τότε ανθρώπινο στοιχείο, από εκείνη λοιπόν την στιγμή και μετά, δεν έπαψε ποτέ να αναζητά αυτά τα όντα, που είτε από φόβο, είτε από ανάγκη, είτε από σεβασμό, τα είχε ονομάσει θεούς.
Τι όμως έκανε αυτά τα όντα να εγκαταλείψουν έτσι ξαφνικά τον άνθρωπο και την γη και να σταματήσουν την άμεση επαφή και την συνύπαρξη που είχαν με το τότε ανθρώπινο στοιχείο.
Μήπως γυρνάνε τους πλανήτες και αφού δίνουν την γνώση και την τεχνολογία σε όντα σαν και εμάς κατόπιν εξαφανίζονται, έτσι ώστε για να πάρουν τα πράγματα το δικό τους δρόμο και να δούνε μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν οι μαθητές τους, παρακολουθώντας το έργο τους χωρίς να γίνονται ορατοί.
Μήπως αποτελούμε για αυτά τα όντα, η μεν γη ένα πειραματικό εργαστήριο και ο δε άνθρωπος ένα πειραματόζωο και μόνο, στο οποίο εργαστήριο και πειραματόζωο πραγματοποιούν ότι δεν θέλουν να κάνουν στον εαυτό τους, δρέποντας τα αποτελέσματα των όποιων πειραμάτων για δικό τους όφελος.
Ο καθένας θα μπορούσε να πει και να εκφράσει δεκάδες μήπως γι αυτήν την κατάσταση, το θέμα είναι, ποιο από αυτά τα μήπως θα καταλήξει να γίνει στο τέλος η μεγάλη και πολυπόθητη αλήθεια.
Όλοι γνωρίζουμε ότι, οι θρησκείες του κόσμου, οι οποίες είναι και εκατοντάδες, έβαλαν φρένο στο όνειρο του κάθε ανθρώπου, ότι κάποια στιγμή θα συναντήσει όντα από άλλους πλανήτες, τους Θεούς του, η ακόμα και τον ίδιο τον Δημιουργό του, θέτοντας η κάθε μια ξεχωριστά απαραβίαστο κανόνα ότι, εκτός από εμάς εδώ στην γη δεν υπάρχει κανείς και ότι ο Θεός δημιούργησε το απέραντο και αχανές σύμπαν μόνο για τον άνθρωπο επί γης, ο οποίος δε άνθρωπος συνάμα, είναι και παιδί του ίδιου του Δημιουργού.
Με απόλυτη τεχνολογική και επιστημονική μαεστρία, για πολλούς αιώνες τώρα, άνθρωποι της κάθε εξουσίας έκρυβαν και παραποιούσαν όλα αυτά τα στοιχεία που άφησαν πίσω τους οι διάφοροι πολιτισμοί, θέλοντας να συνεχίσουμε την δική τους αναζήτηση, η οποία είχε φθάσει σχεδόν στην λύση του αινίγματος, κάνοντας τους να βλέπουν και να υπολογίζουν με γυμνό και μόνο μάτι πράγματα που εμείς με τα ποιο σύγχρονα τηλεσκόπια και με τους ποιο προηγμένους δορυφόρους είναι αδύνατον να εντοπίσουμε και ακόμα περισσότερο, να κατανοήσουμε κιόλας.
Δεν είναι τουλάχιστον παράξενο και άξιο έρευνας πως από την μια μεριά υπήρξαν πολιτισμοί, που με πενιχρά μέσα κατάφεραν πνευματικά και επιστημονικά θαύματα και ξαφνικά από την άλλη μεριά εμείς οι συνεχιστές τους βρεθήκαμε με ρόπαλα και σπαθιά στα χέρια, να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι ο δικός μας θεός είναι καλύτερος από τον θεό του άλλου, με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάσουμε την επαφή μας με τους προγόνους μας και με ότι αυτοί μας άφησαν αλλά να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, δηλαδή, εκεί που ακόμα ο άνθρωπος ζούσε σε σπηλιές και δένδρα.
Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι στον πλανήτη γνωρίζουμε ότι, ο θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα κατά εικόνα και ομοίωση του, με σκοπό να καρπωθούν και να διαχειριστούν τον επίγειο παράδεισο επί γης, ζώντας μέσα στην απόλυτη ησυχία και αρμονία, με μοναδικό όρο να μην αναζητήσουν το δένδρο της γνώσης και πόσο μάλλον να φάνε και από τον καρπό του.
Κανείς όμως δεν φρόντισε να μας διδάξει ότι, ο Αδάμ και η Εύα μπορεί να ήταν οι πρωτόγονοι άνθρωποι, που ήρθαν σε επαφή με ανώτερα όντα και αφού έμαθαν από αυτά γλώσσα, γραφή, τέχνη, σκέψη και άλλα, τότε εναντιώθηκαν σε αυτά τα όντα ζητώντας την απόλυτη γνώση, την οποία κατείχαν αυτοί, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν με τους τότε ονομαζόμενους θεούς και να γίνει η ηρεμία και η γαλήνη της ζωής τους, επάνω στην γη κόλαση.
Δυστυχώς, όσο δεν θα επιτρέπουν κάποιοι, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν την εξουσία που έχουν επάνω στον άνθρωπο και όσο δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες σωστής και ανεμπόδιστης αναζήτησης, ο άνθρωπος θα συνεχίσει να εξαρτάτε από την προσωπική του πνευματική ηρωίνη, την οποία κάποιοι, με μεγάλη χαρά θα συνεχίσουν να του χορηγούν.
Το εάν υπήρξαν, η συνεχίζουν να υπάρχουν εξωγήινα όντα, αυτό είναι μια ιερή προσωπική αναζήτηση του κάθε ανθρώπου και της κάθε ψυχής ξεχωριστά, που ορμώμενη αυτή η ψυχή από μια αρχέγονη πηγή λογικής, γνώσης και εξέλιξης συνεχίζει την αναζήτηση της, για την εύρεση του ιερού της δισκοπότηρου.
Κλείνοντας το άρθρο, θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα,
« Άραγε κάποια στιγμή, θα μάθουμε την μεγάλη αλήθεια πριν την καταστροφή μας, η θα την μάθουμε, κατά την ώρα της καταστροφής μας».