ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Η ευκολία με την οποία συναλλάσσεται ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν –σχεδόν την ίδια στιγμή– με τη Μόσχα, το Βερολίνο, την Ουάσιγκτον, ενίοτε την Τεχεράνη, αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένδειξη ότι η Τουρκία δεν βρίσκεται απομονωμένη διπλωματικά. Με εργαλείο τα δύο μνημόνια συνεργασίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και την (περαιτέρω) στρατιωτική ενίσχυση της κυβέρνησης του Φαγέζ αλ Σαράζ, εφόσον αυτό ζητηθεί, πρακτικά ο Ερντογάν επέβαλε την παρουσία της Τουρκίας στη βορειοαφρικανική χώρα, καθιστώντας τη μέρος του προβλήματος και, όπως όλα δείχνουν, της λύσης.
Ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων που είχαν οι απευθείας συνομιλίες Αλ Σαράζ – Χαφτάρ, που ξεκίνησαν χθες στη Μόσχα, η Αγκυρα έχει κερδίσει μια θέση στο τραπέζι.
Για την ελληνική πλευρά αυτό δημιουργεί τρία προβλήματα. Το πλέον προφανές είναι ο τουρκικός ισχυρισμός, με βάση πλέον μια διεθνή, διμερή συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης, ότι διαθέτει δικαιώματα μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Κρήτης, της Κάσου και της Καρπάθου. Ουδείς λόγος, βεβαίως, για το Καστελλόριζο, το οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει περίπου ως μη υφιστάμενο. Ο δεύτερος κίνδυνος είναι η μονιμοποίηση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στη Λιβύη. Θα υπάρχει για πρώτη φορά μετά 100 χρόνια κάποια τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη, λίγα χιλιόμετρα νότια της Κρήτης.
Το τρίτο πρόβλημα της Ελλάδας εστιάζεται στην εξίσωση κερδισμένων με χαμένους. Ο μεγάλος κερδισμένος είναι η Ρωσία, με την Τουρκία να ακολουθεί. Ο μεγάλος χαμένος της λιβυκής κρίσης είναι η Ευρώπη, η οποία εμφανίζεται ολοκληρωτικά απούσα από το τραπέζι της επόμενης ημέρας. Μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το προσχέδιο της συμφωνίας Αλ Σαράζ – Χαφτάρ δεν περιέχει καν αναφορά στη «Διαδικασία του Βερολίνου», η οποία ξεκίνησε με πρωτοβουλία ευρωπαϊκή και αμερικανική σε αρχικό στάδιο. Από την ομήγυρη των χαμένων δεν λείπει βεβαίως η Ιταλία, που πραγματοποιεί απέλπιδες προσπάθειες να ενταχθεί σε ένα τριμερές σχήμα συνεργασίας με τη Ρωσία και την Τουρκία, ώστε να παραμείνει στο παιχνίδι της Λιβύης. Είναι, λοιπόν, απολύτως σαφές ότι αν η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ βρίσκονται εκτός παιγνίου, τότε και η Ελλάδα έχει εξ ορισμού πολύ μικρότερο έρεισμα έναντι οποιασδήποτε λύσης τεθεί στο τραπέζι για τη Λιβύη.
Έντυπηkathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
