Είναι λιπόσαρκοι και κοντοκουρεμένοι. Ζουν μέσα στην ηρεμία σε κατάσταση «Ζεν» στα μοναστήρια των Σαολίν στην Κίνα στην περιοχή Ζενγκτσου. Μέσα στα δάση ανάμεσα σε θεώρατα καταπράσινα βουνά. Δεν νευριάζουν, δεν είναι επιθετικοί.
Καλό όμως θα ήταν ποτέ κανείς να μην τους προκαλέσει, γιατί μάλλον δεν θα φύγει αρτιμελής.
Οι μοναχοί Σαολίν από παιδιά ακόμη εκπαιδεύονται στο Κουνγκ Φου, με σκοπό την ανύψωση του πνεύματος τους. Στόχος της ζωής τους είναι «το καλό». Δεν ενοχλούν κανέναν και δεν πειράζουν τα ζώα και τα φυτά.
Έχουν ξυρισμένο το κεφάλι τους και συνήθως φορούν ένα κίτρινο ή λευκό ένδυμα.
Καθημερινά προπονούνται με τις ώρες στην πολεμική τέχνη του Κουνγκ Φου και τα πράγματα που μπορούν να κάνουν είναι απίστευτα. Μπορούν να καθίσουν στο ένα πόδι επί ώρες. Μπορούν να εκτινάξουν το κορμί τους στον αέρα σε απίστευτα ύψη σε σχέση με το σώμα τους, μπορούν να χτυπήσουν με τέτοια ταχύτητα που δεν θα την πιάσει ανθρώπινο μάτι.
Και αφού περάσουν αυτή την εκπαίδευση ακολουθούν τα όπλα. Μαθαίνουν να χειρίζονται τα κινέζικα σπαθιά με δεξιοτεχνία, να χειρίζονται τα κοντάρια εξίσου καλά, και όλα αυτά με το σκεπτικό να τηρούν τις παραδόσεις των προγόνων τους που σαν πρώτοι μοναχοί και για να γλυτώσουν από διάφορους ληστές, κλείστηκαν στα μοναστήρια και έμαθαν να αντιμετωπίζουν τους εισβολείς.
Τώρα πολλοί μοναχοί δίχως να απαρνηθούν τη θρησκεία τους, έχουν ανοίξει τα μοναστήρια για τους τουρίστες και συχνά τους κάνουν και μια επίδειξη που κόβει την ανάσα των δυτικών. Ο στόχος τους ήταν και είναι ένας. Να αγγίξουν την εσωτερική τελειότητα.
