα τα τελευταία χρόνια, είδαν τα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα να συμπιέζονται συστηματικά.
Την ίδια φιλοδοξία έχει, προφανώς, και ο Θοδωρής, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της ΟΝΝΕΔ. «Πρόκειται για την πιο μορφωμένη γενιά των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα και, παράλληλα, είναι αυτή που έχει τις λιγότερες ευκαιρίες να αποδείξει τι αξίζει», σημειώνει για τους συνομήλικούς του. «Βλέπω ότι στη χώρα μας υπάρχει προοπτική. Λείπει, όμως, η πολιτική βούληση για να πετύχουμε».
Η συζήτηση με τους δύο νεαρούς υποψηφίους συχνά πυκνά διολισθαίνει προς ένα τηλεοπτικό debate. Αντιπαρατίθενται για την ασκούμενη πολιτική απέναντι στους νέους, για την οικονομία και την υγεία, το brain drain, το ύφος της εξουσίας. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι διαφορετικά καθώς είναι η πόλωση και η αντιπαράθεση που κυριαρχούν στη δημόσια ατζέντα. Μήπως σε αυτό το κλίμα οφείλεται και η αδιαφορία των νέων για την πολιτική, τους ερωτώ.
«Γενικότερα οι νέοι δεν ψηφίζουν, ενδεχομένως, αυτό αντικατοπτρίζει και τη συνολική απογοήτευσή τους για την πολιτική», σημειώνει ο Θοδωρής, προσθέτοντας: «Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα το δικό μας, ανεξαρτήτως κόμματος, να τους δείξουμε ότι τα προβλήματά τους μπορούν να λυθούν μέσα από την πολιτική, να επιβεβαιώσουμε ότι έχει αξία να συμμετέχεις και να ψηφίζεις». Ο ίδιος προσθέτει, βεβαίως, πως στην Ελλάδα υπάρχει και μία άλλη κουλτούρα: «Στα 40 σου θεωρείσαι φέρελπις νέος, ενώ στην Αυστρία στα 32 σου γίνεσαι καγκελάριος». Οταν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος, η πρώτη αντίδραση των φίλων του ήταν «πού πας να μπλέξεις;». «Η δική μου απάντηση ήταν “γιατί όχι”; Αν δεν κινητοποιηθείς σήμερα, όταν η κατάσταση είναι όπως είναι, τότε πότε;».
«Εμένα μου ευχήθηκαν “γερό στομάχι” και η αλήθεια είναι ότι χρειάζεσαι γερό στομάχι», παρεμβαίνει η Ελευθερία Αγγέλη, υπογραμμίζοντας ότι «θα πρέπει να αντιστρέψουμε το ερώτημα». «Ενεργός ρόλος δεν σημαίνει απλά να ασκείς τα εκλογικά σου δικαιώματα αλλά να είσαι ενεργό κοινωνικό και πολιτικό ον μέσα στο σύνολο. Και εγώ και ο Θοδωρής έχουμε χρέος προς τους φίλους και τη γενιά μας να τους καλέσουμε να πάνε στις κάλπες», σημειώνει για να προσθέσει: «Ομως αυτή η πρόσκληση και η εμπιστοσύνη προς τους “17άρηδες” συνεπάγεται και ευθύνη, αν δηλαδή οι επιλογές τους πηγαίνουν προς ένα δημοκρατικό, προοδευτικό δρόμο ή, αντιθέτως, προς ένα αντιδημοκρατικό και σκοτεινό μονοπάτι».
Από τη συζήτηση προκύπτει ένα κοινό χαρακτηριστικό των δύο συνομιλητών μου. Αμφότεροι βρέθηκαν ή βρίσκονται στο εξωτερικό, ωστόσο η Ελλάδα μοιάζει η προφανής τους επιλογή. Ο Θοδ. Καλαμπόκης επέστρεψε έπειτα από τρία χρόνια σπουδών στο Λονδίνο, λίγο μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου. Βέβαια και στο Λονδίνο, ως πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας φοιτητών του London School of Economics, είχε ήδη κινητοποιηθεί υπέρ του «ναι». «Το βράδυ του δημοψηφίσματος αισθάνθηκα εγκλωβισμένος, ακόμη έχω στο μυαλό μου τις εικόνες εκείνης της εποχής», λέει, εξηγώντας «είπα μέσα μου πως θέλω να αγωνιστώ ώστε να μην πάμε στα βράχια. Από το Λονδίνο ένιωθα πολύ μακριά. Ετσι τη στιγμή που πολλοί φίλοι έφυγαν, εγώ έκανα την αντίθετη διαδρομή. Είπα, θα κάτσω εδώ και θα το παλέψω».
Η Ελευθερία Αγγέλη, πέρα από τις μεταπτυχιακές σπουδές της στα χρηματοοικονομικά στη Γλασκώβη, είναι, την τελευταία 5ετία, μέλος της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πιθανότατα, θα μπορούσε να συνεχίσει μία ζωή στο εξωτερικό. «Θεωρώ ότι είμαι έτοιμη να γυρίσω στην Ελλάδα. Παρόλο που διαβάζεις ή και ασχολείσαι ενεργά με τα προβλήματα της χώρας, νιώθεις μέσα σου ότι απέχεις. Απέχεις από την καθημερινότητα της Ελλάδας, δεν γίνεσαι μέρος της λύσης. Θα συμφωνήσω με τον Θοδωρή πως είναι σημαντικό οι νέοι άνθρωποι να μπουν στον πολιτικό στίβο και να γίνουν μέρος της λύσης».
Η συζήτησή μας ξαναφουντώνει όταν γίνεται αναφορά στα ζητήματα της επικαιρότητας, τις πρωθυπουργικές διακοπές στο κότερο, το ύφος Πολάκη, το οικονομικό πακέτο της κυβέρνησης. Και οι δύο, άλλωστε, διεξάγουν μία κανονική προεκλογική εκστρατεία, αν και εμφανώς ρίχνουν το βάρος τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γνωρίζουν, βέβαια, ότι ενδεχόμενη εκλογή τους, έναντι «βαριών» ονομάτων στα ψηφοδέλτια, θα είναι ένα μικρό θαύμα. Τι θα κάνουν, λοιπόν, μετά την 26η Μαΐου;
«Θα κρυφτώ μία εβδομάδα, δεν θα σηκώνω καν το τηλέφωνό μου…» απαντά χαμογελαστή η Ελευθερία. «Θα ξεκουραστώ κι εγώ μία εβδομάδα…» συμπληρώνει ο Θοδωρής, και έπειτα από μικρό δισταγμό προσθέτει «αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να γίνει το θαύμα, όπως με την Εθνική το 2004. Κανείς δεν περίμενε να πάρει το Ευρωπαϊκό. Ε, δεν αποκλείεται να εκλεγούμε κι εμείς!».
ΈντυπηΠηγή άρθρου – kathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
