ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Ενόψει των ευρωεκλογών, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πώς μπορεί να σκεφθούν οι ψηφοφόροι πηγαίνοντας προς τις κάλπες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Σε τι δηλαδή μπορούν να ελπίζουν με την ψήφο τους και σε ποιο βαθμό θεωρούν ότι μπορούν να επηρεάσουν με τα εκλογικά αποτελέσματα τις εξελίξεις. Θα κρίνουν, άραγε, με βάση τα εθνικά πολιτικά κριτήρια ή θα αποφασίσουν με γνώμονα τις προκλήσεις και το γενικότερο κλίμα για την πορεία της Ευρώπης;
Είναι ομολογουμένως πολύ δύσκολο να δώσει κάποιος γενικευμένη απάντηση, και αυτό είναι το πρόβλημα. Διότι, κανείς από την πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν γνωρίζει ποιος είναι ο μηχανισμός ή το ισχυρό κέντρο που καθορίζει τις μεγάλες αποφάσεις για την Ευρώπη.
Οπως, επίσης, κανείς δεν γνωρίζει εάν και πόσο μπορεί οι αποφάσεις αυτές να επηρεάζουν τη ζωή και το μέλλον του στο εθνικό επίπεδο που επιχειρεί και εργάζεται. Ή, ακόμη, εάν όλα αυτά περνούν μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το οποίο καλείται μεθαύριο να εκλέξει τους αντιπροσώπους του.
Πράγματι, μιλάμε για ένα πολύπλοκο πολιτικό περιβάλλον για τον Ευρωπαίο πολίτη, όπου τα περισσότερα σχετικά με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις ζητήματα παραμένουν εκτός του εκλογικού κάδρου και χωρίς πολλές συζητήσεις από τις ηγεσίες των κρατών-μελών και των κομμάτων, όχι μόνο στην Ελλάδα, επαναλαμβάνουμε, αλλά σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια.
Σε πολλές από τις χώρες-μέλη, οι πολιτικές ελίτ προτάσσουν για ακόμη μία φορά τη στενή αντιπαράθεση των κομματικών τους συμφερόντων σε εθνικό επίπεδο. Για ποια προτεραιότητα καλούν, αλήθεια, τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές; Δεν υπάρχει στοχοθέτηση για το πού θέλουμε σήμερα να πάμε, για ποια Ευρώπη μιλάμε. Ούτε, επίσης, ξεκαθαρίζουν οι πολιτικοί ηγέτες –και αναφερόμαστε βεβαίως και στις ηγεσίες των ισχυρότερων κρατών-μελών– τι είδους εμβέλεια προτείνουν να έχει η ενοποίηση της Ευρώπης. Κάθε ηγεσία, κάθε χώρα, φαίνεται να έχει στο μυαλό της και μία διαφορετική εικόνα για την Ευρώπη της επόμενης ημέρας…
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι κορυφαίοι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας δεν συμφωνούν ούτε σε αυτό τον βασικό άξονα, στα στοιχειώδη ενός προγραμματικού σχεδίου με διασαφηνισμένα βήματα.
Πρόκειται για μεγάλο πολιτικό έλλειμμα, το οποίο οδηγεί τους πολίτες σε μη συντεταγμένες επιλογές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Εξ αυτού του λόγου έχει δημιουργηθεί το κενό με την κοινωνία, αλλά και το ευρύ πεδίο ανάπτυξης των δυνάμεων του λαϊκισμού και του εθνικισμού.
Ποιες, αλήθεια, μπορεί να είναι οι προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών, όταν κανείς δεν τους εξηγεί εάν και τι πρόκειται να αλλάξει και περισσότερο τι έχουν να κερδίσουν οι ίδιοι αύριο από την ενοποίηση της Ευρώπης; Οταν κανείς δεν τους εξηγεί: Πρώτον, ποια είναι μέχρι τώρα τα κέρδη της μεγάλης ενιαίας αγοράς, του ενιαίου διεθνούς νομίσματος και της θωράκισης των ασθενέστερων οικονομιών από τις αγορές, τι σημαίνει να υπάρχουν κανόνες προστασίας του ανταγωνισμού για τους μικρότερους παίκτες, προστασίας των καταναλωτών ή των καταθετών, ποιο είναι το όφελος της εμπιστοσύνης για την προσέλκυση επενδύσεων κ.ο.κ.
Δεύτερον, ποια μπορεί να είναι τα κέρδη από τη διαμόρφωση ενιαίας άμυνας και ασφάλειας όλων των ευρωπαϊκών λαών, της κοινής διαχείρισης του μεταναστευτικού και του δημογραφικού προβλήματος, το οποίο οξύνεται στη Γηραιά Ηπειρο, τι μπορούμε να επιτύχουμε όλοι μαζί για το περιβάλλον, ή ακόμη τι πρέπει να κάνουμε αύριο για το συνταξιοδοτικό μας σύστημα ή την αναβάθμιση των υποδομών που τις αγοράζουν σωρηδόν σήμερα οι Κινέζοι.
Η καρδιά του ευρωπαϊκού project φαίνεται να παραμένει δυστυχώς στο περιθώριο των εξελίξεων και οι ψηφοφόροι εκτός του αντίστοιχου πλάνου.. Οι ηγέτες της Γηραιάς Ηπείρου (όχι μόνο της Βρετανίας) δείχνουν πολιτικά «μικροί» για να ανταποκριθούν στις προκλήσεις και στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης, ακόμη και τώρα.
ΈντυπηΠηγή άρθρου – kathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
