Ο πιο αρχαίος πολιτισμός επάνω στη Γη είναι αυτός που αναπτύχθηκε και ευδοκίμησε στην περιοχή της Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ) πριν από 6000 χρόνια και περισσότερο. Αυτού του πολιτισμού, του Σουμέριου, είναι οι 30.000 πινακίδες που βρέθηκαν, άλλες θαμμένες στην έρημο κοντά στη Βαγδάτη και άλλες σε βιβλιοθήκες ναών και παλατιών.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές, λόγιοι και θεολόγοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι οι βιβλικές ιστορίες περί της Δημιουργίας, η ιστορία του Αδάμ και της Εύας, ο Κήπος της Εδέμ, ο Κατακλυσμός, ο Πύργος της Βαβέλ, βασίζονται όλες σε κείμενα που γράφτηκαν χιλιετίες νωρίτερα στη Νότια Μεσοποταμία και συγκεκριμένα στη Σουμερία. Και εκείνοι που τα έγραψαν αναφέρουν ξεκάθαρα ότι απέκτησαν τη γνώση τους γύρω από τα γεγονότα του παρελθόντος – πολλά πριν από την ύπαρξη του πολιτισμού και πριν την ύπαρξη του Ανθρώπινου Γένους – από τα γραφτά των Ανουννάκι («Εκείνων που Από τον Ουρανό στη Γη Ήρθαν»), των «θεών» της αρχαιότητας.
Κάποια από τα «μυστικά των θεών» αναφέρονται σε επικές αφηγήσεις, όπως το Έπος του Γκιλγκαμές, που αποκάλυψε τη συζήτηση ανάμεσα στους θεούς, η οποία οδήγησε στην απόφαση να αφήσουν το Ανθρώπινο Γένος να χαθεί στον Κατακλυσμό, ή το κείμενο με τον τίτλο Atra Hasis που έφερε στη μνήμη την ανταρσία των Ανουννάκι, οι οποίοι μοχθούσαν στις υπόγειες στοές των ορυχείων χρυσού της Νότιο- Δυτικής Αφρικής και η οποία τελικά οδήγησε στη δημιουργία των Πρωτόγονων Εργατών – Γήινων.
Πολλές φορές οι αρχηγοί των αστροναυτών υπαγόρευαν κείμενα σε επιλεγμένους γραφείς, όπως το έργο με τον τίτλο Erra Epos, στο οποίο ένας εκ των δυο θεών/αρχηγών που προκάλεσαν το πυρηνικό ολοκαύτωμα, αναζήτησε να βγάλει από πάνω του το φταίξιμο και να το ρίξει στον αντίπαλό του.
Υπάρχουν πολλές αναφορές για χαμένα βιβλία, μέσα στα έργα συγγραφέων της αρχαιότητας και έτσι γνωρίζουμε την ύπαρξη του Βιβλίου των Πολέμων του Γιαχβέ, τοΒιβλίο του Νώε, το Βιβλίο του Ιάσερ (Βιβλίο της Ηθικής Νομιμότητας).
Ένα παράδειγμα για τα πολύτιμα χιλιάδες «χαμένα» βιβλία της αρχαιότητας, είναι εκείνα που βρίσκονταν στη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, η οποία ιδρύθηκε από τον στρατηγό Προλεμαίο το 323 π.Χ. μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και η οποία περιείχε πάνω από 500.000 ‘τόμους’ γραμμένους σε διάφορα υλικά (πηλό, πέτρα, πάπυρο, δέρμα). Εκείνη η τεράστια βιβλιοθήκη, όπου μαζεύονταν οι λόγιοι της εποχής και έπαιρναν πληροφορίες, καταστράφηκε σταδιακά από το 48 π.Χ. έως το 642 μ.Χ. με μεγαλύτερη την καταστροφή από την πυρκαγιά του 4ου αι. μ.Χ.
Ο δεύτερος βασιλιάς Πτολεμαίος ανέθεσε γύρω στο 270 π.Χ. σε έναν Αιγύπτιο ιερέα, τον οποίο οι Έλληνες αποκαλούσαν Μανέθωνα, να μεταγλωττίσει την προϊστορία της Αιγύπτου στα ελληνικά. Ο Μανέθων έγραψε ότι στην αρχή βασίλεψαν οι θεοί, μετά οι ημίθεοι και μετά άρχισαν οι Φαραωνικές δυναστείες. Την Αίγυπτο άρχισαν να την κυβερνούν οι θεοί δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό και συνέχισαν για χιλιάδες χρόνια μετά από αυτόν. Στη συνέχεια οι θεοί άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους.
Στις Ασιατικές κτήσεις, ο στρατηγός που διαδέχτηκε τον Μ. Αλέξανδρο, ο Σέλευκος, έκανε το ίδιο πράγμα. Ανέθεσε στον ιερέα του Βαβυλώνιου θεού Μαρδούκ, Βήρωσσο, να γράψει την προϊστορία του κόσμου στα ελληνικά. Ο Βήρωσσος είχε πρόσβαση σε βιβλιοθήκες ναών και κυρίως στην βιβλιοθήκη του ναού της Χαρράν (σήμερα στη Ν.Δ. Τουρκία). Ό Βήρωσσος έγραψε σε τρεις τόμους την ιστορία των θεών και των ανθρώπων, η οποία ξεκίνησε 432.000 χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό, όταν οι θεοί ήρθαν στη Γη από τους ουρανούς. Έγραψε σε λίστες τα ονόματα των δέκα πρώτων αρχηγών και τη διάρκεια της βασιλείας τους και ανέφερε ότι ο πρώτος αρχηγός/θεός έφτασε στη Γη μέσα σε στολή ψαριού και βγήκε στην ακτή από τη θάλασσα. Ήταν εκείνος που έδωσε τον πολιτισμό στο Ανθρώπινο Γένος και το όνομά του στα ελληνικά ήταν Οάννης.
Ο Βήρωσσος ανέφερε ιδιαιτέρως την ύπαρξη πινακίδων που είχαν γραφτεί πριν από τον Μεγάλο Κατακλυσμό – πέτρινων πινακίδων που φυλάχτηκαν με ασφάλεια μέσα στη γη στην αρχαία πόλη Σιππάρ, για μελλοντική χρήση. Παρόλο που η Σιππάρ εξαφανίστηκε από τα νερά και μετά έπεσε στη λήθη, μια αναφορά στα προ-του Κατακλυσμού κείμενα ήρθε στο φως, όταν ανακαλύφθηκαν τα αρχεία του βασιλιά Ασουρμπανιμπάλ (668-633 π.Χ.). Όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στα μέσα του 19ου αι. την αρχαία Νινευή – η οποία ήταν γνωστή μόνο από την Παλαιά Διαθήκη – βρήκαν μέσα στα ερείπια του παλατιού μια βιβλιοθήκη με τα υπολείμματα 25.000 γραμμένων πήλινων πινακίδων. Ο Ασουρμπανιμπάλ ήταν εξαίρετος συλλέκτης αρχαίων πήλινων πινακίδων και στο αρχείο του διαβάζουμε τα εξής: «Ο θεός των γραφέων με προίκισε με το χάρισμα της γνώσης της τέχνης του. Με μύησε στα μυστικά της γραφής, μπορώ ακόμα και να διαβάσω τις περίπλοκες πινακίδες στα Σουμεριακά. Κατανοώ τις αινιγματικές λέξεις στις σκαλιστές πέτρες προ των ημερών του Κατακλυσμού».
Ο όγκος των γραμμένων πινακίδων ζαλίζει. Όχι χιλιάδες αλλά δεκάδες χιλιάδες έχουν από τότε βρεθεί, ακόμα και στην έρημο κοντά στη Βαγδάτη από δυο Μουσουλμάνους που έσκαβαν για πηγάδι. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι ανάμεσα στα ευρήματα υπάρχουν πήλινα πρίσματα τα οποία αναφέρονται στα ονόματα των δέκα εξωγήινων αρχηγών/βασιλέων προ του Κατακλυσμού και στα 432.000 χρόνια της συνολικής βασιλείας τους – στα οποία αναφερόταν και ο Βήρωσσος. Είναι γνωστά με το όνομαΛίστες Σουμέριων Βασιλέων και βρίσκονται εκτεθειμένα στο Ασμόλειο Μουσείο στην Οξφόρδη, Αγγλίας.
Ανάμεσα στις ιστορίες που αφηγούνται οι πινακίδες, είναι και η καταστροφή του Πύργου της Βαβέλ. Ο Πύργος ήταν μια ανθρώπινη κατασκευή και θα χρησίμευε ως Πύλη (stargate) για την επικοινωνία των ανθρώπων με τ’ άστρα. Οι θεοί όμως δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο και τον κατέστρεψαν με πυρηνικά όπλα.
Η καταστροφή του Πύργου άφησε πράσινο γυαλί στην έρημο εδώ και χιλιάδες χρόνια,που κανείς δεν γνώριζε την προέλευσή του, το πώς δημιουργήθηκε, μέχρις ότου ταίριαξε με το πράσινο γυαλί που δημιουργήθηκε μετά από μια (δική μας) ατομική δοκιμή στο Νέο Μεξικό, κι έτσι δημιουργήθηκαν πρόσθετες αποδείξεις για τις αναφορές των σουμερικών πινακίδων.
Περιέχουν, επίσης, τη δημιουργία του ανθρώπου και τη δημιουργία του ανθρώπου του Νεάντερταλ με μεγάλες λεπτομέρειες του ποιος, τι πότε, πού και γιατί, με πολλές αναφορές στην ιστορία πριν από αυτά τα γεγονότα. Αφηγούνται την ιστορία της Κιβωτού του Νώε και πως ένα ξύλινο, κέδρινο κιβώτιο που ήταν γεμάτο από το DNA των ζώων της Γης φορτώθηκε στο πλοίο και πώς όλη η κοινότητα βοήθησε στην κατασκευή του πλοίου και πώς έγινε πρόσκληση από τον Νώε, σε όσους ήθελαν να επιβιβαστούν σε αυτό, αλλά λίγοι το έκαναν, οι περισσότεροι αρνούμενοι επειδή δεν γνώριζαν την αληθινή αιτία της κατασκευής της κιβωτού.
Οι πινακίδες λένε ακόμα πώς ο Θεός (εξωγήινος αρχηγός) έστειλε έναν ειδικό οδηγό – που οι άνθρωποι θεώρησαν ως άγγελο – να οδηγήσει την κιβωτό και πως στη συνέχεια όλοι οι Άγγελοι (εξωγήινοι) αναχώρησαν με τα διαστημόπλοιά τους (Βιμάνας) από την επιφάνεια της Γης αλλά παρέμειναν στον ουρανό και περιίπταντο κοιτάζοντας με λύπη το τεράστιο τσουνάμι που ξεκινώντας από την Ανταρκτική κάλυψε με νερό όλη τη στεριά, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος πολιτισμού και ζωής. Γίνεται ακόμα λόγος για ανθρώπους που επιβίωσαν του κατακλυσμού στην αμερικανική ήπειρο. Στο Έπος του Γκιλγκαμές ο ήρωας αναζητούσε την αθανασία επειδή θεωρούσε τον εαυτό του ημίθεο, μιας και η μητέρα του ήταν εξωγήινη. Ο Γκιλγκαμές με ένα ρομπότ για βοηθό του προσπάθησε να φτάσει στην πλατφόρμα αναχώρησης των διαστημικών σκαφών (κάτι που απαγορευόταν στους μη εξουσιοδοτημένους) μέσα από ένα σύστημα υπόγειων στοών και πάλεψε με ένα μηχανικό τέρας που φυλούσε τις εγκαταστάσεις.