Ο “εθισμός” στο παραμύθι του έρωτα και στην αναζήτηση του “κατάλληλου”

Όλη η κουλτούρα µας είναι εθισµένη στο παραµύθι του έρωτα…
Μήπως είδατε πάρα πολλές ταινίες του Ντίσνεϊ, όταν ήσασταν µικροί; Πάρα πολλές ταινίες µε τον Τομ Χανκς και τη Μεγκ Ράιαν πρόσφατα; Έχουν γυριστεί τόσες πολλές υπέροχες ταινίες για ανθρώπους που “ήταν γραφτό να είναι μαζί” – ταινίες που, με τη βοήθεια του κατάλληλου παντρέματος µουσικής, αγωνίας, πανέμορφων ηθοποιών και μαγευτικών τοπίων, µας κάνουν να θέλουµε -για να μην πούμε μας κάνουν να πεθαίνουµε απ’ τον πόθο – να ζήσουμε μια τέτοια σχέση, όπου θα ξέρουµε ότι έχουμε γνωρίσει τον “κατάλληλο”, τον µοναδικό για μας άνθρωπο.

Είμαστε παραμυθομανείς και o εθισµός στο παραμύθι του έρωτα είναι -κι όχι μόνο στην Αµερική- µια αποδεκτή αρρώστια. Εξυμνούµε την αρρώστια του έρωτα: Τον αργόσχολο που γράφει σε χαρτάκια το όνομα της αγαπημένης του, που μας δείχνει κάκιστης ποιότητας ποιήµατα αφιερωμένα στο άτομο που μονοπωλεί τη σκέψη του μέρα και νύχτα. Μας αρέσει να το βλέπουμε και λαχταράμε να το ζήσουµε κι εμείς.

Η ουσία είναι ότι ξέρουμε επίσης, όχι και τόσο ασυνείδητα, πως σε ποσοστό 99%, πρόκειται απλώς για µια φάση της ζωής αυτών των ανθρώπων, και µια φάση δεν µπορεί να διαρκέσει αιώνια. Αντί, όμως, να το παραδεχτούµε, επιµένουµε να πιστεύουμε ότι αυτά τα αισθήµατα είναι η απόδειξη ότι βρήκαµε την αδελφή ψυχή µας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ερωτικό παραμύθι και το πάθος µπορούν να μας οδηγήσουν στο σωστό άτοµο. Ακόμα κι αν, µε τον καιρό, ανακαλύψουμε ότι δεν µπορούμε να εµπιστευόµαστε αυτά τα αισθήµατα, ότι μας εξαπάτησαν ουκ ολίγες φορές, εξακολουθούµε να πιστεύουµε ότι µόνο αυτό που νιώθουμε µπορεί να μας πει κάτι για τη σημασία της σχέσης.

Θέλετε τη δική µου άποψη; Απολαύστε αυτό που νιώθετε, αλλά µην το εµπιστεύεστε απόλυτα.

Αν βρήκατε κάποτε το “κατάλληλο άτοµο”, πιστεύετε ότι θα παραµείνει για πάντα το κατάλληλο;

Η Λίλιαν Χέλμαν έγραψε κάποτε: “Οι άνθρωποι αλλάζουν – απλώς ξεχνούν να το πουν ο ένας στον άλλο”. Και οι σύντροφοι αλλάζουν. Κι αν δεν αλλάζουν εκείνοι, αλλάζετε εσείς. ίσως κάποιο άτομο να ήταν “το κατάλληλο” όταν ήσασταν 20 χρονών, αλλά τώρα, στα 40, είστε ένας διαφορετικός άνθρωπος – ίσως όχι τελείως, αλλά σίγουρα από πολλές και ουσιαστικές απόψεις. Στα 40 σας, λοιπόν, και το πρότυπο του “κατάλληλου” έχει αλλάξει. Ωστόσο, υπάρχουν ζευγάρια που ενώ άρχισαν από παλιά να νιώθουν ότι απομακρύνονται και αποξενώνονται μεταξύ τους, αισθάνονται υποχρεωμένα να προσποιηθούν ότι η σχέση τους είναι όπως και πριν, γιατί παντρεύτηκαν νέοι, με δεδοµένη τη σκέψη ότι ο γάμος κρατάει µια ζωή.

Δεν λέω ότι αυτός είναι λόγος για να διαλύσετε µια μακροχρόνια σχέση. Λέω απλώς ότι μια ζωή είναι πολύς καιρός, και οι άνθρωποι αλλάζουν συχνά και αξίες και στόχους. Αν αυτό συµβεί, υπάρχουν πραγματικά πολλοί άνθρωποι που θα συναντήσετε στη διάρκεια της ζωής σας, και οι πιθανότητες να υπάρχει μόνο ένας που να σας ταιριάζει (κι εσείς σ’ αυτόν) είναι από ελάχιστες έως μηδαµινές. Η υπερβολική προσήλωση στην ιδέα ότι ένα και μοναδικό πρόσωπο είναι κατάλληλο για μας, ή στην ιδέα ότι κάποια μυστική χηµεία ή μαγική διαίσθηση θα μας αποκαλύψει αμέσως ότι αυτό είναι το άτομο με το οποίο θα μοιραστούµε την υπόλοιπη ζωή µας, είναι ροµαντική, αλλά δεν έχει λογική βάση. Αν Θέλετε να κάνετε μια πιο σωστή επιλογή, φερθείτε ως εξής:

1. Σεβαστείτε το ένστικτό σας, αλλά μην του έχετε τυφλή εμπιστοσύνη. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει στ’ αλήθεια ανάμεσα σε σας και το σύντροφό σας.

2. Πείτε μέσα σας, σαν προσευχή: “Υπάρχει πάνω από ένα καταπληκτικό άτομο στον κόσμο για μένα. Δεν πρόκειται να απελπιστώ ούτε να κάνω τίποτα βεβιασμένο επειδή πιστεύω ότι για μένα υπάρχει ή αυτός ή κανένας άλλος”.

3. Θυμηθείτε: Απλώς επειδή νομίζετε, τώρα, ότι συναντήσατε το “κατάλληλο άτοµο”, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχετε την ίδια άποψη για πάντα. Αν τα πράγματα ανατραπούν, ίσως σηµαίνει ότι ήρθε η ώρα να βρείτε κάποιον άλλο κατάλληλο. Δεν χρειάζεται να υποφέρετε αιώνια, επειδή αυτό που κάποτε ζήσατε ήταν για σας αληθινή αγάπη.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Όσα Ξέρετε για τον Έρωτα και το Σεξ, είναι… Λάθος?» της Schwartz Pepper. Εκδόσεις Θυμάρι